Η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, περί εφόδων των εφοριακών στα σπίτια των φορολογούμενων χωρίς την παρουσία δικαστικών λειτουργών «αντιβαίνει ευθέως στις επιταγές της εσωτερικής συνταγματικής τάξης, ενώ η διάταξη του άρθρου 25 παρ. 3 τέλ. εδάφιο του ν. 4174/213 είναι προδήλως αντισυνταγματική, τονίζει ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, Βασίλης Αλεξανδρής.
Ο πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων επισημαίνει ότι το ΝΣΚ στη γνωμοδότησή του «παρείδε - κατά πλειοψηφία - τα δικαιοκρατικά όρια της ελεγκτικής εξουσίας της Φορολογικής Διοίκησης. Παραγνώρισε ότι η διαφύλαξη των φορολογικών δικαιωμάτων του Δημοσίου και η πάταξη της φοροδιαφυγής δεν μπορούν να επιτευχθούν έναντι οιουδήποτε τιμήματος, πολύ περισσότερο μέσω προσβολών του πυρήνα συνταγματικών εγγυήσεων και δικαιωμάτων».
Ο κ. Αλεξανδρής σημειώνει ότι «στη φορολογική Διοίκηση δεν έχει παρασχεθεί καμία γενική εξουσιοδότηση να περιορίζει ατομικά δικαιώματα» και υπογραμμίζει πως «επεμβάσεις στο άσυλο της κατοικίας πρέπει να πληρούν τις επιταγές των άρθρων 9 και 25 του Συντάγματος. Σύμφωνα, δε, με το γράμμα του άρθρου 9 παρ. 1 εδ. 3, για την «έρευνα σε κατοικία» απαιτείται «πάντοτε» η παρουσία δικαστικού λειτουργού, ανεξαρτήτως του σκοπού της εκάστοτε «έρευνας» ή της νομικής της φύσης, και υπό την επιφύλαξη του νόμου.
Ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων «βλέπει» καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου από την στιγμή που δεν διασφαλίζονται οι δικαιοκρατικές εγγυήσεις κατά το στάδιο των φορολογικών ελέγχων - ερευνών, με δεδομένο ότι κάθε φορολογικός έλεγχος μπορεί να έχει ως επακόλουθο την επιβολή διοικητικών κυρώσεων (ποινών κατά την έννοια της ΕΣΔΑ), αλλά και κίνησης ποινικής δίωξης κατά του φορολογουμένου.
Σύμφωνα με τον κ. Αλεξανδρή στο άρθρο 23 του νόμου «η εξουσία ερευνών της φορολογικής Διοίκησης φαίνεται κατά τον σκοπό της να έχει κατ´ αρχήν προληπτικό - ελεγκτικό χαρακτήρα και πάντως περιορίζεται σε «εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για τη διενέργεια επιχειρηματικών δραστηριοτήτων». Οι όροι που διέπουν τις εν λόγω έρευνες ρυθμίζονται - ελλειμματικά - στο άρθρο 25 του ιδίου ως άνω νόμου. Όλως δε ασαφώς, στην παρ. 3 του άρθρου αυτού (τελ. εδάφιο) προβλέπεται η δυνατότητα εισόδου στην «κατοικία» του φορολογουμένου «μόνο με εντολή του αρμόδιου Εισαγγελέα». Είναι προφανές ότι η εν λόγω πρόβλεψη στερείται της απαιτούμενης «ποιότητας νόμου», η δε κατ´ οίκον έρευνα δεν έχει (μόνον) προληπτικό, αλλά (και) κατασταλτικό χαρακτήρα. Έτσι, ο κίνδυνος καταστρατήγησης θεμελιωδών δικαιωμάτων του καθ´ ου η έρευνα, δια του φερόμενου ως «διοικητικού ελέγχου», είναι απτός και συγκεκριμένος».