Το ισπανικό δημόσιο χρέος «ανέβηκε», το 2013, σε νέο ιστορικό υψηλό, στο 93,9% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η Τράπεζα της Ισπανίας, παρά τις περικοπές δαπανών που επέβαλε η κυβέρνηση κατά την διάρκεια της κρίσης στην ευρωζώνη.
Αυξήθηκε κατά 8,58% σε σχέση με το 2012 (86% ή 884,731 δισεκ. ευρώ), φθάνοντας τα 960,40 δισεκ. ευρώ . Το 2007 ανερχόταν μόλις στο 36,3% του ΑΕΠ. Το ποσοστό 93,9% παραμένει, πάντως, υποδεέστερο του ορίου που είχε θέσει η συντηρητική κυβέρνηση του του Μαριάνο Ραχόι (94,21% του ΑΕΠ).
Το 2014 προβλέπεται ότι θα ανέλθει στο 99% του ΑΕΠ και το 2015 ότι θα φθάσει το 101,13% πριν σταθεροποιηθεί στο 101,9% του ΑΕΠ το 2016, υπερβαίνοντας κατά πολύ το όριο του χρέους που όρισε στο σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης της ΕΕ (60%).
Το δημόσιο χρέος της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης αυξάνεται ασταμάτητα τα τελευταία χρόνια, καθώς η χώρα έχει πληγεί από τη φούσκα των ακινήτων το 2008.
Η αύξηση του 2013 θεωρείται, μεν, ανησυχητική αλλά σημειώνεται σε μια συγκυρία κατά την οποία επικρατεί σχετική νηνεμία στις αγορές, γεγονός που επιτρέπει στη Μαδρίτη να αναχρηματοδοτεί, χωρίς πρόβλημα, το χρέος αφού τα επιτόκια δανεισμού της έχουν πέσει σε ιστορικό χαμηλό.
Το χρέος των επαρχιών, το οποίο συνέβαλε στον εκτροχιαμό των δημοσιονομικών της Ισπανίας, μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008, ανήλθε το 2013 στο 20,2% του ΑΕΠ, από 18% ένα χρόνο νωρίτερα. Ποσοστιαία η πιο χρεωμένη είναι η Βαλένθια (32,9%) και αριθμητικά η Καταλονία (57,146 δισεκ. ευρώ).
Η Ισπανία αναγκάστηκε, το 2012, να ζητήσει οικονομική βοήθεια πάνω από 40 δισεκ. ευρώ για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζές της, οι οποίες επλήγησαν από την κρίση στον τομέα των ακινήτων. Έκτοτε αποκατέστησε την ισορροπία στον χρηματοοικονομικό τομέα και βγήκε από μια ύφεση που διήρκεσε δύο χρόνια, αλλά συνεχίζει να είναι αντιμέτωπη με μια ανεργία που παραμένει σε επίπεδο ρεκόρ (26,03%) και μια ασθενική ανάπτυξη (0,2% το τελευταίο τρίμηνο του 2013).