Για το Ασφαλιστικό και το πόρισμα της Επιτροπής Σοφών, της οποίας είναι μέλος, μίλησε στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΒΗΜΑ FM» ο καθηγητής Ξενοφών Κοντιάδης.
Ο κ. Κοντιάδης παραδέχθηκε πως υπήρξαν διαφωνίες και αντικρουόμενες απόψεις, ωστόσο «ουδείς είχε λόγο να χειραγωγηθεί πολιτικά.»
Χαρακτήρισε την εισφοροδιαφυγή ως ένα από τα βασικότερα προβλήματα που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση και τόνισε πως πρέπει να δοθούν κίνητρα για μεγαλύτερη παραμονή στην εργασία, αλλά και να πειστούν οι νέοι ότι θα πάρουν κάποια μέρα σύνταξη.
Αναλυτικά, στη συνέντευξη που παραχώρησε ο καθηγητής Ξενοφών Κοντιάδης ανέφερε τα εξής:
«Μιλάμε για εθνική σύνταξη κι αναλογική σύνταξη, με βάση νοητές ατομικές μερίδες, λογαριασμούς δηλαδή. Σου λέει, αν κάποιος δεν μπορεί να φτάσει στο δεύτερο επίπεδο, διότι δεν έχει δουλέψει αρκετά, δεν έχει πληρώσει αρκετές εισφορές, δεν θα του δώσω πλήρη εθνική σύνταξη, εάν έχει πολύ υψηλά εισοδήματα από άλλους πόρους. Γιατί; Για να εξοικονομήσω πόρους που θα πάνε σε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και να αυξήσω τη παροχή προς τους άλλους. Άρα, ακόμα κι αυτό, με το οποίο είχα διαφωνήσει στο πλαίσιο της επιτροπής κι άλλα μέλη της επιτροπής κι ο ίδιος ο υπουργός… Ακόμα κι αν ήταν έτσι, δεν είναι ακριβώς όπως προβάλλεται. Δεν θα ήταν αυτό το τρελό, «δεν θα πάρεις σύνταξη επειδή έχεις λεφτά». Αυτό θα ήταν έξω κι από τη λογική του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης.
Σε μια ομάδα δώδεκα ανθρώπων από ετερόκλητες προελεύσεις - κι εδώ θα ήθελα να σχολιάσω κάτι που ειπώθηκε από κάποιους πολιτικούς ατυχέστατα, περί χειραγωγούμενων επιτροπών κλπ., τα οποία τα θεωρώ και λίγο βιαστικά σαν διατυπώσεις. Είχαμε μια επιτροπή, στην οποία μετείχαν πρώτα απ’ όλα τέσσερις ανώτατοι δικαστές, από το ΣτΕ κι από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να χειραγωγηθούν. Συμμετείχαν στην Επιτροπή, προκειμένου να μάς βοηθήσουν να βγάλουμε ένα πόρισμα κι ένα μοντέλο που δε θα προσκρούει στις πολύ πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματικές τις μειώσεις των συντάξεων, με βάση το δεύτερο μνημόνιο.
Τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής δεν έχουν ούτε το ίδιο πολιτικό πρόσημο - εγώ προσωπικά είναι γνωστό σε ποιο χώρο κινούμαι κι άλλοι βέβαια - ούτε ελεγχόμαστε από κανένα κέντρο για να χειραγωγούμαστε στις απόψεις μας. Και βέβαια υπήρχαν διαφωνίες. Δεν είναι δυνατόν από δώδεκα ανθρώπους να περιμένεις το ίδιο πράγμα. Υπήρξαν πάρα πολλές διαφωνίες, υπήρξε και στο παράρτημα μια πρόταση, εντελώς διαφορετική, που υπέβαλε κάποιο από τα μέλη και την περιέλαβα στο παράρτημα, γιατί θεωρήσαμε ότι δεν μπορεί να περπατήσει με γνώμονα το Σύνταγμά μας.
Θα πρέπει αυτά τα παιδιά να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε να πειστούν ότι θα πάρουν κάποια μέρα σύνταξη. Γιατί, αυτή τη στιγμή, επικρατεί στα νέα παιδιά η αντίληψη - κι όχι μόνο στα νέα, αλλά και στα λίγο μεγαλύτερα - ότι δεν θα πάρουν ποτέ σύνταξη. Η οποία σύνταξή τους, θα είναι ψίχουλα, άρα δεν έχει και καμία λογική, καμία σκοπιμότητα, να πληρώνουν εισφορές. Κι ένα από τα βασικότερα προβλήματα που μάς οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση είναι η εισφοροδιαφυγή, η οποία οφείλεται στην περιορισμένη ασφαλιστική συνείδηση, για να το πω ευγενικά. Εισφοροδιαφυγή, γιατί σού έλεγε ο άλλος: «δεν βαριέσαι, τις παροχές που θα πάρω, είτε πληρώσω είτε δε πληρώσω, οι ίδιες θα είναι». Και ξέρουν πώς δούλευε αυτό. Ασφαλιστική συνείδηση είναι κάτι, το οποίο πρέπει να αναπτυχθεί στη νέα γενιά, αν θέλουμε να φτάσουμε, να πάρουν κι αυτοί κάποιες παροχές, σε σαράντα χρόνια. Να δοθούν κίνητρα μεγαλύτερης παραμονής στην εργασία. Προφανώς, τα νέα δημογραφικά δεδομένα μάς οδηγούν σε περισσότερο χρόνο εργασίας. Αλλά, από εκεί και πέρα, το ζητούμενο είναι να μην ξεπεραστούν τα εύλογα όρια, να μην φτάσουμε σε καταστάσεις που πραγματικά δουλεύεις με το ένα μάτι και οι παροχές που θα μπορείς να λάβεις, όταν πραγματικά θα προκύψει ένας ασφαλιστικός κίνδυνος, να είναι ικανοποιητικές, να μην αδικούν τη δουλειά που έχεις κάνει και τις εισφορές που έχεις πληρώσει.»