Είναι από τις στιγμές αυτές που πραγματικά σου «δένεται ο λαιμός κόμπος». Έτυχε να μιλώ στο τηλέφωνο με το Γραφείο Τύπου της Πυροσβεστικής, με σκοπό να ενημερωθώ για κάποιες δασικές πυρκαγιές, που «ταλαιπωρούσαν» μερικές περιοχές της χώρας. Κι ενώ σημείωνα κάποια στοιχεία, ακούω το συνομιλητή μου να μου λέει: «μισό λεπτό γιατί αν άκουσα καλά….θα τρέχουμε».
Τι έγινε τον ρώτησα;
Μου φάνηκε ότι άκουσα στον ασύρματο να διαβιβάζει, για πτώση παιδιού σε πηγάδι…..
Κι όντως έτσι ήταν. Έφυγα αμέσως για το συμβάν, μια μονοκατοικία στην Εκάλη. Καθ` οδόν είχα το τηλέφωνο στο αυτί, ώστε να μαθαίνω νέα για το συμβάν.
Σοκαρίστηκα όταν μου είπαν ότι ένας 5χρονος είχε πέσει σε πηγάδι βάθους 25 μέτρων! «Σιγά μη το βρουν ζωντανό» , είπα μέσα μου και σταυροκοπήθηκα.
Στο ύψος της Κηφισιάς, «μιλώντας με άτομο στη πηγή του συμβάντος», έμαθα πως ο μικρούλης ήταν ζωντανός και σε «επαφή» με τους πυροσβέστες! «Έλα Παναγιά μου!», είπα φωναχτά αυτή τη φορά.
Στο ύψος της Ερυθραίας, η είδηση με γέμισε χαρά και ικανοποίηση. Ο 5χρονος είχε ανασυρθεί από το πηγάδι, σε σχετικά καλή κατάσταση.
Λίγα λεπτά αργότερα έφτασα στο σημείο. Κοίταξα να δω που είχε γίνει τι.
Ε, τότε τι να δω. Το πηγάδι ήταν στην αυλή μιας μεγάλης μονοκατοικίας και γύρω του πυροσβέστες να σταυροκοπούνται! «Κι εγώ μαζί σας», τους είπα, «αλλά γιατί»; «Να δες και μονός σου», μου απάντησαν! Σκύβω στο πηγάδι και το βλέμμα μου χάθηκε …..
Το πηγάδι είχε βάθος 25 μέτρα και διάμετρο μικρότερη του ενός μέτρου!
«Ήταν σκεπασμένος ως το λαιμό από το νερό» μου είπε αξιωματικός της ΠΥ. «Μας άκουγε και τον ακούγαμε. Αποφασίσαμε να κατέβουμε χωρίς χρονοτριβή και να τον βγάλουμε», ήταν τα λόγια του ιδίου ανθρώπου.
«Βρε για πείτε μου πως έπεσε μέσα εκεί», ρώτησα. Μου έδειξαν το σκέπαστρο που υποχώρησε από το «βάρος του μικρού» και δε πίστευα στα μάτια μου. Φαίνεται πως ο μικρός έπεσε τελείως κάθετα στο πάτο του πηγαδιού, χωρίς να χτυπήσει στα τοιχώματα κάτι που θα είχε μοιραία αποτελέσματα.
«Όλα τα λεφτά ήταν η έκφραση ενός πυροσβέστη, που κοίταγε και ξανακοίταγε στο βάθος του πηγαδιού». Κάποια στιγμή τα βλέμματα μας συναντηθήκαν. Κοιταχτήκαμε με απορία και ταυτόχρονα δείξαμε προς τον ουρανό. Ο μικρούλης τη στιγμή εκείνη θα έφτανε στο Νοσοκομείο Παίδων. Σιγουρά η Παναγιά είχε βάλει το χέρι της και η περιπέτεια του δεν είχε δυσάρεστη εξέλιξη.
Ας είναι πάντα στη ζωή του, έτσι καλότυχος!!!.