Όταν οι άντρες ήταν άντρες, στην ρομαντική πάντα εκδοχή του αντρισμού, όπου έπιπτε προσβολή, έπιπτε και σπάθη. Το αίμα ξέπλενε την τιμή, κυρίως αν η προσβολή αφορούσε την εθνική υπόληψη του θιγομένου. Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, εν έτει 2015 και πριν στηθούν κάλπες στη γηραιά Αλβιώνα, για να αναβιώσει αυτή η παράδοση ξεπλύματος τιμής.
Ο ανανεωτής της παράδοσης αυτής, ο Πολωνός αριστοκράτης Τζον Ζιλίνσκι προβάρει στον κήπο της επαύλεώς του στο Λονδίνο το κτύπημα που θα ήθελε να καταφέρει εναντίον του ηγέτη της ακροδεξιάς Νάιτζελ Φάρατζ.
Του είχε πληγώσει το φιλότιμο ο ισχυρισμός του ότι η κίνηση την ώρα αιχμής στους αυτοκινητοδρόμους που οδηγούν στο Λονδίνο οφείλεται στους μετανάστες. Ποιός είδε τον πρίγκηπα με την γιαταγάνα και δεν τον εφοβήθη…
Δεν υπάρχει όμως, ως φαίνεται, στην ακροδεξιά των Βρετανών ηθικόν ακμαιότατον. Ο Φάρατζ στο μικρόφωνο τηλεοπτικού δικτύου είπε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Ο Πολωνός ευπατρίδης που περίμενε και για τα μάτια του κόσμου μια ανδροπρεπέστερη ανταπόκριση από τον Φάρατζ του έκανε την χάρη να αντιπροτείνει τηλε-μονομαχία.
Αλίμονο στο Φάρατζ... Δεν του έφταναν οι απανωτές οι μαχαιριές από τις δημοσκοπήσεις που του δίνουν χαμηλά ποσοστά επιτυχούς εκλογιμότητας. Ήταν και η πολωνική σπάθη που πλήγωσε την δημόσια εικόνα του ακαταμάχητου αγωνιστή για την τιμή της Αγγλίας. Ω καιροί και ω ήθη, που θα έλεγε και ο Κικέρων.