Του Γιώργου Βλαβιανού
Στην υπουργική διάσκεψη της Μαδρίτης για τη Σταθερότητα και την Ανάπτυξη στη Λιβύη και την ευρύτερη Βόρεια Αφρική μετέχει αύριο ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος.
Η παρουσία της Ελλάδας στη διάσκεψη εντάσσεται στη σταθερή και στρατηγικά σχεδιασμένη επιλογή της κυβέρνησης για αξιοποίηση των ευκαιριών που θα αναδείξουν τη χώρα μας ως πραγματικό πυλώνα σταθερότητας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Το 2011 η Ελλάδα δέχθηκε πάνω από 8.000 Λίβυους τραυματίες και ασθενείς για περίθαλψη, ενώ αποστέλλει ιατροφαρμακευτικό υλικό στη Λιβύη. Και σήμερα η Αθήνα είναι έτοιμη να προσφέρει τη συνδρομή της στη γείτονα χώρα και στη διεθνή κοινότητα.
Η Λιβύη έχει βυθισθεί σχεδόν από την εποχή της εκτέλεσης του Καντάφι σε ένα φαύλο κύκλο εμφυλίων συγκρούσεων και βίας που διαλύουν κάθε καντρική κρατική δομή και βυθίζουν τη χώρα ολοένα περισσότερο στο χάος. Παραστρατιωτικές ομάδες μάχονται για τον έλεγχο περιοχών, αλλά και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης. Τα πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας ανέρχονται σε 47 δις. βαρέλια, ενώ το δυναμικό της σε φυσικό άεριο είναι μεγαλύτερο της Αλγερίας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η κατάσταση στη Λιβύη κρίνεται επιεικώς ως δραματική. Στη χώρα βρίσκεται σε αξέλιξη μία μεγάλη ανθρωπιστική κρίση. Οι πρώτες εκτιμήσεις μιλούν για περισσότερους από 150.000 εκτοπισμένους στο εσωτερικό της χώρας ενώ ταυτοχρόνως η Λιβύη εξελίσσεται στη βασική πηγή παράνομης μετανάστευσης για την Ευρώπη. Μόνον εφέτος τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι περισσότερα από 100.000 άτομα έχουν διασχίσει τη Μεσόγειο με κατεύθυνση της Ευρώπη.
Η Διάσκεωη της Μαδρίτης με τη συμμετοχή όλων των χωρών της Μεσογείου και των όμορων κρατών της Λιβύης έχει ως στόχο την πίεση για άμεση κατάπαυση του πυρός, την άμεση επαναφορά των πετρελαιοπαραγωγικών εγκαταστάσεων υπό κρατικό έλεγχο προς όφελος του λιβυκού λαού.
Η Ελλάδα προσέρχεται στη Διάσκεψη, σύμφωνα με πηγές του υπ. Εξωτερικών με σταθερές θέσεις που υπηρετούν τα εθνικά μας συμφέροντας και είναι ευθυγραμμισμένες με το διεθνές δίκαιο και τις ευρύτερες επιδιώξεις της διεθνούς κοινότητας στην περιοχή.