Πόσες από τις τακτικές του Αλέξη Τσίπρα, τους τελευταίους μήνες, υπαγορεύτηκαν από την ανικανότητα και πόσες από συνωμοσία διερωτάται η Wall Street Journal και παραπέμπει την απάντηση στους ιστορικούς του μέλλοντος.
«Ο Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές με τη δέσμευση να σεβαστεί την ακαταμάχητη επιθυμία των ψηφοφόρων να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Κάτι που σήμαινε πως δεν έχει άλλη επιλογή από το να επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για όσο διάστημα οι τελευταίοι θα μπορούσαν να τον απολαύσουν» γράφει η WSJ.
Εκτιμά πως «εάν το Grexit ήταν από την αρχή ο στόχος του, αυτό που ήθελε στη συνέχεια ήταν συρθούν οι διαπραγματεύσεις για μήνες, να εισαχθούν τα capital controls, να αθετήσει η χώρα τις υποχρεώσεις της έναντι του ΔΝΤ και να κάνει, τελικά, αναπόφευκτη την έξοδο από το ευρώ. Ο μόνος κίνδυνος σε μια τέτοια στρατηγική θα ήταν ένα bank run πριν λήξει το πρόγραμμα διάσωσης».
«Αν, λοιπόν, αυτό ήταν το σχέδιο του κ. Τσίπρα, τότε έπαιξε το ρόλο του τέλεια» τονίζει η εφημερίδα, καθώς «οι καταθέτες πείστηκαν να αφήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες πιστεύοντας πως θα υπάρξει συμφωνία. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτούς τους πέντε μήνες οι διαπραγματεύσεις δεν μπήκαν ποτέ στην ουσία. Σπατάλησε αρκετό χρόνο στο πώς θα ονομάζονται οι πιστωτές, πού και με ποιος θα συνομιλεί».
Η WSJ θεωρεί πως η πρόταση που κατέθεσε «την τελευταία στιγμή» ο Έλληνας Πρωθυπουργός «δεν είχε καμία πιθανότητα να γίνει αποδεκτή, αλλά του έδωσε το άλλοθι να διατείνεται πως οι δανειστές είναι παράλογοι. Τώρα που το σχέδιο διάσωσης έχει λήξει, οι τράπεζες είναι κλειστές και η χώρα έχει κηρύξει χρεοκοπία, διενεργεί δημοψήφισμα ζητώντας από τους ψηφοφόρους να απορρίψουν μια πρόταση που δεν είναι πλέον στο τραπέζι».
Η εφημερίδα επικαλείται αναλυτές σε όλη την Ευρωζώνη που αμφισβητούν τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι το “Όχι” δεν σημαίνει έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά ενίσχυση των διαπραγματευτικών όπλων της Ελλάδας και σημειώνει πως «η σχέση του με τους Ευρωπαίους ηγέτες έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα, έτσι ώστε να είναι δύσκολο να δούμε μια νέα συμφωνία για πακέτο βοήθειας με τον ίδιο στην εξουσία.
Αντ' αυτού, προσθέτει η WSJ «ένα “΄Οχι” θα αναγκάσει την ΕΚΤ να χαρακτηρίσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ως αφερέγγυο, συντομότερα από τη Δευτέρα. Οι τράπεζες θα αναγκαστούν να κλείσουν και ανοίξουν ξανά μόνο όταν θα έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί είτε με bail in, είτε με άλλο νόμισμα. Φυσικά, ο κ. Τσίπρας μπορεί να φτάσει σε αυτό το σημείο από ατύχημα. Ενώ μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν σκληροπυρηνικοί που είναι υπέρ της ρήξης, ενδέχεται ο κ. Τσίπρας να πείστηκε από τις διαβεβαιώσεις του κ. Βαρουφάκη ότι οι πιστωτές θα συνθηκολογήσουν μπροστά στην ελληνική αδιαλλαξία».
Ακόμα και τώρα, όμως, «οι περισσότεροι φορείς χάραξης πολιτικής της Ευρωζώνης είναι πρόθυμοι να πιστέψουν ότι ο κ. Τσίπρας βυθίστηκε ακόμη περισσότερο λόγω της απειρίας και της ανικανότητάς του. Προφανώς, έκανε λάθος στους υπολογισμούς του. Νόμιζε πως η Ευρωζώνη θα του δώσει μια εβδομάδα παράταση για να διεξάγει το δημοψήφισμα. Αν το πίστευε αυτό, μάλλον είναι αφελής. Και σίγουρα είναι άπειρος και ανίκανος αν γυρίσει την πλάτη του στην ΕΚΤ η οποία είναι η μόνη διαθέσιμη πηγή χρηματοδότησης.
Είναι προφανές, γράφει η εφημερίδα, πως «η Αθήνα απέτυχε να προβλέψει την ταχύτητα μετάδοσης του πανικού μετά την επιβολή των capital controls. Ωστόσο, ακόμη και τώρα, η τακτική του κ. Τσίπρα είναι να συνεχίσει να βασανίζει τους πιστωτές του. Ακόμη και οι ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης είπαν στον κ. Βαρουφάκη ότι θα μπορούσαν να συζητήσουν για το νέο πρόγραμμα της Ελλάδας αν ακυρωνόταν το δημοψήφισμα ή αν η πρόταση της κυβέρνησης έκλεινε προς το “Ναι”».
«Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να ανεβάσει τον πήχη της αντιπαράθεσης, έχει απογοητεύσει τους δανειστές. Αν το δημοψήφισμα κλείσει με ένα “Ναι”, τότε ο κ. Τσίπρας θα αναγκαστεί σε παραίτηση, ενώ οι θεσμοί είναι προετοιμασμένοι να συζητήσουν με έναν νέο πρωθυπουργό. Μόνο που η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή, καθώς το “Ναι” μπορεί να απαλλάξει τον Αλέξη Τσίπρα από την ευθύνη να εφαρμόσει το πρόγραμμα των δανειστών», καταλήγει η WSJ.