Η ιστορία της 7χρονης Σύριας αποτελεί καθημερινότητα για χιλιάδες παιδιά που αφήνουν την πατρίδα αναζητώντας μία καλύτερη ζωή. Το μικρό κορίτσι, ένα από τα «τυχερά» παιδιά που καταφέρνουν να αποβιβαστούν σώα στα νησιά του Αιγαίου, διηγείται, το μεγάλο ταξίδι της ελπίδας που έκανε μαζί με τη μητέρα της.
Η μικρή προσφυγοπούλα περιγράφοντας στην κάμερα του Aj+ το μακρύ και δύσκολο ταξίδι της είπε: «Φτάσαμε εδώ με μια βάρκα. Ήταν μεγάλη. Όταν την είδα φοβήθηκα, στην αρχή. Μετά όμως που μπήκα μέσα, μου άρεσε, δε φοβόμουνα. Όταν η βάρκα κουνιότανε έμπαινε νερό μέσα. Όσο περισσότερο κουνιότανε τόσο περισσότερο νερό πεταγόταν στα πρόσωπά μας. Δεν υποφέραμε όμως.Υποφέραμε μέσα στο φουσκωτό αργότερα, όταν πέταξαν όλα μας τα πράγματα στη θάλασσα και η μητέρα μου και εγώ θα πνιγόμασταν. Στο τέλος, όμως, το φως έφεξε (προβολέας;) και μας οδήγησε στη στεριά. Τα καύσιμα τελείωσαν και ένας ψαράς ήρθε και μας μετέφερε στην ακτή. Μόλις φτάσαμε στην ακτή, πεταχτήκαμε έξω από το φουσκωτό, βγάλαμε τα σωσίβια και περπατήσαμε προς τα βουνά».
Το κοριτσάκι δεν κρύβει την επιθυμία του να επιστρέψει στην πατρίδα της και να δει τους φίλους της... «Θα ήθελα πολύ να πάω πίσω στη Συρία αλλά πώς; Εύχομαι όλοι μου οι φίλοι να ήταν μαζί μου αλλά κανείς τους δεν είναι εδώ. Εκεί άφησα πολλούς φίλους. Έχω πολλούς φίλους. Ήμουν ευτυχισμένη. Αν το θέλει ο Θεός, θα πάμε πίσω και θα είμαστε όπως πριν. Αν το θέλει ο Θεός, η Συρία θα γίνει ξανά όπως ήταν».