«Πάει κι αυτός!», o Μάνος πλέον «θα δημιουργεί»….σε άλλες γειτονιές!
Η μνήμη μου, πάει πολλά χρόνια πίσω, εκεί κάπου στις αρχές της δεκαετίας του `90. Τότε τον πρωτογνώρισα, σε «μια απ` τις γνωστές μαζώξεις», στο σπίτι της Φωτεινής Πιπιλή – εκεί ψηλά στη Διδότου. Τολμώ να πω ότι σε κέρδιζε …..αμέσως, μόλις άνοιγε το στόμα του! Πάντα ήρεμος, μειλίχιος και μ` ένα χαρακτηριστικό χαμόγελο!
Εγώ μετρούσα κάποιους μήνες «στην οικογένεια του ΑΝΤΕΝΝΑ», ενώ αυτός υπηρετούσε ακόμη την «έντυπη Δημοσιογραφία!». Όταν δε έμαθα ότι ήταν γιός του «θρυλικού» Αρχέλαου, η εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του «ανέβηκε» ακόμη πιο πολύ! Τον πατέρα του, που θαύμαζα ιδιαίτερα, τον είχα συναντήσει 1-2 χρόνια νωρίτερα, στο πλαίσιο κάποιας ομαδικής Έκθεσης Γελοιογράφων.
Έκτοτε, μας δόθηκε η ευκαιρία να τα ξαναπούμε …και όχι μόνο! Το `93 ή το `94, φθινόπωρο ήταν, βρεθήκαμε και κάτω από την ίδια επαγγελματική στέγη, για τον ΑΝΤ1 μιλώ. Είχε έρθει ως Αρχισυντάκτης στην εκπομπή «Αυτά και Άλλα», που παρουσίαζε η Φωτεινή Πιπιλή. Εγώ ανήκα στο δημοσιογραφικό επιτελείο της εκπομπής.
Έτσι, γνωριστήκαμε καλύτερα, αφού η επαφή και συνεργασία μας ήταν καθημερινή και πολύωρη! Έκατσε αρκετό καιρό κοντά μας, ενώ στη συνέχεια «βρέθηκε» και στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1.
Θα μου μείνει αξέχαστη η απάντησή του, στην ερώτηση-παρατήρηση μου, μετά από κάποια έντονη στιγμή μας, επάνω στη δουλειά, φυσικά. «Μα καλά, εσύ νεύρα δεν έχεις; Πώς είσαι πάντα έτσι πράος, ρε Μάνο;». «Έχω νεύρα και μάλιστα πολλά …αλλά είναι άνευρα!», είπε, γούρλωσε τα μάτια του, χαμογέλασε πονηρά …κι έφυγε για το γραφείο του!
Πώς να ξεχάσω την όλη στάση του, όταν βρέθηκα στο σπίτι του πατέρα του, για μια συνέντευξη με τον Αρχέλαο, που ήταν μάλιστα κι από τις τελευταίες του. Αισθανόμουν ότι το δικό μου δέος μπροστά στον κορυφαίο γελοιογράφο μας,. ήταν μικρότερο από το δικό του!
Χαθήκαμε για χρόνια και μόνο στο Ασφαλιστικό Ταμείο μας συναντιόμασταν καμιά φορά. Λυπήθηκα όταν διάβασα προ ημερών ό,τι νοσηλευόταν, με σοβαρό πρόβλημα υγείας και ότι η κατάστασή του ήταν πολύ σοβαρή.