Ήταν ένας τελικός που τα είχε όλα: πάθος ένταση, εναλλαγές στο σκορ και πάνω απ’ όλα την υπογραφή δυο «ημίθεων» του σύγχρονου μπάσκετ.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, είπε το μεγάλο αντίο με μια πικρή ήττα, αλλά αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει την ιστορία, του ανθρώπου που ταύτισε την πορεία του με τις μεγαλύτερες στιγμές του «τριφυλλιού».
Κι από την άλλη ο μεγάλος Σπανούλης. Ο άνθρωπος που πήρε από το χέρι την ομάδα του Ολυμπιακού, στην πιο συγκλονιστική σειρά τελικών των τελευταίων ετών και αποφασισμένος να νικήσει έβαλε όλα τα κρίσιμα καλάθια.
Διαμαντίδης: Πραγματικά είμαι ευλογημένος
Μέσα σε παρατατεμένο χειροκρότημα στη συνέντευξη Τύπου ο Δημήτρης Διαμαντίδης είπε και επίσημα «αντίο» σε μία μοναδική καριέρα. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ήταν χειμαρρώδης και μίλησε για όλους και για όλα, τονίζοντας όμως ότι φεύγει γεμάτος... Παράλληλα, δήλωσε χαρούμενος για ό,τι έχει πετύχει, ενώ τόνισε ότι ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι ο αποψινός τελικός ήταν το τέλος του στην αγωνιστική δράση.
Τέλος, σχολίασε την πορεία του στην Εθνική, τον Βασίλη Σπανούλη, αλλά και το μέλλον του, επισημαίνοντας ότι το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θέλει να γίνει προπονητής...
«Είναι μία περίεργη βραδιά για εμένα και την ομάδα», είπε αρχικά ο Διαμαντίδης και συνέχισε, «από την μία χάσαμε ένα παιχνίδι και έναν τίτλο. Συγγνώμη. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Για την ομάδα είναι μια δύσκολη στιγμή. Για εμένα τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Ο τρόπος που χάθηκε το παιχνίδι με στενοχωρεί.
Από την άλλη, όταν σκέφτομαι ότι τόσα χρόνια που έπαιξα μπάσκετ και ήμουν σε αυτή την ομάδα δεν περίμενα ποτέ ότι θα ζήσω όσα έχω ζήσει μέχρι τώρα. Πραγματικά, είμαι ευλογημένος. Ήταν απίστευτο αυτό που έζησα στον Ηρακλή, μου έδωσε την ευκαιρία. Είναι άνθρωποι που με έχουν βοηθήσει. Τους ευχαριστώ όλους. Αυτά τα 12 χρόνια στον Παναθηναϊκό έζησα απίστευτες στιγμές, εύχομαι να τις ζήσει κάθε αθλητής. Ευχαριστώ τον κόσμο του Παναθηναϊκού για την αγάπη που μου έχει δείξει. Τον ευχαριστούμε ως ομάδα για την προσήλωσή του.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα, συνεχίζει. Έτσι είναι ο αθλητισμός είτε μας αρέσει είτε όχι. Μας κακοφαίνεται, αλλά έτσι είναι. Ξέρω ότι δεν ήμουν ο καλύτερος συνομιλητής των δημοσιογράφων, αλλά έχω μια φιλοσοφία στο μυαλό μου για το ποια είναι η σχέση δημοσιογράφου αθλητή. Σας ευχαριστώ πολύ όλους. Εύχομαι να είστε καλά, μόνο υγεία», για να τον διακόψει ένα παρατεταμένο χειροκρότημα από τους δημοσιογράφους.
Σπανούλης: Αφιερώνω τον τίτλο στον πατέρα του Πρίντεζη
Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής και στον τέταρτο τελικό αφού με δικό του τρίποντο στο τέλος της 2ης παράτασης χάρισε στον Ολυμπιακό τον 12ο τίτλο στην Ιστορία του. Ο αρχηγός των «ερυθρόλευκων» με δηλώσεις του μετά τον αγώνα αφιέρωσε το πρωτάθλημα στον πάτερα του Γιώργο Πρίντεζη, που πρόσφατα έφυγε από την ζωή, έπλεξε το εγκώμιο του Δημήτρη Διαμαντίδη, ενώ δεν θέλησε να απαντήσει σχετικά με το μέλλον του τονίζοντας πως «... είναι ώρα πανηγυρισμών, χαράς ,ευτυχίας».
Ο αρχηγός των Πειραιωτών, μεταξύ άλλων δήλωσε:
Είναι μια μεγάλη μέρα για την ομάδα. Μετά από ένα χρόνο σκληρής δουλειάς, αντιξοότητες, πανηγυρίσαμε για πρώτη φορά ένα πρωτάθλημα στην έδρα του ΠΑΟ, ενός μεγάλου αντιπάλου, μιας μεγάλης δύναμης σε Ελλάδα και Ευρώπη, γεγονός που δίνει μεγαλύτερη σημάδια. Έγιναν τρομερά ματς. Ο κόσμος ευχαριστήθηκε, ας μην μένουμε σε μία μερίδα ανθρώπων.
Ο κόσμος ήταν εκπληκτικός, έγιναν ματς σε καλές συνθήκες, ώρα να έρθουν μανάδες με παιδιά για να δουν τα ινδάλματα τους και να πάρουν ερεθίσματα, να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Αρχίσαμε δυνατά, ο ΠΑΟ έπαιζε έδρα του με τον κόσμο στο πλευρό του, ήμασταν δυνατοί πνευματικά στο πλάνο μας και τα παιδιά ήταν εξαιρετικά. Είχαν συμμέτοχη, έπαιξαν καταπληκτικά και αυτό δείχνει την ποιότητα της ομάδας. Οι προπονητές έκαναν εξαιρετική δουλειά, άλλαξαν το γκειμ πλαν στο πρώτο ματς, έτσι έπρεπε να είναι, σε πολλά σημεία εξουδετερώσαμε τον Παναθηναϊκό και λειτουργήσαμε καλά ήμασταν συγκεντρωμένοι. Μέτα από 19 χρόνια κάναμε το ριπίτ και είναι μια χρονιά που τελειώνει με επιτυχία, γιατί αυτός είναι ο πρώτος στόχος.
Αφιερώνω τον τίτλο στον πάτερα του Πριντεζη, είμαστε φίλοι, έχουμε αδερφική φιλία, στη γυναίκα μου, στα παιδιά μου, γιατί αντλώ δύναμη από αυτά, στον αδερφό μου και στη μητέρα μου, στους προέδρους της ομάδας που σε δύσκολες εποχές στηρίζουν την ομάδα και τη θέλουν ψηλά, στον προπονητή, στο σταφ στους συμπαίκτες μου, γιατί παίρναμε και δύσκολα τα βρίσκουμε, μαλώνουμε, τα βρίσκουμε, αυτή είναι η καθημερινότητα μας, όλοι βάζουν ένα λιθαράκι για την επιτυχία.