Ο στρουθοκαμηλισμός αποτελεί μια σημαντική εξήγηση για την ήττα του «ναι». Άλλωστε, είναι σημαντική ερμηνεία και για την κακοτράχαλη πορεία της χώρας μετά τον Ιούνιο του 2014, οπότε μετά τις ευρωεκλογές άρχισε ο δεξιός λαϊκισμός αντί της αριστερής υποσχεσιολογίας.
Η Ν.Δ. δυστυχώς επέμεινε στην τρομολαγνική γραμμή των εκλογών και στο δημοψήφισμα και ηττήθηκε κατά κράτος για τρίτη φορά μετά τις ευρωεκλογές. Ένας από τους λόγους που συνέβαλλαν στην ήττα του «ναι» ήταν ότι επανεμφανίστηκαν στη δημόσια σφαίρα «πολιτικά ζόμπι» και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ ή πρώην Πασόκοι λες και δεν είχαν ευθύνη για το μαρασμό της χώρας. Το «ναι» ταυτίστηκε με το παλαιό και το φθαρμένο ή και το διεφθαρμένο. Το «όχι» έδωσε ελπίδα , είτε φρούδα, είτε αληθινή, δεν είναι της παρούσης ανάλυσης.
Στην σημερινή συνεδρίαση της Κ.Ο διεφάνη ότι ο Β. Μεϊμαράκης θέλει να παραμείνει μόνιμος πρόεδρος. Και από τις κινήσεις Σαμαρά- Καραμανλή φαίνεται ότι έχει την ανοχή τους γιατί τους διευκολύνει στα σχέδια τους.
Φυσικά, ποιος αντιλέγει ότι μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον ότι δεν πρέπει να ξεκινήσουν οι διαδικασίες εκλογής αρχηγού. Όμως το θέμα δεν είναι το πρόσωπο. Το θέμα είναι ότι η ΝΔ τέλειωσε και κρατιέται στη ζωή με αναπνευστήρα. Ιδιοκτήτες, συνιδιοκτήτες και βαρωνοίες έχουν τελειώσει και πρέπει να απομακρυνθούν. Τιμητικά μπορούν να σχηματίσουν ένα Συμβούλιο Σοφών.
Η ΝΔ πρέπει να κλείσει την πόρτα της μεταπολίτευσης και να βγουν μπροστά τα στελέχη της, το νέο δυναμικό της που θα φτιάξουν ένα νέο ευρωπαϊκό κόμμα. Χωρίς λαϊκισμούς, χωρίς ακραίους, με μεταρρυθμίσεις, με σύγχρονο, απλό, λόγο, με κοινωνική ευαισθησία και κυρίως με αρχές. Η νέα ευρωπαϊκή κεντροδεξιά υπάρχει. Και είναι μεγαλύτερη από το 40% που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα. Η παλαιά ΝΔ δεν μπορεί να την εκφράσει.