Ξεριζωμός. Ελπίδα. Ταλαιπωρία. Απόγνωση.
Έφυγαν από τη χώρα τους για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε ειρηνικό κλίμα. Γεμάτοι όνειρα ξεκίνησαν το ταξίδι τους, όμως ο δρόμος τους δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Κάποιοι από αυτούς δεν καταφέρνουν ούτε καν να περάσουν σε ευρωπαϊκά εδάφη αφού χάνουν τη ζωή τους στο μεγάλο νεκροταφείο του Αιγαίου.
Αυτοί που καταφέρνουν να φτάσουν στη χώρα μας μέλημά τους είναι να προχωρήσουν. Καθημερινά τα σύνορα βουλιάζουν από μετανάστες που στοιβάζονται προσπαθώντας να κάνουν ακόμη ένα βήμα και να έρθουν πιο κοντά στην ευτυχία.
Οι συνθήκες όμως είναι άθλιες και δεν αντέχουν άλλο. Το κρύο και το χιόνι που άρχισε να πέφτει, η ταλαιπωρία και ο ξεριζωμός τους έχει εξουθενώσει.
Γι’ αυτό και αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν με την ελπίδα κάποιος να ευαισθητοποιηθεί και να ενδιαφερθεί κάποιος για εκείνους.
Δε φώναξαν, όμως . Δεν βγαίνει η φωνή. Γι’ αυτό και αποφάσισαν να σωπάσουν. Και έραψαν τα στόματά τους. Κι εμείς μαζί τους…