Έλληνας πολίτης, χωρίς τουρκική υπηκοότητα κέρδισε δίκη που τον δικαίωσε ως προς την κληρονομιά του, σε μια δικαστική απόφαση χωρίς προηγούμενο, που εξέδωσε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης.
Συγκεκριμένα, ο Ιωάννης Μαδυτινός γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και έχασε την τουρκική υπηκοότητα, όταν το 1986 απέκτησε την ελληνική ιθαγένεια, χωρίς την άδεια των τουρκικών Αρχών.
Σύμφωνα με το σύνταγμα της Τουρκίας για την τουρκική ιθαγένεια, τίθενται προϋποθέσεις που θα πρέπει να πληρούνται, ώστε να δοθεί άδεια ώστε κάποιος να παραιτηθεί κάποιος της τουρκικής υπηκοότητας.
Ο Μαδυτινός, μοναδικός κληρονόμος της οικογένειάς του, ζήτησε πιστοποιητικό κληρονομίας από το δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης, το 1996.
Παρά το ότι το δικαστήριο αναγνώρισε την αξίωσή του, το υπουργείο Οικονομικών της Τουρκίας άσκησε αγωγή για την ακύρωση του πιστοποιητικού, με το σκεπτικό ότι δεν ήταν πλέον Τούρκος πολίτης.
Ως αποτέλεσμα, ανακλήθηκε το επίμαχο πιστοποιητικό, όμως ο Μαδυτινός άσκησε έφεση κατά της αγωγής, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε λόγω του ότι άλλαξε ιθαγένεια «εθελούσια».
Όταν είδε ότι δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημά του στα τοπικά δικαστήρια, προσέφυγε στο ανώτατο δικαστήριο της Τουρκίας το 2015, το οποίο και διέταξε την επανάληψη της δίκης, με το σκεπτικό ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας του. Επιδικάστηκε παράλληλα, αποζημίωση από τα δημόσια τουρκικά ταμεία, για τα τέλη που κατέβαλε για την υπόθεση.
Σύμφωνα με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, οι αποφάσεις των τοπικών δικαστηρίων ήταν «αδικαιολόγητες».
«Η ανάκληση του πιστοποιητικού κληρονομίας δεν παρουσιάστηκε με εύλογη και επαρκή αιτιολόγηση, παρόλο που δεν υπάρχει αντίστοιχα σιωπηρή διαταγή που να προβλέπει ότι οι Τούρκοι πολίτες δεν μπορούν να αποκτήσουν περιουσία στην Ελλάδα, από την άποψη της αρχής της αμοιβαιότητας» ανέφερε, μεταξύ άλλων, το σκεπτικό της δικαίωσης του Μαδυτινού.
Η παραβίαση του δικαιώματος ιδιοκτησίας αποφασίστηκε σε σχέση με το άρθρο 35 του Συντάγματος, τόνισε το δικαστήριο, το οποίο ορίζει ότι το δικαίωμα ιδιοκτησίας μπορεί να περιοριστεί μόνο στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος.