Στα αλβανικά δικαστήρια έχουν προσφύγει δήμοι και κοινότητες της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, διεκδικώντας την αποκατάσταση της νομιμότητας στην μεθοδευμένη -όπως καταγγείλουν- υφαρπαγή δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων λιβαδιών, δασών και καλλιεργήσιμης γης από Αλβανούς, οι οποίοι με αμφιβόλου γνησιότητας χαρτιά εμφανίζονται ως δήθεν ιδιοκτήτες, όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων.
«Τα εν λόγω δημοσιεύματα δεν προέκυψαν επειδή έγινε κάτι χθες ή προχθές», αναφέρουν πληροφορίες από το υπουργείο Εξωτερικών,τονίζοντας ότι, πρόκειται «για επισκόπηση των όσων γίνονται τα τελευταία χρόνια».
Όπως διευκρινίζουν οι ίδιες πηγές, «τέτοιες πρακτικές είναι γνωστές και καταγράφονται από τις προξενικές αρχές. Η ελληνική πλευρά έχει κάνει τις κινήσεις της διπλωματικά, δηλαδή έχει θέσει το θέμα αρμοδίως και κάθε φορά που αξιολογούνται τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, για την ένταξη της Αλβανίας, θέτει τα θέματα».
«Πέραν, λοιπόν, της ανάδειξης αυτών των θεμάτων, δεν μπορεί να γίνει κάτι περεταίρω» καταλήγουν»
Πηγές των μειονοτικών δήμων της Φοινίκης και Δρόπολης, στους νομούς Αγίων Σαράντα, Δελβίνου και Αργυροκάστρου, ανέφεραν στο ΑΠΕ ότι έχει αλλάξει ήδη παρανόμως η κυριότητα επί της γης σε περισσότερες από 220 χιλιάδες στρέμματα, που ανήκαν σε περιοχές με αμιγή ελληνικό μειονοτικό πληθυσμό.
Οι ίδιες πηγές εξηγούν ότι η όλη διαδικασία υφαρπαγής με πλαστά έγγραφα, «στημένες» δικαστικές αποφάσεις και εξόφθαλμες παραβιάσεις του νόμου, κ.ά., εξελίσσεται τα τελευταία δεκαπέντε με είκοσι χρόνια, προκαλώντας αναστάτωση στη μειονότητα
Όπως καταγγέλλεται στις μηνυτήριες αναφορές ομογενών και φορέων τους, οι παράνομες διεκδικήσεις των Αλβανών στηρίζονται σε δήθεν τίτλους ιδιοκτησίας από την οθωμανική αυτοκρατορία «υποστηριζόμενους» με έγγραφα εμφανώς πλαστογραφημένα κατά πανομοιότυπο σχεδόν τρόπο.
Μειονοτικά στελέχη επισημαίνουν ακόμα πως τα δικαστήρια, επωφελούμενα από το γενικώς νοσηρό κλίμα διαφθοράς που χαρακτηρίζει την αλβανική δικαιοσύνη, κάτι για το οποίο κατηγορείται ανοιχτά η Αλβανία από διεθνείς οργανισμούς και δυτικές κυβερνήσεις, πολλές φορές τάσσονται προκλητικά με την πλευρά των καταπατητών, εκκινώντας μάλιστα από εθνικά κριτήρια.
Παραθέτουν μάλιστα, ενδεικτικά, περιπτώσεις στη Λιβαδειά, στην Κουλουρίτσα, νομού Αγίων Σαράντα, στο Κώσταρι του νομού Δελβίνου, στο Ραντάτι Αργυροκάστρου και αλλού, όπου καταπατητές εκτάσεων συμπεριφέρθηκαν βίαια εναντίον ομογενών.
Όπως έλεγαν κάποιοι εξ αυτών αξίωναν από τους μειονοτικούς να εγκαταλείψουν και τα σπίτια τους, επειδή, κατά τους ισχυρισμούς τους, τα έχουν κτίσει στις «περιουσίες» τους.
Στο Κώσταρι του Δελβίνου άτομα αλβανικής καταγωγής, περιέφραξαν δια της βίας περισσότερα από 120 εκτάρια γης, ιδιοκτησία της κοινότητας, και απειλούν τους κατοίκους της να παραιτηθούν από το αίτημά τους για την αποκατάσταση της νομιμότητας.
Δεκάδες τέτοιες δίκες βρίσκονται σε εξέλιξης, πολλές από τις οποίες παρακολουθεί η ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στο Αργυρόκαστρο.
Κύκλοι της ομογένειας έκαναν λόγο για μεθοδευμένη επιχείρηση αρπαγής της γης και των πατρογονικών εστιών του ελληνισμού στο νότο της Αλβανίας.