Ήρθε στον τόπο της για διακοπές, αλλά μια παρέμβαση της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης Καλαμάτας (ΔΕΥΑΚ), η οποία είχε καλυφθεί πρόχειρα, μπορεί και να της στοίχιζε τη ζωή, όπως μεταδίδει η εφημερίδα της Μεσσηνίας “Θάρρος”. Ο λόγος για την περιπέτεια που υπέστη η Μαρία Λουίζα Κωστέα, το πρωί της Παρασκευής, όταν γύριζε από μια προσωπική της εργασία και διέσχιζε το πεζοδρόμιο ανάμεσα στις οδούς Μακεδονίας και Ύδρας.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε στο “Θάρρος”, περπατώντας στο πεζοδρόμιο που βρίσκεται στην περιοχή, βρήκε μπροστά της, χωρίς περίφραξη, μια παρέμβαση της ΔΕΥΑΚ, η οποία είχε καλυφθεί πρόχειρα με χώμα. Στην προσπάθειά της να τη διασχίσει το δεξί της πόδι βυθίστηκε ξαφνικά στην τρύπα, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρά τραύματα στο πρόσωπο, στα πόδια και στα χέρια.
Περίοικοι, μόλις αντιλήφθηκαν το γεγονός, κάλεσαν την Αστυνομία και το ΕΚΑΒ, το οποίο τη μετέφερε αιμόφυρτη στο Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας. Εκεί, στα Επείγοντα, την περίμενε μια άλλη ταλαιπωρία. Μετά από αρκετή ώρα παραμονής της έραψαν κάποια τραύματα, αλλά, όταν ζήτησε να της κάνουν αντιτετανικό ορό, οι γιατροί την έστειλαν στο παρακείμενο φαρμακείο να τον αγοράσει (!). Στη συνέχεια, αφού διαπιστώθηκε, ότι δεν είχε κάποια κατάγματα της έδωσαν εξιτήριο.
Η γυναίκα προσπάθησε στην αρχή να βρει το δίκιο της, αλλά, οι αρμόδιοι δήλωναν αναρμόδιοι. Βέβαια, η γυναίκα πρέπει αύριο να φύγει για τη Γερμανία, όπου διαμένει μόνιμα, καθώς δεν μπορεί να αλλάξει το εισιτήριο, αλλά, φέρεται αποφασισμένη να κυνηγήσει το δίκιο της.
«Μέχρι και σήμερα», δήλωσε η ίδια, «έχω ζαλάδες, πονάει ο αυχένας μου, τα πόδια μου και τα χέρια μου. Δεν μπορώ ούτε να φάω κανονικά. Η δουλειά μου στη Γερμανία είναι μαγείρισσα και απορώ πως θα πάω για εργασία, αλλά και ποιος θα πληρώνει τον χρόνο ανάρρωσής μου. Το θέμα για μένα δεν είναι να πάρω κάποια χρήματα, ως αποζημίωση. Το σημαντικότερο είναι αυτό που μου συνέβη, το οποίο θα μπορούσε να είχε και τραγικότερες διαστάσεις. Επιτέλους, ο δήμαρχος Καλαμάτας θα πρέπει να καταλάβει ότι Καλαμάτα δεν είναι μόνο η Αριστομένους. Υπάρχουν δεκάδες άλλες περιοχές όπου διαμένει κόσμος και θα πρέπει να τυχαίνει της ίδιας φροντίδας. Από τις ημέρες που βρίσκομαι στον τόπο μου, έχω συναντήσει πολλά αδιάβατα πεζοδρόμια, με αποτέλεσμα να πρέπει να κατεβαίνει κανείς στο δρόμο για να πάει στη δουλειά του. Η κατάσταση είναι τραγική. Νιώθω πολύ θυμωμένη με τα όσα μου συνέβησαν, αλλά, μέσα στην ατυχία μου θα ήθελα να υπάρξει και μια αφύπνιση των υπευθύνων».