Κόσμος
Σρεμπρένιτσα: Έθαψε γιο και σύζυγο 25 χρόνια μετά τη σφαγή (εικόνες)
Για χιλιάδες, κυρίως γυναικών, που επέζησαν από ένα από τα χειρότερα εγκλήματα πολέμου στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, ο «Γολγοθάς» δεν έχει τελειώσει.
Λίγο προτού συμπληρωθούν 25 χρόνια από τη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα, οκτώ άνδρες και παιδιά βρήκαν το «χώρο» τους στο κοιμητήριο, όπου βρίσκονται οι 6.610 που είχαν θαφτεί από το 1995 μέχρι σήμερα.
Περισσότεροι από 8000 Βόσνιοι Μουσουλμάνοι σφαγιάστηκαν σε δέκα μέρες, από τις σερβο-βοσνικές δυνάμεις, στα πλαίσια του πολέμου που κράτησε στη χώρα από το 1992 έως το 1995.
Τα οστά τους βρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους, καλυμμένους μαζί με άλλα σημεία που αποτελούσαν στοιχεία για το έγκλημα που διαπράχθηκε σε έναν από τους χειρότερους πολέμους στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία.
Βόσνιοι και διεθνείς επιστήμονες εργάζονται ήδη από το 1996 για το δύσκολο έργο της ταυτοποίησης των θυμάτων, αλλά και την απόδοση ταυτότητας των θυμάτων της γενοκτονίας.
Στη μικρό χωριό της Βοσνίας έκτοτε, ζουν κυρίως χήρες, αδελφές και κόρες των ανδρών και των αγοριών που σφαγιάστηκαν. Το ίδιο το χωριό της Σρεμπρένιτσα έχει έκταση ανάλογη του κοιμητηρίου του Ποτοκάρι, όπου βρίσκονται τα θύματα.
Παραδοσιακά, πλήθος Βόσνιων αλλά και ανθρώπων από όλο τον κόσμο, βρίσκονται στη Σρεμπρένιτσα στη «μαύρη επέτειο» της 11ης Ιουλίου για να τιμήσουν τα θύματα, όμως φέτος λόγω του κορονοϊού, θα βρεθούν εκεί κυρίως οι συγγενείς τους.
Μία από τις γυναίκες που βρίσκονται ήδη εκεί είναι η Φαζίλα, της οποίας ο άνδρας και ο γιος ήταν μεταξύ των οκτώ που ταυτοποιήθηκαν τώρα.
Εδώ και δεκαετίες, η ίδια τρέχει σε κάθε ομαδικό τάφο που ανοίγει, γυρεύοντας να βρει τα οστά των δικών της αγαπημένων ανθρώπων, κάτι που μέχρι τώρα κατέληγε σε απογοήτευση, που δεν την άφηνε να θρηνήσει όπως εκείνη ήθελε.
Αυτήν τη φορά όμως, βρέθηκαν όλα το οστά του συζύγου της, σε δύο τάφους, αλλλά και μέρος των οστών του γιου της σε έναν άλλον, διαφορετικό από εκείνους στους οποίους βρισκόταν ο πατέρας του.
Μετά από πέντε χρόνια αναμονής για τον εντοπισμό και των υπόλοιπων οστών του γιου της, η γυναίκα αποφάσισε να θάψει ό,τι έχει βρεθεί από αυτόν, δίπλα στον πατέρα του.
«Ήθελα να είναι δίπλα στον πατέρα τους, για να μπορώ να έρχομαι και να προσεύχομαι και για τους δύο», είπε.
«Αυτή είναι η Σρεμπρένιτσα», λέει η γυναίκα, κοιτάζοντας τους χιλιάδες λευκούς τάφους, με την κοινή ημερομηνία θανάτου.
