Η θερμοκρασία της θάλασσας, που κυμαίνεται στους 12 βαθμούς και το μεγάλο βάθος περιορίζουν τις πιθανότητες να ανασυρθούν ζωντανοί αγνοούμενοι επιβάτες, δήλωσαν μέλη των ομάδων έρευνας και διάσωσης στην εφημερίδα The Korea Herald.
Υπάρχουν φόβοι ότι σχεδόν τα δύο τρίτα εκ των 462 επιβαινόντων έχουν παγιδευτεί μέσα στο πλοίο Sewol, που έχει πια βυθιστεί, ανακοίνωσε η ακτοφυλακή.
Συνολικά 174 διασώθηκαν από το πλοίο που ναυάγησε 20 χιλιόμετρα ανοικτά των ακτών του Ζίντο, σύμφωνα με το νεώτερο απολογισμό της Νοτιοκορεατικής κυβέρνησης. Τέσσερις έχασαν τη ζωή τους, περισσότεροι από 50 έχουν τραυματιστεί ενώ 284 αγνοούνται.
Το πλήρωμα εξέπεμψε σήμα κινδύνου στις 08:58 το πρωί (02:58 ώρα Ελλάδας). Η ακτοφυλακή ανέφερε ότι το πλοίο πήρε κλίση και άρχισε να πλημμυρίζει. Βυθίστηκε δύο ώρες αργότερα.
Περισσότερα από 100 πλοία και αεροπλάνα του στρατού και της ακτοφυλακής «σαρώνουν» την περιοχή του ναυαγίου, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Yonhap.
Στις επιχειρήσεις συμμετέχουν, επίσης, αλιευτικά σκάφη ενώ δύτες του πολεμικού ναυτικού αναπτύχθηκαν στο ναυάγιο. Τα ισχυρά ρεύματα και τα θολά νερά, ωστόσο, δυσχεραίνουν τις προσπάθειες διάσωσης, που συνεχίζονται και κατά τη διάρκεια της νύχτας, με τη βοήθεια φωτοβολίδων, αν και οι δύτες σταμάτησαν τις έρευνες εντοπισμού επιζώντων μέσα στο πλοίο έως πρώτο φως της ημέρας.
Μεταξύ των επιβαινόντων περιλαμβάνονταν 325 μαθητές λυκείου. Σεούλ. Ταξίδευαν προς ένα δημοφιλές θέρετρο, το νησί Τζετζού, που βρίσκεται περίπου 80 χιλιόμετρα νότια της ηπειρωτικής χώρας. Οι γονείς των μαθητών συγκεντρώθηκαν στο λύκειο του Άνσαν ή έσπευσαν στα λιμάνια που βρίσκονται στα νοτιοδυτικά της χώρας.
Επιζών μαθητής είπε, σε τηλεφωνική επικοινωνία με το δίκτυο YTN, ότι άκουσε ένα δυνατό θόρυβο που συντάραξε το πλοίο, πριν σταματήσει κι αρχίζει να παίρνει κλίση. Πολλοί από τους συμμαθητές του έχασαν την ισορροπία τους, είπε ο Λιμ Χιούνγκ Μιν, ο οποίος φόρεσε ένα σωσίβιο ακολουθώντας τις εντολές του πληρώματος, πήδηξε στην θάλασσα και κολύμπησε γρήγορα προς μια κοντινή σωστική λέμβο.«Το νερό ήταν πολύ παγωμένο, αλλά ήθελα να ζήσω», αφηγήθηκε στο YTN.
«Η θάλασσα ήταν ήρεμη όταν το πορθμείο ξεκίνησε» υποστήριξε ένας μεσήλικας άνδρας από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται στο κρατικό δίκτυο Arirang. «Τότε, ξαφνικά, νιώσαμε ότι το πλοίο πήρε απότομα κλίση. Οι επιβάτες παγιδεύτηκαν και δεν μπορούσαν να βγουν από τις καμπίνες τους, διότι δεν μπορούσαν να ανοίξουν τις πόρτες».
