Κοινωνία
Τραγωδία στον Όλυμπο - χήρα γιατρού: “εργατικό ατύχημα” ο θάνατός του
Κανείς δεν ασχολήθηκε με την ψυχολογική στήριξη των γιατρών, υποστηρίζει η σύζυγος ενός εκ των θυμάτων της χιονοστιβάδας στον Όλυμπο.
Συγκλονίζει η χήρα του αναισθησιολόγου Θοδωρή Χατζόπουλου, ο οποίος έχασε τη ζωή του από χιονοστιβάδα στον Όλυμπο, στις 28 Ιανουαρίου.
H γνωστή γυναικολόγος Ρόζι Τοντόροβα μίλησε για τον ανείπωτο πόνο της, για το τι περνάνε οι οικογένειες των γιατρών της πρώτης γραμμής, για την ασφυξία που ένιωθε ο Θοδωρής και τις ανάσες σε μια βόλτα στο βουνό.
"Μεγάλωσα σε μέρος με πολύ χιόνι, φοβόμουν πάντα τις χιονοστιβάδες. Τους είχα πει καλύτερα να μην πάτε. Ίσως είναι επικίνδυνα. Το ατύχημα δυστυχώς έγινε. Χάσαμε τον άνθρωπο μας. Με πονάει πολύ όταν ακούω διάφορα πράγματα, για το τι δουλειά είχε εκεί. Ξέρω ότι ο θάνατος πουλάει πολύ, οι τραγωδίες, όμως δεν αντέχω να ακούω όλα αυτά τα πράγματα. Ναι κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους στον Όλυμπο κάποιοι άνθρωποι, γιατί είναι ένα βουνό με κινδύνους. Πόσες χιλιάδες όμως χάνουν τη ζωή τους στο δρόμο; Ποιο θεωρούμε πιο επικίνδυνο; Οι άνθρωποι πήγαν στο βουνό να περπατήσουν για εκτόνωση. Για να βγάλουν το στρες. Διάλεξαν τον πιο ανώδυνο τρόπο να εκτονώσουν το συσσωρευμένο από μήνες στρες. Ήρθε η κόρη μου σπίτι χθες και με ρώτησε: Μαμά ο μπαμπάς μου ήταν απρόσεκτος; Το μόνο που ακούμε τόσες μέρες είναι γιατί πήγαν;" τόνισε και πρόσθεσε στο parallaximag.gr.
"Ούτε ένας τόσους μήνες δεν ασχολήθηκε με αυτούς τους γιατρούς. Για το τι περνάνε τόσους μήνες. Με την ψυχολογική υποστήριξη των ίδιων και των οικογενειών τους. Γιατί το στρες δεν μένει στο νοσοκομείο. Ο Θοδωρής έφευγε επτά και τέταρτο, επέστρεφε στις πεντέμιση και η πρώτη κουβέντα που έλεγε σε μένα και το παιδί του ήταν: θα πεθάνει πολύς κόσμος. Ντυμένος σαν αστροναύτης από τις επτά το πρωί μέχρι το απόγευμα και όταν εφημέρευαν τρεις μέρες τη βδομάδα από τις 7 το πρωί μέχρι τις πέντε το άλλο πρωί χωρίς σταματημό. Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο να είναι στο νοσοκομείο μερόνυχτα και στο σπίτι να έχουμε ένα επτάχρονο παιδί με κοπέλες που το διάβαζαν και το πρόσεχαν μέσα στην πανδημία. Και δεν έλλειψε ούτε μια μέρα από το καθήκον. Εκεί διαρκώς, στη μονάδα, να έχουν περάσει από τα χέρια τους εκατοντάδες άνθρωποι τόσους μήνες σε μια πόλη που ήταν διαρκώς κόκκινη και η ΜΕΘ γεμάτη.
Για μένα ο άνδρας μου έφυγε από εργατικό ατύχημα. Ανέβηκε δυο φορές στο βουνό τόσους μήνες για να πάρει μια αναπνοή. Πήγαν όπως πάντα με εξαιρετικό εξοπλισμό, δεν είχαν άγνοια κινδύνου. Τις βόλτες στα βουνά τις ξεκίνησε την εποχή των μνημονίων. Ένιωθε τρομερή πίεση από τις περικοπές στην υγεία. Όταν πήγαν να κλείσουν το παλιό νοσοκομείο της πόλης κόντευε να αρρωστήσει από τη στεναχώρια του. Για τα ιατρεία που θα χάνονταν. Πάλευε διαρκώς.
