Ένας ιστορικός και συμβολικός αγώνας ξεκίνησε στις 7 Δεκεμβρίου του 1930, στο Φαφάλειο γήπεδο της Χίου και διεκόπη τότε στο 3ο λεπτό του, λόγω σφοδρής βροχόπτωσης. Η συμβολική έννοια του αγώνα, τόσο τότε όσο και τώρα παραμένει η στήριξη της ελληνοτουρκικής φιλίας.
Οι συμμετέχοντες οργανώνονταν μέρες πριν το σφύριγμα της έναρξης και ανυπομονούσαν «να ολοκληρώσουν αυτό που εξήγησαν οι παππούδες τους». Στο νησί έφτασαν σχεδόν 1.200 Τούρκοι. Η προκυμαία ήταν σημαιοστολισμένη και υπήρχαν εθνικά σύμβολα και των δύο χωρών. Της ίδιας θερμής υποδοχής έτυχαν και όσοι έκαναν ξενάγηση στο νησί.
Οι κερκίδες του γηπέδου ήταν γεμάτες με Έλληνες και Τούρκους που κρατούσαν σημαίες και κασκόλ των δύο ομάδων καθώς κι ένα τεράστιο πανό που έγραφε «Η φιλία θα νικήσει». Οι επίσημες παρουσίες , μεταξύ των οποίων ο Έλληνας πρέσβης στη Σμύρνη, ο Τούρκος πρόξενος στην Αθήνα, ο πρόεδρος της ΕΠΟ και η πολιτική ηγεσία του νησιού, επισφράγισαν τη γιορτινή ατμόσφαιρα.
Η μοναδική για την εποχή της πρωτοβουλία συνεχίστηκε σε κλίμα αδελφοσύνης. Ούτε η μικρή ομάδα οπαδών της Χρυσής Αυγής κατάφερε να χαλάσει τη γιορτινή ατμόσφαιρα, αφού γρήγορα απομακρύνθηκε από την αστυνομία.
Κανένας δεν έδωσε σημασία στο αποτέλεσμα του αγώνα που ήρθε 5-5. Στο τέλος του αγώνα οι φίλαθλοι εισέβαλαν στο γήπεδο πανηγυρίζοντας με τους παίκτες με σκοπό να μη σφυρίξει ποτέ η λήξη του, ώστε να υπάρχει ένας λόγος να συνεχιστεί το ματς.