Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 85 ετών από ανακοπή καρδιάς άφησε τα ξημερώματα της Πέμπτης ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών όπου νοσηλευόταν με νεφρική ανεπάρκεια από τις 16 Ιουνίου.
Η είδηση του θανάτου του Ευάγγελου Γιαννόπουλου προκάλεσε συγκίνηση και θλίψη στον πολιτικό κόσμο.
"Πενθούμε την απώλεια του συντρόφου μας Βαγγέλη Γιαννόπουλου, ενός πολιτικού που ήταν πάντα παρών και στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού, που τολμούσε με απλό και καυστικό λόγο να λέει αλήθειες και να αγγίζει το λαϊκό αίσθημα", τονίζει στο μήνυμά του ο πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, εκφράζοντας τα θερμά του συλλυπητήρια στη σύζυγο και τα παιδιά του εκλιπόντος.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κώστας Καραμανλής, σε μήνυμά του εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια και τους πολιτικούς συντρόφους του εκλιπόντος, τονίζοντας πως παρότι με τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο υπήρξαν ιδεολογικοί αντίπαλοι "ο σεβασμός στη συνέπειά του είναι δεδομένος".
Από την πλευρά του, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Γιάννος Παπαντωνίου έκανε λόγο για μεγάλη απώλεια, ενώ χαρακτήρισε τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο αγωνιστής της δημοκρατίας, που ταύτισε την πορεία του με την πορεία του δημοκρατικού κινήματος.
"Εκφράζουμε τη θλίψη μας για το θάνατο του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Γιαννόπουλου, ο οποίος υπηρέτησε για πολλά χρόνια τη Δημοκρατία και συμπαραστάθηκε στους αδύναμους πολίτες, πολύ περισσότερο δε, υπερασπίστηκε τους διωκόμενους από το δικτατορικό καθεστώς, αντιστασιακούς. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του", αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΔΗΚΚΙ.
Τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του Ευάγγελου Γιαννόπουλου εξέφρασε επίσης γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης, ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος και ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί στις 12:00 το μεσημέρι της Δευτέρας από το Α Νεκροταφείο της Αθήνας. Την Πέμπτη, κατά τη συνεδρίαση της Βουλής τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή προς τιμήν τον Ευάγγελου Γιαννόπουλου, ενώ τη θέση του στα έδρανα του Κοινοβουλίου θα πάρει ο Λευτέρης Βερυβάκης.
Ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος γεννήθηκε το 1918 στη Μυγδαλιά Αρκαδίας και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1940, πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, ενώ κατά τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ ως διοικητής τάγματος.
Το διάστημα 1950-1961, ήταν μέλος της ΕΠΕΚ και στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της Ένωσης Κέντρου.
Κατά την περίοδο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967, με την ιδιότητα του δικηγόρου υπερασπίστηκε στα Έκτακτα Στρατοδικεία πολλά μέλη αντιστασιακών οργανώσεων. Ο ίδιος συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ και για τη δράση του εκτοπίστηκε και φυλακίστηκε.
Είχε διατελέσει, πρόεδρος της Πανελλήνιας Οργάνωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, πρόεδρος του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου και πρόεδρος της Κίνησης για την Εθνική Ανεξαρτησία και τη Διεθνή Ειρήνη & Ασφάλεια (ΚΕΑΔΕΑ).
Είχε επίσης συμμετάσχει σε πολλές Επιστημονικές και Κοινωνικές Οργανώσεις, μεταξύ των οποίων η Διεθνής Αμνηστία, η Εταιρία Ποινικού Δικαίου, η Ένωση Ελλήνων Ποινικολόγων και ο "Σύνδεσμος Εξορισθέντων και Φυλακισθέντων Αντιστασιακών κατά της δικτατορίας".
Για μία εικοσαετία, τις περιόδους 1954-1967 και 1974-1981, υπήρξε νομικός σύμβουλος του Δήμου Περιστερίου. Το διάστημα 1956-1960, ήταν εκδότης και διευθυντής της τοπικής εφημερίδας "Περιστεριακή Ζωή", ενώ το 1960, εξέδωσε και διηύθυνε την εφημερίδα "Δικηγορική Γνώμη" η οποία διέκοψε την έκδοσή της κατά την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών και επανεκδόθηκε το 1975.
Το 1962, διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου. Το διάστημα 1963-1977, υπήρξε πρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδας από την οποία αποχώρησε ως επίτιμος πρόεδρος, ενώ τις περιόδους 1964-1967 και 1980-1981, υπήρξε μέλος του ΔΣ του Ταμείου Νομικών.
