Προφυλακιστέα κρίθηκε μετά την απολογία της ενώπιον του ανακριτή η 56χρονη Γερμανίδα που κατηγορείται για τη δολοφονία του συντρόφου της στο Χαλάνδρι.
Η 56χρονη κατηγορουμένη για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας και της περιύβρισης νεκρού υποστήριξε στην απολογία και το υπόμνημα της ότι δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει τον σύντροφό της.
«Κατηγορούμαι για την πράξη της ανθρωποκτονίας από πρόθεση αποκλειστικά και μόνο μέσω σεναρίων και επίσης αποκλειστικά και μόνο λόγω της δικής μου απολογίας. Αποδέχτηκα την χορήγηση ηρεμιστικών χαπιών στο θύμα – μετά από δική του παράκληση –και εγώ λόγω της έντασης του καυγά που έχω αναφέρει του χορήγησα χωρίς να το ξέρει παραπάνω ποσότητα. Μόνος μου σκοπός ήταν να τον κατευνάσω και όχι να τον σκοτώσω. Ουδέποτε σκέφτηκα ή αποδέχτηκα το ενδεχόμενο θανάτου του από τα ηρεμιστικά χάπια» αναφέρει, κατά πληροφορίες, στο υπόμνημά της.
«Επέφεραν τα χάπια το θάνατο του άτυχου άνδρα; Εντοπίστηκε η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της πράξης μου και του θανάτου; Εν τέλει ο βεβαρημένος από το παρελθόν με πολλά προβλήματα υγείας και βηματοδότη από τι απεβίωσε όταν δεν υφίσταται ακόμα στη σχηματισθείσα σε βάρος μου δικογραφία ιατροδικαστική έκθεση με αιτία θανάτου; Είναι σίγουρο ότι του έδωσα ηρεμιστικά χάπια και όχι κάποιο άλλο σκεύασμα που λάμβανε από τα δεκάδες;», διερωτάται η 56χρονη.
Την ίδια στιγμή ξεκαθαρίζει «δεν έχω κάνει κακό στον Γιάννη. Οι ενοχές μου με βαραίνουν επειδή δεν ειδοποίησα κάποιον όταν φαινόταν άρρωστος αλλά κυρίως στο μετέπειτα παραλήρημά μου. Έμεινα πλάι σε έναν νεκρό άνθρωπο που έλιωνε καθημερινά για 10 ημέρες. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι «έφυγε» και του συμπεριφερόμουν σα να είναι ζωντανός. Τον έπλενα και τον καθάριζα γιατί δεν του άξιζε αυτή η εικόνα. Στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον ήταν ακόμα ο άνθρωπος Γιάννης. Νομίζω αυτό ήταν το έγκλημά μου και για αυτό είμαι μετανιωμένη».
Παράλληλα, η 56χρονη αρνείται σε κάθε περίπτωση το αδίκημα της ανθρωποκτονίας. Ειδικότερα αναφέρει στο υπόμνημά της:
«Ας εξαχθεί λοιπόν και επίσημα συμπέρασμα από τους ειδικούς επιστήμονες που έχετε διορίσει ότι ο θάνατος επήλθε από την δική μου αναφερόμενη πράξη. Αυτό δεν συνιστά ανθρωποκτονία. Αποδέχομαι ότι ήθελα να τον κατευνάσω – να ηρεμήσουμε και οι δυο – ποτέ όμως να τον σκοτώσω. Αποδέχομαι σε τυχόν τέτοια περίπτωση την ευθύνη για την πράξη της θανατηφόρας σωματικής βλάβης και ως προς το μέγεθος του δόλου και τον χαρακτηρισμό του θα τον εμπιστευτώ στην κρίση σας. Παρόλα αυτά ανάγνωσα στο διαβιβαστικό της αστυνομίας μία διήθηση στο χείλος του θύματος η οποία κατά την άποψη της διωκτικής αρχής συνάδει με προσπάθεια να κλείσει κάποιος το στόμα του ατόμου.
Προτού καν λάβω γνώση του ευρήματος, απολογούμενη αυθορμήτως και χωρίς δικηγόρο είπα στην αστυνομία ότι ο Γιάννης έπεσε ζαλισμένος στο μπάνιο του σπιτιού και δεν χτύπησε μόνο στο χείλος αλλά και στη μύτη. Αιμορράγησε και τον σκούπιζα εγώ. Είμαι σίγουρη ότι το τραύμα στο οστό της μύτης τουλάχιστον θα εντοπιστεί και φαντάζομαι να έχουν ληφθεί κατά τη νεκροψία οι σχετικές απεικονιστικές εξετάσεις ως συμβαίνει συνήθως προκειμένου να εντοπιστούν τυχόν τέτοιου είδους κακώσεις.
Η προανακριτική μου απολογία είναι αληθινή. Αν είχα σκοπό μεθόδευσης και αυτοκάλυψης υπήρχε ευκολότερος τρόπος να το κάνω. Να μην εμφανιστώ ποτέ ενώπιόν Σας και πιστέψτε με πρακτικά μου ήταν ευκολότερο. Θα φρόντιζα να συγκαλύψω τουλάχιστον την καταρακωτική για την προσωπικότητά μου μετέπειτα παρανοϊκή συμπεριφορά μου – να συγκατοικώ με έναν νεκρό για τόσες ημέρες, έχοντας χάσει αίσθηση τόπου και χρόνου.
Ήθελα να είμαι δίπλα του και θέλω να δικαστώ στην Ελλάδα επειδή ακόμα δίπλα του αισθάνομαι. Και στην φυλακή θέλω να πάω για τον ίδιο λόγο».