Ήμουν νεαρός ρεπόρτερ τότε σε εφημερίδα, όταν με αδημονία περιμέναμε τα νέα από την «τριμερή» που ήταν σε εξέλιξη. Μητσοτάκης, Παπανδρέου και Φλωράκης «διαπραγματεύονταν» επί ώρες για το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, υπό την προεδρία του Ακαδημαϊκού – Καθηγητή, Ξενοφώντα Ζολώτα.
Οι ώρες περνούσαν κι όλοι περιμέναμε να δούμε τη θα γίνει! Η βραδιά αυτή (22-11-1989) έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου. Μόλις μερικές μέρες πριν οι εκλογές δεν είχαν αναδείξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, όπως και έξι μήνες νωρίτερα, τον Ιούνιο!
Η χώρα στο εξάμηνο αυτό είχε κυβερνηθεί από την «ειδικού σκοπού» κυβέρνηση Τζανετάκη, καθώς και από την υπηρεσιακή υπό τον Δικαστικό Ιωάννη Γρίβα. Και με προτροπή του Μητσοτάκη, γινόταν προσπάθεια για τον σχηματισμό άλλης μιας κυβέρνησης, οικουμενικής αυτή τη φορά!
Αργά το απόγευμα η είδηση ακούστηκε στα δημοσιογραφικά γραφεία. «Habemus κυβέρνηση με τους τρεις» φώναξε ένας παλιός συνάδελφος! Ναι τα είχαν βρει! Αυτοί που μέχρι πρότινος δεν άλλαζαν κουβέντα. Αυτοί (οι δυο) που είχαν «στείλει» τον τρίτο στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου.
Η επόμενη μέρα, η 23-11-1989 θα ήταν μια διαφορετική μέρα. Οι κκ. Παπούλιας, Ντεγιάννης, Γεννηματάς, Δήμας, Λιάπης, Κακλαμάνης, Σημίτης, Κούβελας, Φούσας, Βαρβιτσιώτης Ι., Σουφλιάς, Θέμελης, Πεπονής, Τσοχατζόπουλος, Δραγασάκης, Κατριβάνος,Παππάς, Τζανετάκης, Δεσποτόπουλος – θα ήταν μεταξύ άλλων, μέλη της νέας κυβέρνησης!
Για το σχηματισμό της οικουμενικής, προβλήθηκε και από τα τρία κόμματα, το επιχείρημα ότι η χώρα δεν μπορούσε να συρθεί και πάλι σε εκλογές. Έτσι η ανάγκη για «εθνική ομοψυχία», έπρεπε να διασφαλιστεί αλλά και να προετοιμαστεί η χώρα εν όψει των «προκλήσεων» που δημιουργούσε η συγκρότηση της Ενωμένης Ευρώπης. Η ορκωμοσία της έγινε στις 23-11-1989!
Αρκετά όμως με την ιστορία και το παρελθόν! Σήμερα τη γίνεται; Και πάλι ακούγεται, για άλλους λόγους αυτή τη φορά, η ανάγκη για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης «διευρυμένης», με τη συμμετοχή κι άλλων κομμάτων, με ορισμένους να μιλούν καθαρά για ανάγκη μιας «νέας» οικουμενικής κυβέρνησης!
Μπορεί όμως το σημερινό πολιτικό σύστημα να αντέξει κάτι τέτοιο; Μπορούν οι αριστεροί να συνυπάρξουν με τους «γερμανοτσολιάδες»; Μπορούν οι «λάιτ αριστεροί ή και νεοφιλελεύθεροι» να «κάνουν χωριό» με τους «λαϊκοδεξιούς» και τους έως πρότινος … «γραφικούς»; Μπορούν αυτοί που «έχουν κόσμο στις φυλακές», να αποκτήσουν και πάλι ρόλο «τεφλόν»; Κι αυτοί που «έχασαν» ενώ έπαιζαν μόνοι τους; Τότε ήταν ο «εφιάλτης κι αποστάτης» από τη μια, ο «κλέφτης και υπόδικος» από την άλλη, κι ο «κομούνας ο προδότης»! Κι όμως «έκαναν χωριό»! Έστω και για μόλις πέντε μήνες! Εγώ πάντως που τώρα είμαι παλιός και έμπειρος ρεπόρτερ, πιστεύω ότι και πάλι…