Η ελληνική εθνική αντιπροσωπεία στάθηκε χθες στο ύψος των περιστάσεων, για να διασώσει την χώρα από την εθνική καταστροφή, αναγνωρίζοντας ότι το νόμισμα και ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας είναι «φετίχ».
Τώρα είναι η ώρα της Ευρώπης να δείξει την αλληλεγγύη της και να μην επιδιώξει την καταστροφή ενός λαού, για τις ατυχείς στιγμές μιας πολιτικής επιλογής.
Δεν είναι ακόμα ώρα να σταθούμε στις ιστορικές ευθύνες των κομμάτων, στον καταλογισμό και τον επιμερισμό τους.
Προφανώς, εάν το κυβερνών κόμμα δεν είχε χάσει την επαφή με την οδυνηρή πραγματικότητα προεκλογικά με υπερβολικές υποσχέσεις, δεν θα είχαμε φθάσει σε αυτό το σημείο και το μάρμαρο θα ήταν φθηνότερο.
Ο Τσίπρας αντιλήφθηκε αργά ότι μπορεί να γίνει ο ηγέτης της ελπίδας για όλους τους πολίτες και για αυτό φταίνε στελέχη που είναι δίπλα του και διέπονται από μια ρεβανσιστική αριστερή λογική. Και αυτό δεν είναι της παρούσης.
Ο υπεύθυνος Πρωθυπουργός της χώρας έκανε την σωστή επιλογή τελικά και έβαλε την «πόλη πάνω από το προσωπικό όφελος». Η Ιστορία θα τον δικαιώσει για αυτήν επιλογή. Τώρα έχει την ευθύνη να διατηρήσει τη χώρα στο ασφαλές λιμάνι της Ευρώπης.
Μετά την αποκάλυψη στην ψηφοφορία ότι σχεδόν 40 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσουν τα μέτρα που θα έλθουν μετά την συμφωνία και μαζί τους πιθανώς σύσσωμη η ΚΟ των ΑΝΕΛ, οι πολιτικές εξελίξεις είναι προ των πυλών.
Οι δανειστές θα απαιτήσουν ψηφισμένα μέτρα και η μόνη λύση είναι ξανά οι ευρωπαϊκές δυνάμεις να δώσουν την θετική ψήφο με διακύβευμα και πάλι την μη χρεοκοπία, αφού σε λίγες μέρες λήγουν οφειλόμενα σε ΕΚΤ και ΔΝΤ.
Είτε ο Τσίπρας θα δημιουργήσει την πρώτη κυβέρνηση εθνικής ενότητας - ακόμη και με διασπάσεις κομμάτων - είτε θα πάει σε εκλογές.
Η καθαρή λύση είναι οι εκλογές, μετά από την ψήφιση των πρώτων νόμων και μέτρων, με εκκαθάριση του εσωτερικού τοπίου στο κόμμα του Τσίπρα. Είναι αυτονόητο ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει θέμα με την δεδηλωμένη και πως οι υπουργοί που διαφώνησαν πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα από το κυβερνητικό σχήμα.
Είναι αυτονόητο ότι ο Τσίπρας πρέπει να διαχωρίσει τους «δραχμιστές» από τους ευρωπαϊστές στο κόμμα του είτε με εξοβελισμό είτε με διάσπαση.
Αν το κάνει, έχει ελπίδες να μεταβάλει το κόμμα του σε νέα ευρωπαϊκή κεντροαριστερά πολιτική δύναμη και να καλύψει το κενό που υπάρχει προς τα δεξιά του.