Δεν ξέρω αν το νούμερο είναι μεγάλο, μικρό ή έστω λογικό, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί καν! Κι όμως είναι ένα πρόβλημα σοβαρό που «μας» κοστίζει ποικιλοτρόπως.
Χρειαζόμαστε ετησίως 650.000 μονάδες αίματος για να καλύπτουμε τις ανάγκες μας, κι αυτό γίνεται με κάθε λογής προβλήματα.
Κάποιες δεκάδες χιλιάδες μονάδες (30.000), αγοράζονται από την Ελβετία με κόστος που φτάνει τα 5.000.000 ευρώ. Περίπου το ήμισυ των αναγκών μας καλύπτεται από την «κατ` επίκληση αιμοδοσία», δηλαδή μέσω συγγενών και φίλων ασθενών, που όμως «ξοδεύεται άμεσα και για συγκεκριμένους σκοπούς!
Έτυχε πρόσφατα να «μπλέξω» με κάποια υπόθεση τέτοια (ανάγκης για αίμα), κι έτσι αποφάσισα «να σκαλίσω» λίγο το θέμα. Έμαθα λοιπόν ότι οι διάφοροι σύλλογοι αιμοδοτών, δεν βρίσκουν ανταπόκριση από τη Πολιτεία στο να διοργανώνουν συχνότερα αιμοδοσίες, έμαθα για ελλείψεις προσωπικού σε νοσοκομεία, περιορισμός στις ώρες λειτουργίας των μονάδων αιμοληψίας (μόνο πρωί), κάτι που αποτρέπει πολλούς να πάνε σε αυτές. Λειτουργία τέτοιων μονάδων υπάρχει μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα και διάφορα άλλα που σε μια «νορμάλ» κατάσταση δεν θα αποτελούσαν καν λόγο αναφοράς!
Από την άλλη είναι γνωστά τα προβλήματα που υπάρχουν σε ειδικά κέντρα που ασχολούνται «με τη συλλογή και τη διαχείριση» του υπερπολύτιμου αυτού είδους που σώζει ζωές! Έμαθα πως το «πλάσμα» στέλνεται στην Ολλανδία για επεξεργασία, αφού οι εδώ δυνατότητες … απλά μένουν «ανεκμετάλλευτες»!
Οι μεγάλες ελλείψεις συχνά – πυκνά οδηγούν σε αναβολές εγχειρήσεων και μεταγγίσεων, κάτι που εγκυμονεί κινδύνους για τους «έχοντες τέτοιες ανάγκες», ειδικά σε αυτούς που πάσχουν από μορφές αναιμίας! Φαντάζεται κάποιος τι σημαίνει τέτοιοι ασθενείς να μη λαμβάνουν το αίμα που χρειάζονται ή να υπομεταγγίζονται; Και δεν το λέω έτσι απλά αυτό το τελευταίο.
Είναι αναγκαίο η Πολιτεία που κατά καιρούς έχει εξαγγείλει σημαντικά πράγματα για τα θέματα του «αίματος», να σκύψει πάνω στο θέμα και να δώσει τις λύσεις που χρειάζονται! Κατά το ελληνικό «φαινόμενο», πολλά από όσα έχουν γίνει ή έγιναν μισά ή έγιναν άτσαλα και χωρίς αποτελέσματα.
Και στο μεσοδιάστημα, μέχρι την οριστική και σωστή λύση, αν ποτέ έρθει αυτή, ο κόσμος θα κινδυνεύει (ή θα πεθαίνει), χρήματα θα φεύγουν στο εξωτερικό για θέματα που πολύ πολύ εύκολα, θα μπορούσαν να είναι λυμένα και ξεπερασμένα! Αμάν πια!