Του Νίκου Γερακάρη
Η αυξημένη επταμελής σύνθεση του Β΄ Τμήματος του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου έκρινε συνταγματικές τις σχετικές διατάξεις, καθώς σύμφωνα με την απόφασή της, δεν θεσπίζεται ως αμάχητο τεκμήριο ο προσδιορισμός της αξίας του ακινήτου και άρα ο ιδιοκτήτης του ακινήτου μπορεί να προσφύγει στα Διοικητικά Δικαστήρια για να αμφισβητήσει το ύψος της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου.
Η υπόθεση απασχόλησε το Συμβούλιο της Επικρατείας κατόπιν προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια ιδιοκτήτη ακινήτου στο Ψυχικό και το θέμα οδηγήθηκε στο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο με τη διαδικασία της πιλοτικής δίκης (νόμος 3900/2010), προκειμένου να κριθεί «το γενικότερου ενδιαφέροντος ζήτημα»: κατά πόσον ο πολίτης «ο υποκείμενος σε ΦΑΠ βάσει του άρθρου 32 του νόμου 3842/2010 έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει με προσφυγή του στο Διοικητικό δικαστήριο το ύψος της αντικειμενικής αξίας του βαρυνόμενου με τον επίμαχο φόρο ακινήτου του, σε αρνητική δε περίπτωση να κριθεί η συνταγματικότητα της διατάξεως αυτής».
Ειδικότερα, στο σκεπτικό της απόφασης (6/2015) του ΣτΕ τονίζεται ότι «οι διατάξεις του άρθρου 41 του ν. 1249/1982 δεν είναι αντίθετες με το Σύνταγμα, αφού με αυτές δεν θεσπίζεται αμάχητο τεκμήριο προσδιορισμού της αξίας των εν λόγω ακινήτων, δεδομένου ότι ο φορολογούμενος δύναται με δική του πρωτοβουλία να αποστεί από την εφαρμογή του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού της αγοραίας αξίας, ζητώντας από το δικαστήριο, κατά την παράγραφο 6 της ως άνω διατάξεως, τον εκ μέρους του προσδιορισμό της».
Και προσθέτουν οι ανώτατοι δικαστές: «κατ' αναλογία, «και οι διατάξεις των άρθρων 32 και 34 του ν. 3842/2010, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό με εκείνες της εκδοθείσης ΠΟΛ 1225/24/12/2012 απόφασης του υφυπουργού Οικονομικών, με τις οποίες επίσης παρέχεται στον φορολογούμενο η δυνατότητα να αμφισβητήσει την φορολογητέα αξία ακινήτων όπως έχει προσδιοριστεί στο εκκαθαριστικό σημείωμα-δήλωση ΦΑΠ βάσει του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού αγοραίας αξίας και, στη συνέχεια, να ζητήσει από το δικαστήριο, με προσφυγή του κατά της σχετικής απορριπτικής πράξης του προϊσταμένου της αρμόδιας ΔΟΥ, τον εκ μέρους του προσδιορισμό της, δεν είναι κατά το μέρος αυτό, αντίθετες με το Σύνταγμα.
Εφόσον ο φορολογούμενος ο υποκείμενος σε φόρο ακίνητης περιουσίας έχει τη δυνατότητα, κατά τις διατάξεις των άρθρων 32 και 34 του ν. 3842/2010, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό με εκείνες του άρθρου 4 της κατ' εξουσιοδότηση του άρθρου 34 παράγραφος 6 του νόμου τούτου (ν. 3842/2010) εκδοθείσης ΠΟΛ 1225/24.12.2010 απόφασης του υφυπουργού Οικονομικών να αμφισβητήσει με προσφυγή του στο Διοικητικό Δικαστήριο το ύψος της αντικειμενικής αξίας του βαρυνόμενου με τον ως άνω φόρο ακινήτου του, η ως άνω ρύθμιση δεν αντίκειται στο Σύνταγμα»