Η Μάγια Πλισέτσκαγια, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 89 ετών, αφήνοντας παρακαταθήκη μια «μυθική» καριέρα, έχοντας φτάσει στην κορυφή παρά το γεγονός ότι η ζωή της ήταν γεμάτη δυσκολίες.
Ο διευθυντής του θεάτρου Μπαλσόι Βλαντίμιρ Ουρίν δήλωσε για τον θάνατό της πως είναι "μία τεράστια απώλεια, όχι μόνο για τον πολιτισμό της Ρωσίας, αλλά και για όλο τον κόσμο του μπαλέτου".
Η Πλισέτσκαγια ήταν το μεγαλύτερο αστέρι που ανέδειξαν ποτέ τα μπαλέτα Μπολσόι και αποτέλεσε τη «μούσα» χιλιάδων παιδιών, χορεύοντας ακόμη και μετά τα 60 της χρόνια.
Γεννήθηκε το 1925 στη Μόσχα και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της σε μία αποικία εξόρυξης που διοικούσε ο μηχανικός πατέρας της, στο νησί Σπίτσμπεργκεν, στον νορβηγικό Αρκτικό Κύκλο. Υπό το σταλινικό καθεστώς, η οικογένειά της χαρακτηρίστηκε «εχθρός του λαού».
Το 1938 ο πατέρας της εκτελέστηκε ενώ η μητέρα της συνελήφθη και έμεινε αιχμάλωτη σε καταναγκαστικά έργα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης του Καζακστάν. «Οι αναμνήσεις μου είναι γεμάτες με ατέλειωτο πόνο και ταπείνωση» είχε αποκαλύψει το 2001 στην αυτοβιογραφία της.
«Αυτό που την έκανε να ξεπερνάει όλα τα εμπόδια και τους κινδύνους ήταν η αταλάντευτη αποφασιστικότητά της και η άρνησή της να κάνει τα πράγματα με οποιονδήποτε άλλον τρόπο πλην του δικού της» έγραψε στους Los Angeles Times το 2001 ο κριτικός χορού Ρόμπερτ Γκότλιεμπ.
Η Μάγια Πλισέτσκαγια σπούδασε στη φημισμένη σχολή μπαλέτου της Μόσχας από την ηλικία των εννέα και για πρώτη φορά εμφανίστηκε με τα Μπολσόι στα 11 χρόνια της, στα οποία εντάχθηκε αποκλειστικά από το 1943 και των οποίων έγινε πρίμα μπαλαρίνα το 1960. Υπό τον φόβο ότι μπορεί να αποστατήσει στη Δύση, οι σοβιετικές αρχές είχαν απαγορεύσει στην Πλισέτσκαγια να ταξιδέψει στο εξωτερικό μέχρι το 1959, οπότε ο Νικίτα Χρουστσόφ ήρε την ταξιδιωτική απαγόρευση ως απάντηση στην αυξανόμενη δημοτικότητά της.
Το 1959, συμμετείχε στη διάσημη περιοδεία των Μπολσόι στις ΗΠΑ και στον Καναδά όπου ερμήνευσε την Οντέτ/Οντίλ στο αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι «Η Λίμνη των Κύκνων». Ο ρόλος αυτός έγινε η υστεροφημία της, έγινε το σημείο αναφοράς για τους χορευτές και το παγκόσμιο κοινό. «Πέθαινε» σαν πραγματικός κύκνος στη σκηνή, αφού είχε περάσει ώρες παρατηρώντας κύκνους στο πάρκο. Η Πλισέτσκαγια παρέμεινε στα Μπολσόι μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 1990, χορογραφώντας, διδάσκοντας και χορεύοντας.
Από το 1991, η Πλισέτσκαγια ζούσε στο Μόναχο, όπου είχε εγκατασταθεί με τον σύζυγό της, τον ρώσο συνθέτη Ρόντιον Σεντρίν, έπειτα από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.