Του Παναγιώτη Δημητρακόπουλου
Στα 1,221 δισεκατομμύρια ευρώ διαμορφώθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα της Γενικής Κυβέρνησης στο πεντάμηνο Ιανουαρίου-Μαίου, ενώ το ίδιο διάστημα του 2013 ο Προϋπολογισμός κατέγραφε πρωτογενές έλλειμμα ύψους 1,616 δις ευρώ.
Σε ότι αφορά τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, στο τέλος Μαίου ανέρχονταν σε 4,59 δις ευρώ, παρουσιάζοντας μικρή μείωση από τα 4,7 δις του Απριλίου.
Τα σκήπτρα στα φέσια προς ιδιώτες κι επιχειρήσεις κρατούν τα Ασφαλιστικά Ταμεία, που οφείλουν συνολικά 2,95 δις, εκ των οποίων τα 1,95 δις αφορούν χρέη του ΕΟΠΥΥ.
Κατά 21 εκατομμύρια ευρώ χαμηλότερες από το τέλος του προηγούμενου μήνα, ήταν τον Μάιο οι οφειλές των νοσοκομείων, που διαμορφώθηκαν στα 810 εκατομμύρια ευρώ, ενώ κατά 36 εκατομμύρια μέσα σε έναν μήνα μειώθηκαν τα χρέη των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Από τα Υπουργεία, «πρωταθλητής» στα χρέη είναι το Εξωτερικών με οφειλές 60 εκατομμυρίων κι ακολουθεί το Ανάπτυξης που οφείλει 49 εκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με τα δεδομένα που δημοσιοποίησε το Υπουργείο Οικονομικών, εκκρεμεί και επιστροφή φόρων συνολικού ύψους 549 εκατομμυρίων από 531 εκατομμύρια τον Απρίλιο και 437 εκατομμύρια ευρώ τον Ιανουάριο.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας επεσήμανε ότι «η χώρα συνεχίζει, για δεύτερη χρονιά, να έχει υψηλά και βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα, στοιχείο που επιβεβαιώνει ότι τα δημόσια οικονομικά της χώρας σταθεροποιούνται. Δηλαδή, φαίνεται ότι διασφαλίζεται, με επώδυνες θυσίες νοικοκυριών και επιχειρήσεων, η βασική αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη της οικονομίας.
Παράλληλα, η εμπιστοσύνη στις προοπτικές της Ελληνικής οικονομίας, σταδιακά, αποκαθίσταται. Ενώ και οι ενδείξεις που σηματοδοτούν μια επικείμενη έξοδό της από την ύφεση, εντός του τρέχοντος έτους, ενισχύονται, όλο και περισσότερο.
Πλέον βρισκόμαστε μπροστά στη νέα μεγάλη πρόκληση. Να μετατρέψουμε, το συντομότερο δυνατόν, τη σταθεροποίηση σε δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη, με κοινωνική συνοχή. Για το λόγο αυτό είναι εθνική ανάγκη να διαφυλαχθούν όλα όσα έχουν επιτευχθεί, με τόσο μεγάλο κόπο και κόστος. Αυτό επιβάλλει, σε όλους μας, συγκλίσεις, εθνικό σχέδιο και σκληρή δουλειά. Μακριά από διαγκωνισμούς λαϊκισμού, κομματικές σκοπιμότητες, θεσμικά και προσωπικά παίγνια εξουσίας. Σήμερα, δεν ωφελεί να διαγκωνιζόμαστε σε μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και να επιδιώκουμε ασύμμετρες εξαιρέσεις. Η ορθή εθνική επιλογή είναι να προχωρήσουμε αταλάντευτα μπροστά, ώστε να βγούμε, το ταχύτερο, οριστικά από την κρίση.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, έχει ιδιαίτερη σημασία ο επανακαθορισμός του ρόλου και της ευθύνης όλων μας. Πολιτών, κοινωνίας, κράτους, δικαιοσύνης, πολιτικής και αγοράς. Όλοι μας πρέπει να προτάξουμε το ευρύ εμείς, έναντι του εγώ ή του υπο στενή έννοια εμείς. Να επιδείξουμε διάθεση για σύμμετρη συμμετοχή στις θυσίες και έμπρακτη κοινωνική αλληλεγγύη. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να ωθήσουμε την οικονομία και την κοινωνία σε έναν κύκλο ευημερίας για όλους τους πολίτες».