Λοιπόν πριν από μερικά χρόνια κληρονόμησα το «οικογενειακό πατρικό σπίτι» στο χωριό του πατέρα μου, τη Γουμένισσά Καλαβρύτων.
Ένα σπίτι 130 χρονών, που έχριζε ριζικής ανακατασκευής. Το «παλεύω» όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ακόμη θέλει δουλειά για να 'ρθει «στα ίσα της η κατάσταση».
Το τρελό είναι ότι όταν έκαναν οι μαστόροι τις εργασίες των θεμελίων……είπα να είμαι παρών, μη τυχόν και βρεθεί τίποτα - ακριβώς αυτό, τίποτα δεν βρέθηκε στα κατώγια του! Ξέρετε τώρα στη επαρχία, έχουν γίνει πολλά….θαύματα, με θησαυρούς και τα σχετικά!
Ανάθεμα τη τύχη μου, λέω και κλαίω!
Κι όταν διάβασα τη παρακάτω είδηση, βροντοφώναξα…..έλεος δικέ μου!
Δυτική Νορμανδία στη Γαλλία. Ο 50χρονος Νικολά Φιερφόρ, κληρονόμησε από συγγενικό του πρόσωπο ένα παμπάλαιο σπίτι σ` ένα χωριό της περιοχής. Πήγε ο άνθρωπος, «κόντεψε να του `ρθει ταμπλάς» από τη κατάσταση του - αλλά πήρε τις αποφάσεις του! Θα πέταγε όλες τις παλιατζούρες απ` το εσωτερικό του - έπιπλα, συσκευές, αντικείμενα και ότι άλλο υπήρχε - αφού όλα ήταν σε άθλια κατάσταση! «Μόνο έτσι θα μπορέσει να πουληθεί», του είπε ένας μεσίτης. Καλή του ώρα! «Πέταξε τα όλα και πιστεύω ότι θα βρεθεί κάποιος αγοραστής, άσχετα από τη κατάσταση που βρίσκεται (το σπίτι)», είπε ο μεσίτης - καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται!
Τι να έκανε ο Νικολά, πήρε άδεια από τη δουλειά του, προμηθεύτηκε τα αναγκαία - σκούπες, φαράσια, κουβάδες, σακουλές κι έπιασε δουλειά - δεν διευκρινίζει το δημοσίευμα αν ζήτησε συνδρομή για να το «ξεβρωμίσει» …..το σπίτι. Κι ευτυχώς που έγιναν έτσι τα πράγματα! Που ήταν μόνος του δηλαδή!
Ο Νικολά, άρχισε να πετάει τα παλιά έπιπλα από τα δωμάτια, όταν...ανάμεσα σε δυο μισοδιαλημένες πολυθρόνες, βρήκε ένα μικρό μεταλλικό κουτί! Το άνοιξε ...και γυάλωσε ο άνθρωπος! Ήταν γεμάτο από χρυσά νομίσματα, Γαλλικά των αρχών του 20ου αιώνα! Αφού συνήλθε από το σοκ, βγήκε στο δρόμο κι άρχισε να ξαναμαζεύει τα πετάμενα έπιπλα! Μ` ένα σουγιά, άρχισε να τα «ξεκοιλιάζει»...αλλά χωρίς αποτέλεσμα! Τότε το ξανάριξε στο ψάξιμο. Ανάμεσα σε κάποια άλλα έπιπλα, βρήκε άλλα δυο κουτιά με ίδιο περιεχόμενο - ενώ στο υπόγειο, βρήκε ένα κουτί με δυο ράβδους χρυσού, βάρους 12 κιλών εκάστη. Ακόμη κάτω από έναν καναπέ, βρέθηκε μια βαλίτσα με 37 ράβδους χρυσού, βάρους 1 κιλού εκάστη!
Ε, τότε ήταν που μιμήθηκε τον Αυλωνίτη στο «Θησαυρό του μακαρίτη». Άρπαξε τα εργαλεία του και το σπίτι έγινε «βριγιάνι» που λένε στο δικό μου χωριό - «δεν άφησε ξύλου λίθοι» που λένε στη χώρα! Συνολικά ανακάλυψε :5.000 χρυσά νομίσματα, 39 ράβδους χρυσού και μερικά δαχτυλίδια χρυσά - συνολικά 101 κιλά χρυσό, αξίας άνω των 3.700.000 ευρώ!
Το σπίτι σχεδόν το κατεδάφισε, μα ποσώς τον ενδιέφερε κάτι τέτοιο! Σιγουρεύτηκε όμως ότι τα είχε βρει όλα! Για μέρες έψαχνε ακόμη και στα πλέον απίθανα σημεία του!
Ο θησαυρός εκποιήθηκε μέσω οίκου δημοπρασίας στο Παρίσι. Ο Νικολά περίμενε να βάλει στη τσέπη τα 3,7 εκατομμύρια ευρώ, μείον το 10% της προμήθειας του οίκου δημοπρασιών. Όμως η αναγκαστική «δημοσιοποίηση» του πόθεν έσχες του θησαυρού, προκάλεσε τη «επιδρομή» της Εφορίας, που πήρε φόρο ύψους 45%. Ούτε τα μισά δεν του μείναν!
Και τότε όμως ο μεσίτης ήρθε σαν από μηχανής Θεός! «Μη φοβάσαι, θα τα βγάλεις τα σπασμένα, πουλώντας το σπίτι». Ο συμπαθής Νικολά του είπε πως «αυτό είχε πλέον καταντήσει ερείπιο»! Και ο έξυπνος μεσίτης του απάντησε: «Ναι αλλά δε μπορεί να κρύβει κι άλλα μυστικά; Έτσι θα κινηθούμε»! Μόνο που ο φίλος μας το ξανασκέφτεται. «Λες ρε να μην έψαξα καλά στο ρημάδι»;
Εκεί βρε παιδιά, σταματά τη περιγραφή το δημοσίευμα!
Εγώ πάντως ξαναλέω...ανάθεμα τη τύχη μου γαμώτο!!!!!