Σε μια φτωχή χώρα όπως η Βουλγαρία φρόντισαν τα παιδιά των γιατρών που είναι στην πρώτη γραμμή του ιού να έχουν ειδική υποστήριξη όλο αυτό τον καιρό. Εδώ απίστευτη αδιαφορία. Γύριζε σπίτι τόσους μήνες μετά την ένταση της κλινικής και έπρεπε να σταθεί και στο παιδί. Να βρει αντοχές να ελέγξει το στρες που κουβαλούσε. Να ανταπεξέλθει στα έξοδα που κάναμε με την απουσία μας όλη μέρα για τη φύλαξη του παιδιού, στην πίεση από την απώλεια τόσων ανθρώπων που χάνονταν μέσα στη ΜΕΘ. Ανέβηκαν στο βουνό για μια μικρή αποτοξίνωση. Για μια αναπνοή από αυτό που ζούσαν τόσους μήνες. Στο παιδί μου θα λέω πάντα ότι ο πατέρας έφυγε από εργατικό ατύχημα".
Η τραγική σύμπτωση...
Ήταν 28 Ιανουαρίου του 2001 όταν δύο ορειβάτες παρασύρθηκαν από χιονοστιβάδα στη θέση Σταυραϊτιές του Ολύμπου και μεταφέρθηκαν με σοβαρά τραύματα στο νοσοκομείο. Ακριβώς 20 χρόνια αργότερα, στις 28 Ιανουαρίου του 2021 και πάλι στο «μυθικό» βουνό, στη θέση Ξερολάκι, το ίδιο φαινόμενο στοίχισε τη ζωή στους δύο γιατρούς από τη Λάρισα.
Ο αριθμός και ο όγκος των χιονοστιβάδων τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν μειωθεί αρκετά στα ελληνικά βουνά διότι έχουν περιοριστεί οι χιονοπτώσεις, ωστόσο ο κίνδυνος εξακολουθεί και παραμένει αφού η πρόβλεψη χιονοστιβάδας είναι ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση, όπως και η λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της, σύμφωνα με έμπειρους ορειβάτες και πανεπιστημιακούς.
«Τα τελευταία 20 χρόνια, οι χιονοστιβάδες έχουν μειωθεί εξαιρετικά σε σχέση με τις δεκαετίες του '70, του '80, του '90 και του 2000. Τα βουνά έχουν λιγότερο χιόνι σε σχέση με το παρελθόν, όμως έχει αυξηθεί η επισκεψιμότητα του κόσμου κι έτσι ο παράγοντας ατυχήματος παραμένει υψηλός», εξήγησε, μιλώντας στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Ζαφείρης Τρόμπακας, εκ των ιδρυτών της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης.
Ο κ.Τρόμπακας εδώ και 44 χρόνια ασχολείται με την ορειβασία βουνού, ενώ από το 1976 ξεκίνησε μία προσωπική καταγραφή του φαινομένου των χιονοστιβάδων, των επικίνδυνων σημείων, των ανέμων αλλά και των ατυχημάτων που σημειώθηκαν σε όλη την ελληνική επικράτεια με πληροφορίες και φωτογραφίες από τα σημεία.
«Τον Απρίλιο του 1985 καθίσαμε μία παρέα στον Όλυμπο να μετρήσουμε τη συχνότητα με την οποία πέφτουν οι χιονοστιβάδες. Έπεφτε μία κάθε 45 λεπτά. Ήταν αλλεπάλληλες, κυλούσαν σε όλα τα ζωνάρια. Αυτή η κατάσταση έχει εκλείψει πλέον», προσθέτει.
Δύσκολη υπόθεση η πρόβλεψη και η αντιμετώπιση μιας χιονοστιβάδας
Η πρόβλεψη μιας χιονοστιβάδας είναι ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση, όπως επίσης η λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της, αναφέρει από την πλευρά του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Βουδούρης.
