Ο δημοσιογράφος του βρετανικού τηλεοπτικού δικτύου Channel 4, Πολ Μέισον, αναφέρεται στα προβλήματα που προκύπτουν στη διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους εταίρους, όσο τα χρονικά περιθώρια, αλλά και τα ταμειακά αποθέματα, «στερεύουν» εν όψει της 5ης Ιουνίου, ημέρα που πρέπει να αποπληρωθεί η δόση προς το ΔΝΤ.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η αδυναμία της Ελλάδας να καταβάλει τα 300 εκατομμύρια ευρώ στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε λιγότερο από 10 μέρες, της αφήνει τις εξής δύο επιλογές: Να καταλήξει εσπευσμένα σε μία συμφωνία ή να δηλώσει χρεοκοπία που θα επιφέρει την «άμεση τιμωρία» των προβληματικών τραπεζών της από την ΕΚΤ.
«Οι διαπραγματευτές στις Βρυξέλλες εξετάζουν τρία διαφορετικά ερωτήματα: τι είναι διατεθειμένοι να δώσουν οι Έλληνες στους δανειστές, τι δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν και τι είναι οι δανειστές πρόθυμοι να παραχωρήσουν», σημειώνει ο Μέισον.
Τονίζοντας ότι η σημαντικότερη έγνοια της ελληνικής πλευράς είναι να συμφωνηθούν οι όροι της καθυστερημένης ενδιάμεσης συμφωνίας που θα «ελευθερώσει» 7,2 δισεκατομμύρια ευρώ από το παλιό πρόγραμμα διάσωσης, ο Μέισον εξηγεί ότι το καλύτερο χαρτί στην προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να πείσει τους «επαναστάτες» του κόμματός του είναι η ανάγκη να εξαλειφθεί η αβεβαιότητα για μελλοντικούς δανειστές και επενδυτές.
Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, οι συναντήσεις που θα πραγματοποιηθούν ανάμεσα στις ομάδες διαπραγμάτευσης το σαββατοκύριακο θα εστιάσουν στις παραχωρήσεις που είναι πρόθυμη να κάνει η Ελλάδα. Αν επιτευχθεί συμφωνία, οι πολιτικοί θα μπορούν στη συνέχεια να προσδιορίσουν το ακριβές ποσό που θα λάβει η χώρα καθώς και τρόπους αναδιάρθρωσης τους χρέους, με σκοπό την καταπολέμηση της λιτότητας.
«Σχετικά με αυτό το ζήτημα, μία από τις επιλογές που συζητείται είναι η συγκέντρωση των μελλοντικών οικονομικών υποχρεώσεων της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, απαλλάσσοντας πιθανώς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ από την έκθεση στο χρέος της Ελλάδας», υπογραμμίζει ο Μέισον.
«Σκοπός αυτής της πρότασης είναι η επίτευξη μίας συμφωνίας σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους την οποία θα μπορεί να εγκρίνει το ΔΝΤ και η κατάργηση της σύγκρουσης συμφέροντος ανάμεσα στον ρόλο της ΕΚΤ ως δανειστή και στο ρόλο της ως πρωταρχική κινητήρια δύναμη, που μπορεί να καταστρέψει ή να θεραπεύσει τις τράπεζες του κράτους που έχει δανείσει», καταλήγει το άρθρο.