Ο αρθρογράφος της αμερικανικής εφημερίδας Wall Street Journal, Σάιμον Ντίξον, επιχειρεί μία ανάλυση για τις προκλήσεις που φέρνει η επόμενη μέρα των ελληνικών εκλογών στην ευρωζώνη:
«Την περασμένη εβδομάδα, το Βερολίνο δεν κατάφερε να αποτρέψει το πρόγραμμα εξαγοράς κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στο οποίο είχε αντιταχθεί εδώ και καιρό. Τις επόμενες εβδομάδες, θα πρέπει να καταλήξει σε συμφωνία με μία νέα ριζοσπαστική κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα, την οποία θα βρει ακόμη πιο δυσάρεστη – αλλιώς δείτε την Ελλάδα να εγκαταλείπει την ευρωζώνη, με πιθανές καταστροφικές συνέπειες για ολόκληρο το μπλοκ του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος.
Μία μεγάλη δοκιμασία συνοχής περιμένει την ευρωζώνη. Οι Έλληνες ψηφοφόροι πέταξαν το γάντι, χαρίζοντας μία εντυπωσιακή νίκη στις εκλογές της Κυριακής στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα το οποίο υποσχέθηκε προεκλογικά πως θα εξασφαλίσει ελάφρυνση του χρέους. Η Ελλάδα και η ευρωζώνη πρέπει τώρα να πείσουν σύντομα τις αγορές και τον λαό ότι μπορούν να καταλήξουν σε μία συμφωνία. Η παρατεταμένη αβεβαιότητα θα μπορούσε να οδηγήσει σε φυγή κεφαλαίων, ακόμη και μαζική απόσυρση καταθέσεων, που θα προκαλούσαν σοβαρό πλήγμα στην ελληνική οικονομία, οδηγώντας ενδεχομένως και σε έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Πολλά θα εξαρτηθούν από τη συμπεριφορά όλων των πλευρών μέσα στις επόμενες ώρες.
Οι αγορές εκτιμούν πως το ρίσκο μίας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι μικρό, αλλά αξιωματούχοι που παρακολουθούν από κοντά το θέμα δεν εφησυχάζουν. Ορισμένοι εκφράζουν φόβους ότι οι συμβιβασμοί που απαιτούνται εκατέρωθεν μπορεί να αποδειχθούν εξαιρετικά δύσκολοι.
Οι ίδιοι άνθρωποι πιστεύουν πως η ελάφρυνση του χρέους για την Ελλάδα είναι πλέον μία πολιτική ανάγκη. Ισχυρίζονται πως η ευρωζώνη δε μπορεί να απαιτήσει από τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, να εγκαταλείψει τις προεκλογικές του υποσχέσεις και να σεβαστεί τις υπάρχουσες δεσμεύσεις της Ελλάδας, χωρίς να του προσφέρουν κάτι ως αντάλλαγμα.
Πράγματι, κάποιοι αξιωματούχοι φοβούνται πως η ίδια η ευρωζώνη ενέχει το μεγαλύτερο ρίσκο σε μία συμφωνία. Δεν είναι μόνο ότι οι πλούσιες βορειοευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία και η Φινλανδία, οι οποίες είναι αντίθετες στην απομείωση του ελληνικού χρέους. Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, όπως η Σλοβακία και η Εσθονία, των οποίων οι πολίτες είναι λιγότερο εύποροι από εκείνους της Ελλάδας. Το ίδιο και χώρες που χτυπήθηκαν από την κρίση, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, των οποίων οι ηγέτες πληρώνουν ένα υψηλό πολιτικό τίμημα επειδή συμμορφώθηκαν με τους όρους των δικών τους προγραμμάτων διάσωσης.
Οι κίνδυνοι υπάρχουν ό,τι κι αν πράξει η ευρωζώνη. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι κατ’ ιδίαν σχεδόν πεπεισμένοι πως μία αποτυχία επίτευξης συμφωνίας με την Ελλάδα θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει καταστροφικά την ευρωζώνη, παραδίδοντάς την στα χέρια περιθωριακών ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων. Ωστόσο, μία συμφωνία που θα έδινε στον κ. Τσίπρα ένα μεγάλο μέρισμα για τα χρόνια που πέρασε αντιπολιτευόμενος τις μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική πειθαρχία στην Ελλάδα ενέχει τον κίνδυνο να σπείρει τους σπόρους για τη μελλοντική αστάθεια, υπονομεύοντας την υποστήριξη στις κυβερνήσεις που εφαρμόζουν τις μεταρρυθμίσεις.»