Ένα από τα ανυπέρβλητα εμπόδια στην διαπραγμάτευση μεταξύ του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των δανειστών, παραμένει το θέμα των πλειστηριασμών και των ορίων που θα ισχύσουν για την προστασία της α’ κατοικίας.
Από την πλευρά της κυβέρνησης καταβάλλονται οι ύστατες προσπάθειες για την επίτευξη ενός έντιμου συμβιβασμού που θα είναι διαχειρίσιμος πολιτικά, σε ότι αφορά τα όρια που θα ισχύσουν για όσους ενταχθούν στο νόμο Κατσέλη.
Οι δύο πλευρές ψάχνουν να βρουν τα σημεία σύγκλισης χωρίς αυτό να έχει γίνει εφικτό μέχρι στιγμής. Η ελληνική πλευρά παρά τις δηλώσεις ότι δεν προτίθεται να κάνει ούτε βήμα πίσω από τις θέσεις της, φέρεται να είναι ανοικτή στο ενδεχόμενο του ορίου των 180.000 ευρώ στην αντικειμενική αξία της πρώτης κατοικίας που θα προστατεύεται, ποσό το οποίο θα προσαυξάνεται κατά 50.000 ευρώ για το ζευγάρι και κατά 25.000 για κάθε παιδί.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο όριο των εισοδηματικών κριτηρίων που θα ισχύσουν, με την κυβέρνηση να έχει εκκινήσει από τις 35.000 ευρώ, αλλά να φέρεται διατεθειμένη να «πέσει» στις 30.000 και τους δανειστές να κάνουν λόγο για εισοδήματα 22 με 23 χιλιάδων ευρώ σε ετήσια βάση.
Στο τραπέζι των συζητήσεων βρίσκεται ο προσδιορισμός του εισοδήματος με βάση έναν συντελεστή (για παράδειγμα 1,6-1,7) επί του κόστους διαβίωσης όπως αυτό προκύπτει από την ΕΛΣΤΑΤ για την κάθε οικογένεια. Αυτό θα μπορούσε είτε να είναι σταθερό για μια τριετία, είτε να ξεκινήσει από υψηλό ποσοστό (π.χ. 1,7) και να υποχωρεί κάθε χρόνο.
Ο νέος στόχος της κυβέρνησης είναι να προστατευθεί από το νόμο Κατσέλη το 55% -60% περίπου των δανειοληπτών που έχουν προσφύγει ή θα προσφύγουν στο νόμο Κατσέλη, αντί του75% που αποτελούσε τον αρχικό στόχο.
Αυτό που φαίνεται πως δεν αλλάζει είναι το πλαφόν των 200.000 ευρώ στα συνολικά χρέη προς τράπεζες, Δημόσιο και Ασφαλιστικά ταμεία, για κάθε δανειολήπτη.