Το 1974, ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Το 1976, εξελέγη πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας (ΔΣΑ), αξίωμα το οποίο υπηρέτησε έως το 1981 αφού επανεξελέγη και το 1979. Είχε επίσης διατελέσει, πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής των 58 Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, πρόεδρος της Επιτροπής Συνταγματικών Δικαιωμάτων και Ατομικών Ελευθεριών του ΔΣΑ και μέλος του ΔΣ του Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου.
Το 1976, εξελέγη για πρώτη φορά μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και από τότε εκλεγόταν συνεχώς. Τον Οκτώβριο του 1981, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β Αθήνας με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ και από τότε εκλεγόταν συνεχώς στην ίδια περιφέρεια.
Παράλληλα με την εκλογή του στη Βουλή, τον Οκτώβριο του 1981 ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υπουργός Συγκοινωνιών, στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Είχε διατελέσει γραμματέας του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας του ΠΑΣΟΚ για θέματα σχετικά με το υπουργείο Δικαιοσύνης, ενώ τον Ιούλιο του 1989, ήταν μέλος της 12μελούς προανακριτικής επιτροπής της Βουλής που είχε αναλάβει τη διαλεύκανση του σκανδάλου Κοσκωτά.
Το 1990, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της "Ένωσης Δημοκρατών Νομικών Ελλάδας" και τον Οκτώβριο του 1995, ιδρυτικό μέλος του Ομίλου "Γιώργος Γεννηματάς".
Στις 20 Μαρτίου 2000, ολοκλήρωσε την κυβερνητική του θητεία, όταν παραιτήθηκε από υπουργός Δικαιοσύνης και αντικαταστάθηκε από τον επίτιμο αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου Δημήτριο Γουργουράκη, ο οποίος ανέλαβε υπηρεσιακός υπουργός ενόψει των εκλογών της 9ης Απριλίου.
Συνολικά, η κυβερνητική του θητεία κάλυψε μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου μία δωδεκαετία (πλέον των επτά χρόνων στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και πλέον των τεσσάρων ετών υπό τον Κώστα Σημίτη), αφού υπηρέτησε ως υπουργός, σε πέντε υπουργεία:
Συγκοινωνιών (21/10/1981-5/7/1982), Εργασίας (5/7/1982-5/6/1985, 26/7/1985-31/10/1986, 13/10/1993-8/7/1994, 22/1/1996-25/9/1996), Εμπορικής Ναυτιλίας (23/9/1987-18/11/1988), Αιγαίου (18/11/1988-2/7/1989) και Δικαιοσύνης (25/9/1996-20/3/2000).
Ήταν παντρεμένος με την Κωνσταντίνα Τεγοπούλου με την οποία απέκτησε ένα γιο και μία κόρη.
Συγγραφικό Έργο
Είχε δημοσιεύσει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Τέσσερα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας", 1993, "Ηθικά θέματα και προβλήματα της Δικαιοσύνης. Ο Αρειος Πάγος και η συγκρότησή του. Παρατηρήσεις-Παραινέσεις-Λύσεις", "Το Ανώτατο όριο διαρκείας της προφυλάκισης".
Τον Μάρτιο του 1997, δημοσίευσε το βιβλίο "Η Εθνική Αντίσταση των Ελλήνων" ένα αφιέρωμα στην αντίσταση κατά των Γερμανών, των Ιταλών και των Βουλγάρων καταχτητών την περίοδο 1941-1944, που περιλαμβάνει στοιχεία, προσωπικές εμπειρίες, φωτογραφικό υλικό καθώς και το νόμο με τον οποίο αναγνωρίστηκε από το κράτος.
Δημοσίευσε επίσης τις αγορεύσεις του στη Βουλή και συνεντεύξεις του, καθώς και πολλές μελέτες νομικού περιεχομένου, ενώ είχε συνεργαστεί με εγκυκλοπαίδειες, εφημερίδες και περιοδικά.
Παράσημα
Είχε τιμηθεί με παράσημα για τη συμμετοχή του στον πόλεμο 1940-1941 και στην Εθνική Αντίσταση 1941-1944, καθώς και με παράσημα της Σοβιετικής Ένωσης, της Βουλγαρίας, του Εθνικού Συμβουλίου Αντιστασιακών της Τσεχοσλοβακίας και της Ρωσίας.