Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων, γνωστό και ως «πακέτο Γιούνκερ» επεκτείνεται μέχρι το 2020 και αυξάνει τον στρατηγικό του στόχο στα 500 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τί σημαίνει όμως αυτό για την Ελλάδα; Σύμφωνα με τη Deutsche Welle θα δοθούν στη χώρα μας ευκαιρίες για επενδύσεις και παραγωγή νέου πλούτου.
Παρά το ότι έως το καλοκαίρι του 2016 η Ελλάδα και ορισμένες άλλες ευρωπαϊκές χώρες ήταν απούσες στη «μοιρασιά» του πακέτου Γιούνκερ, στη συνέχεια τα πράγματα βελτιώθηκαν. Σήμερα οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν αντλήσει πάνω από πέντε δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά όπως επισημαίνει η ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Μαρία Σπυράκη «μπορούμε καλύτερα. Διότι αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να φτάσει και στην τελευταία μικρομεσαία επιχείρηση το όφελος από αυτό το στρατηγικό εγχείρημα της ΕΕ. Οι νέες προτάσεις δίνουν στην Ελλάδα μια σημαντική ευκαιρία. Ποσά που φτάνουν στα 1,6 δις ευρώ μοχλεύονται για να δώσουν 5,5, δις ευρώ, ωστόσο αυτό γίνεται στο επίπεδο των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων. Το στοίχημα λοιπόν είναι πώς θα φτάσουν τα οφέλη αυτά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις».
Για να γίνει αυτό, επισημαίνει η Ελληνίδα ευρωβουλευτής, τα επενδυτικά σχέδια περνούν μέσα από δύο «φίλτρα»: είτε από τον αποκαλούμενο «Ευρωπαϊκό Κόμβο Επενδυτικών Συμβούλων» που επιδιώκει την ταχύτερη ωρίμανση και υλοποίησή τους, είτε από μία εθνική αναπτυξιακή τράπεζα. «Εδώ, για την Ελλάδα, υπάρχει ένα ζήτημα» λέει η Μαρία Σπυράκη στην Deutsche Welle.
«Η συμφωνία της τρίτης αξιολόγησης δεν περιγράφει με λεπτομέρειες τον ρόλο της εθνικής αναπτυξιακής τράπεζας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές απορίες αν δύναται να χρησιμοποιηθεί ως φορέας για να δημιουργηθούν τομεακές και περιφερειακές επενδυτικές πλατφόρμες. Έχει σημασία παράλληλα για την Ελλάδα να ενισχυθεί ιδιαιτέρως ο τομέας του τουρισμού με επενδύσεις, με έξυπνες και αποδοτικές λύσεις, αλλά και να γίνουν έργα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής».
Όπως λέει η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Στρασβούργο, Γκάμπι Τσίμερ «πάντα ζητούσαμε να διοχετευθούν πόροι από το πακέτο Γιούνκερ σε οικονομικά ασθενέστερες χώρες, προσφέροντάς τους μία αφετηρία για να αναπτυχθούν οικονομικά. Παράδειγμα: ο ίδιος ο Γιούνκερ είχε υποσχεθεί ότι το 5% των κονδυλίων θα χρηματοδοτούσαν κοινωνικές δράσεις. Πολλοί υπουργοί Εργασίας στην ΕΕ προτείνουν να δοθούν πόροι για παρεμβάσεις σε χώρες με εξαιρετικά υψηλό ποσοστό μακροχρόνιας ανεργίας, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία ή και οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση, ότι αυτές οι δαπάνες δεν θα προσμετρώνται στο δημόσιο χρέος με βάση τα κριτήρια του συμφώνου σταθερότητας...»