Του Δημοσθένη Γεωργακόπουλου
Πολλοί είπαν πως η Χρυσή Μπάλα έπρεπε να καταλήξει στα χέρια του Φρανκ Ριμπερί, που κατέκτησε με την Μπάγερν Μονάχου το νταμπλ στη Γερμανία, το Τσάμπιονς Λιγκ, το ευρωπαϊκό σούπερ-καπ και το παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων και όχι στον άτιτλο για το 2013 (και τελικό νικητή) Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά ούτε στον πρωταθλητή Ισπανίας, με την Μπαρτσελόνα, Λιονέλ Μέσι.
Γίνεται όμως αυτός που... πήρε από το χέρι την Μπάγερν Μονάχου και την οδήγησε στην κορυφή του κόσμου να μην έχει θέση στην τελική τριάδα; Να μη βρίσκεται καν στην καλύτερη ενδεκάδα της χρονιάς; Ποιος είναι αυτός; Μα φυσικά ο Άριεν Ρόμπεν.
Γιατί ο Ριμπερί μπορεί να αποτελεί πολύτιμο γρανάζι στην καλοκουρδισμένη μηχανή των Βαυαρών, όμως ο ''ιπτάμενος'' Ολλανδός μίλησε στα δύσκολα. Απέκλεισε μόνος του την Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, σκοράροντας και στα δύο παιχνίδια, ενώ με ένα γκολ και μια ασίστ, ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στον τελικό του Γουέμπλεϊ, απέναντι στην Ντόρτμουντ. Εντός συνόρων η Μπάγερν δεν τον είχε... ανάγκη, ενώ σε μια χρονιά που δεν υπήρχε EURO ή Μουντιάλ, οδήγησε την εθνική Ολλανδίας απευθείας στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου (κι όχι μέσω μπαράζ, όπως ο Ριμπερί τη Γαλλία και ο Ρονάλντο την Πορτογαλία).
Κι επειδή το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο νούμερα και στατιστικά, όποιος ''βλέπει'' λίγο μπάλα, καταλαβαίνει πως αν ο Ρόμπεν δεν είχε τα μακροχρόνια προβλήματα τραυματισμών, η διάρκεια στο ποδοσφαιρικό του επίπεδο θα ήταν εφάμιλλη των Ρονάλντο-Μέσι. Αν λοιπόν το 2013, που η Μπάγερν σάρωσε τα πάντα, δεν ήταν η χρονιά του Ρόμπεν, πότε ήταν; Γιατί καλή κι εμπορική η κόντρα του el classico, όμως η μπάλα είναι μια. Και φυσικά δεν είναι στίβος για να μετρούν οι ατομικές επιδόσεις.