«Οι χιονοστιβάδες είναι ένας υδρομετεωρολογικός κίνδυνος. Είναι ροή μάζας χιονιού σε πλαγιές σε μεγάλες αποστάσεις. Είναι ένα πολύπαραγοντικό φαινόμενο όπως και οι κατολισθήσεις που γίνονται στην ξηρά. Έχουν σχέση με την ποσότητα και την ποιότητα του χιονιού, με το εάν έχει πέσει χιόνι προηγουμένως, εάν είναι ολισθηρό το έδαφος, πώς είναι το πρανές και οι κλίσεις του και εάν υπάρχει βλάστηση», τονίζει ο καθηγητής.
Σύμφωνα με τον κ. Βουδούρη, είναι πολύ δύσκολη η πρόβλεψη μιας χιονοστιβάδας όπως και η αντιμετώπισή της, ενώ μέτρα προστασίας είναι σχεδόν αδύνατο να παρθούν και να εκτελεστούν.
Το χρονικό των δυστυχημάτων στην Ελλάδα από χιονοστιβάδες
Χιονοστιβάδα προκάλεσε το μεγαλύτερο ορειβατικό δυστύχημα στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1976 στη θέση Λαιμός του Ολύμπου με έξι νεκρούς, όταν ισχυροί άνεμοι εξαφάνισαν το χιόνι στις βόρειες πλαγιές στις κόψεις, σύμφωνα με την περιγραφή του κ. Τρόμπακα.
Στις 16/1/1996, στα Λευκά Όρη, στην Κρήτη έχασε ένας άνθρωπος τη ζωή του, ενώ στις 2/2/1998 καταγράφηκε δυστύχημα με δύο νεκρούς στον Όρβηλο.
Στις 14/2/2005, στο Μαίναλο, πέντε άτομα έχασαν τη ζωή τους από χιονοστιβάδα, ενώ θανατηφόρα δυστυχήματα καταγράφηκαν και τα επόμενα δύο χρόνια στις 13/1/2013 στην Τύμφη - Λάπατο και στις 31/12/2017 στη Βασιλίτσα με δύο νεκρούς συνολικά.
Τελευταίο τραγικό περιστατικό ήταν αυτό που σημειώθηκε στον Όλυμπο, πριν από λίγες ημέρες, με το χαμό των δύο γιατρών- ορειβατών.
Σε άλλες τρεις περιπτώσεις, χιονοστιβάδες τραυμάτισαν ορειβάτες. Στις 25/3/1988, 40 ορειβάτες παρασύρθηκαν από χιονοστιβάδα στον Όλυμπο εκ των οποίων οι δύο τραυματίστηκαν σοβαρά. Στο Παγγαίο στις 7/1/1989 παρασύρθηκε ένας ορειβάτης 250 μέτρα με αποτέλεσμα να τραυματιστεί, ενώ στις 28/1/2001 δύο ορειβάτες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα μετά από παράσυρση 400 μέτρων από χιονοστιβάδα.
Συμβουλές προς τους ορειβάτες
Η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης, που χρόνια τώρα συμμετέχει σε επιχειρήσεις στα ελληνικά βουνά, εφιστά την προσοχή των ορειβατών τονίζοντας πως σε περίπτωση χιονοστιβάδας, η ζωή του εμπλεκόμενου εξαρτάται αποκλειστικά από τους συντρόφους του, τον εξοπλισμό τους και πόσο καλά εκπαιδευμένοι είναι οι ίδιοι, καθώς ο μέσος χρόνος ζωής είναι 15 λεπτά.
Ο κ. Τρόμπακας συμπληρώνει πως οι ορειβάτες θα πρέπει να γνωρίζουν τι ποσότητες χιονιού έχουν πέσει στα βουνά και τι ανέμους έχουν. «Από τις ποσότητες του χιονιού και τους ανέμους να πονηρευτούν και να βγάλουν συμπεράσματα. Οι ορειβάτες θα πρέπει να ενημερώνουν φίλους και συγγενείς για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν. Πότε θα ξεκινήσουν και πότε θα επιστρέψουν. Επίσης, να έχουν επικοινωνία με τον ασύρματο και να ξέρουν τα επικίνδυνα σημεία του βουνού», συμπληρώνει ο εκ των ιδρυτών της ΕΟΔ.
