Του Νίκου Ρογκάκου
Αχαρτογράφητη περιοχή παραμένουν για το υπουργείο Οικονομικών οι φόροι υπέρ τρίτων τουλάχιστον στον ιδιωτικό τομέα.
Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Οικονομικών ακόμα δεν υπάρχει εικόνα για το σύνολο των φόρων υπέρ τρίτων που επιβαρύνουν τον ιδιωτικό τομέα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ολοκληρωθεί η διαδικασία καταγραφής και κατηγοριοποίησης τους.
Ως αποτέλεσμα είναι να καθυστερεί η υλοποίηση της προαπαιτούμενης δράσης που αφορά την κατάργηση του μεγαλύτερου αριθμού των φόρων υπερ τρίτων, για την οποία απαιτείται αρχικά καταγραφή και αποστολή της σχετικής λίστας προς την τρόικα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στέλεχος του οικονομικού επιτελείου έλεγε ότι στο υπουργείο δεν υπάρχει ακριβής εικόνα για τους φόρους υπέρ τρίτων που υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα, πέραν της αποσπασματικής ενημέρωσης που γίνεται από ιδιώτες και επαγγελματικές ομάδες. Πλέον στο παραπέντε της προθεσμίας που έχει δώσει η τρόικα, η κυβέρνηση αναζητά τρόπους εντοπισμού των συγκεκριμένων φόρων.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ως τελευταία λύση το υπουργείο Ανάπτυξης σε συνεργασία με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ετοιμάζουν τη λειτουργία ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας, για την καταγραφή των φόρων υπέρ τρίτων στον ιδιωτικό τομέα.
Στόχος θα είναι στην ηλεκτρονική πλατφόρμα να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες ώστε να μπορούν να δηλώνουν τους φόρους υπέρ τρίτων που πληρώνουν ή που καρπώνονται ως επαγγελματική ομάδα.
Αντίθετα ξεκάθαρη είναι η εικόνα σχετικά με τους φόρους υπέρ τρίτων στο Δημόσιο, καθώς σχεδόν στο σύνολο τους είναι γνωστοί. Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες από το υπουργείο Οικονομικών, από το ερωτηματολόγιο που έστειλε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους σε όλα τα υπουργεία με στόχο την καταγραφή των φόρων υπέρ τρίτων, δεν προέκυψε ουσιαστικά κάτι νέο σχετικά με την καταγραφή των φόρων υπέρ τρίτων στο Δημόσιο.
Η τρόικα συνεχίζει να πιέζει σχετικά με την κατάργηση τους, καθώς εκτιμά ότι στην πλειονότητα τους είναι αδιαφανείς και δημιουργούν συνθήκες άνισης ανακατανομής του εισοδήματος. Από την άλλη η κυβέρνηση γνωρίζει ότι οι περισσότεροι από αυτούς αφορούν την χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, γεγονός που δημιουργεί νέους κινδύνους για τη βιωσιμότητα τους.