Αύξηση 70 ευρώ στον κατώτατο μισθό των διανομέων φαγητού προβλέπει νέα διαιτητική απόφαση που εξέδωσε Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
Ο κατώτατος μισθός των διανομέων φαγητού από τα 586,08 ευρώ μικτά που είναι ο κατώτατος της εθνικής Σύμβασης Εργασίας ορίζεται πλέον στα 657,70 ευρώ, σύμφωνα με την απόφαση του ΟΜΕΔ, που ελήφθη την προηγούμενη εβδομάδα.
Συγκεκριμένα εκδόθηκε η υπ' αριθ. ΠΕΝΤ.3/2018 Διαιτητική Απόφαση για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις οργανωμένες αλυσίδες εστίασης (ταχυφαγεία) με περίοδο ισχύος από 29.03.2017 έως 29.03.2018.
Η Πενταμελής Επιτροπή Διαιτησίας απέρριψε όλους τους λόγους έφεσης που προέβαλε η εργοδοτική οργάνωση και επικύρωσε το περιεχόμενο της Διαιτητικής Απόφασης 5/2018. Επίσης, στις 16 Σεπτεμβρίου ο ΟΜΕΔ εξέδωσε και δεύτερη απόφαση που αφορά τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στα μη κύρια τουριστικά καταλύματα (ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα) όλης της χώρας με την οποία καθορίζονται ως βασικοί μισθοί τα 751 ευρώ για τις εξής κατηγορίες εργαζομένων που αμείβονται ως μισθωτοί και καλύπτονται από την σύμβαση: ρεσεψιονίστ, μάγειροι, σερβιτόροι, λαντζέρηδες και καθαρίστριες κοινόχρηστων χώρων.
Με τις διατάξεις της δεύτερης διαιτητικής απόφασης ρυθμίζονται οι όροι αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα που λειτουργούν σε όλη τη χώρα, δηλαδή, σε όλα τα «μη κύρια τουριστικά καταλύματα», όπως αυτά αναφέρονται στη σχετική απόφαση. Και οι δύο διαιτητικές αποφάσεις προβλέπουν εκτός από το επίδομα 10% για τους έγγαμους και μία σειρά ακόμη επιδόματα που αφορούν σε κάθε μία από τις ειδικότητες των εργαζομένων που καλύπτονται από τις αντίστοιχες συμβάσεις.
ΓΣΕΕ: Η διαμόρφωση του κατώτατου μισθού μετατρέπεται οριστικά σε κρατικοδίαιτη διαδικασία
Σε ανακοίνωση της ΓΣΕΕ αναφέρεται ότι «για την επικείμενη έναρξη της διαδικασίας διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού ύστερα από την ψήφιση της σχετικής τροπολογίας η
Η Κυβέρνηση εφαρμόζει –και μάλιστα θριαμβολογώντας– το καθεστώς ρύθμισης του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου που το 2013, όταν και θεσπίστηκε, αναθεμάτιζε εμφατικά και καταψήφιζε ως αξιωματική αντιπολίτευση. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα «νομοθετημένο κατώτατο μισθό/ημερομίσθιο», ο οποίος, μέσα από μια γραφειοκρατική-δαιδαλώδη διαδικασία και μια «μίνι» διαβούλευση 15 ημερών, θα αποτελεί προϊόν (προειλημμένης;) απόφασης του εκάστοτε Υπουργού Εργασίας, έπειτα και από σχετική γνωμοδότηση του Υπουργικού Συμβουλίου. Και βέβαια μιλάμε για ένα κατώτατο μισθό με παγωμένες τριετίες.
Με αυτόν τον τρόπο «νομιμοποιείται» η ωμή κατάλυση του δικαιώματος των εργαζομένων και των εργοδοτών να διαπραγματεύονται ελεύθερα και συλλογικά συνδιαμορφώνοντας το ύψος του βασικού μισθού –που αφορά την πλειοψηφία των εργαζομένων– στο πλαίσιο της υπογραφής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Του θεσμού της ΕΓΣΣΕ (Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας), που μέσω αυτού κατορθώθηκε στη δίνη της κρίσης να διατηρηθούν αρχικά τα 751,39€ (βασικός μισθός) και τα 33,57€ (βασικό ημερομίσθιο) χωρίς ηλικιακό κριτήριο και υποκατώτατο μισθό, ΜΕ το επίδομα γάμου και ΜΕ 3 τριετίες για τους υπαλλήλους και 6 για τους εργατοτεχνίτες.
Είναι ξεκάθαρο πως οι ισχυρισμοί της Κυβέρνησης για επαναφορά των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων είναι τουλάχιστον κίβδηλοι και οι υποσχέσεις της φρούδες. Εάν, πραγματικά, επιθυμούσαν την αποκατάσταση της Συλλογικής Αυτονομίας θα επανέφεραν το αντίστοιχο Νομοσχέδιο του 2015 που απέσυραν… μετά από τις πολύωρες «διαπραγματεύσεις» με την Τρόικα. Η αλήθεια είναι ότι πολιτικά «προσδοκούν» και επιδιώκουν το κράτος σε ρόλο απόλυτου ρυθμιστή του εισοδήματος των εργαζομένων στον Ιδιωτικό Τομέα ώστε να ενδυναμώσουν το έργο της αφαίμαξης του κόσμου της μισθωτής εργασίας «παλαντζάροντας» με τις φορομπηχτικές πολιτικές και τη μείωση του αφορολογήτου, όπου θα φορολογούνται ακόμη και όσοι ελάμβαναν τον «καταργημένο» υποκατώτατο μισθό, καθώς και τα μέτρα αποδόμησης του κράτους πρόνοιας, την υποβάθμιση των υπηρεσιών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αλλά και την απειλή μαζικών κατασχέσεων που πλανάται πάνω από την πρώτη κατοικία.
Χωρίς αμφιβολία προτιμούν τον κρατικό μονόλογο από τον κοινωνικό διάλογο που με θαυμαστή συνέπεια 4 χρόνια τώρα συστηματικά υπονομεύουν. Η Συνομοσπονδία, που διαφώνησε τεκμηριωμένα και από την πρώτη στιγμή στη νομοθετική διάταξη του 2013, συνεχίζει να αντιτίθεται στην μετά 5 χρόνια εφαρμογή της. Η πλήρης επαναφορά και ενεργοποίηση του καθεστώτος των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων όπως ίσχυε έως το 2010 είναι για εμάς το κεντρικό αίτημα, επιτακτική ανάγκη και κρίσιμο διακύβευμα. Σε κάθε περίπτωση, κι αν κατανοούμε τον πυρετό της προεκλογικής προετοιμασίας, δεν θα επιτρέψουμε η ζωή των εργαζομένων και η εργασιακή δικαιοσύνη να γίνουν παιχνίδι στα χέρια κανενός…».