Πολλοί επιζώντες ανέφεραν ότι έλαβαν την εντολή από το πλήρωμα να μην εγκαταλείψουν το σημείο όπου βρίσκονταν. «Το πλήρωμα μας είπε να μη μετακινηθούμε και να παραμείνουμε καθισμένοι» περιέγραψε ένας επιβάτης. «Κι έπειτα το πλοίο άρχισε να παίρνει κλίση και ήταν πολύ δύσκολο να βγούμε».
Το πλοίο ταξίδευε από το λιμάνι του Ιντσόν στα βορειοδυτικά της χώρας με προορισμό το νησί Τζετζού. Το δίκτυο KBS μετέδωσε τη δήλωση αξιωματούχου της ακτοφυλακής που υποστήριξε ότι το πλοίο δεν ακολουθούσε την προγραμματισμένη του πορεία στο Τζετζού.
Σύμφωνα με μια εκ των θεωριών για τα αίτια του δυστυχήματος, το πλοίο έπεσε πάνω σε ύφαλο. «Εάν έπεσε σε ύφαλο, είναι πιθανό το πλοίο να είχε βγει εκτός πορείας» δήλωσε ο Μιν Χονγκ Κι, ο επικεφαλής του Οργανισμού Ναυτιλίας της Κορέας, στο Arirang. «Καθώς το πλοίο έπαιρνε κλίση προς τη μία πλευρά, είναι πιθανόν τα παράθυρα να κόλλησαν ή να υπήρχαν προβλήματα με τις πόρτες του, και οι επιβάτες δεν μπόρεσαν να βγουν έξω».
Το Sewol, κατασκευάστηκε το 1994 και είχε τη δυνατότητα μεταφοράς 900 και πλέον επιβατών και 130 οχημάτων. Ήταν βάρους 6.835 τόνων, μήκους 146 μέτρων και πλάτους 22 μέτρων.
Η μαρτυρική αναμονή των συγγενών των επιβατών
Αιώνες μοιάζουν οι ώρες αναμονής για τους γονείς των εκατοντάδων εφήβων που αγνοούνται. Γονείς και συγγενείς των αγνοουμένων αμφιταλαντεύονται μεταξύ της ελπίδας, της απόγνωσης και του θυμού απέναντι στους, όπως όλα δείχνουν, κακούς χειρισμούς των αρχών.
«Τα δάκρυά μου έχουν στεγνώσει» δήλωσε μια μητέρα στο Τζιντό, μια πόλη κοντά στο τόπο της τραγωδίας όπου έχουν συγκεντρωθεί πολλές οικογένειες. «Κρατιέμαι γερά από την ελπίδα. Ελπίζω η κυβέρνηση να κάνει τα πάντα για να φέρει αυτά τα παιδιά πίσω στις μητέρες τους».
Στην αποβάθρα στο Τζιντό, οι γυναίκες έχουν καθίσει με «καρφωμένο» το βλέμμα τους στη σκοτεινή, ήρεμη θάλασσα που βρίσκεται μπροστά τους, κλαίγοντας σιωπηλά με αναφιλητά.
Ο πατέρας ενός αγνοούμενου παιδιού, μη αντέχοντας την αναμονή, όπως και άλλοι δέκα γονείς πλήρωσαν 61.000 γουόν (59 δολάρια) ο καθένας για να νοικιάσουν ένα σκάφος που τους μετέφερει στον τόπο του ναυαγίου, μαζί με ένα δημοσιογράφου κορεατικού δικτύου κι έναν δύτη.
«Δεν πραγματοποιείται καμία επιχείρηση διάσωσης» υποστήριξε επιστρέφοντας στο Τζιντό. «Αυτό που έκαναν εκείνη τη στιγμή ήταν να σταματήσουν την επέκταση της πετρελαιοκηλίδας. Είμαι πολύ θυμωμένος. Τα μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν ότι η επιχείρηση συνεχίζεται. Είναι όλα ψέματα. Με εξοργίζουν».
Αντιμέτωποι με την οργή ήρθαν και δημοσιογράφοι στο Τζιντό όταν προσπάθησαν να πάρουν συνέντευξη από τις οικογένειες των αγνοουμένων ή των διασωθέντων αλλά και η διεύθυνση του σχολείου, που σε κάποια στιγμή ανακοίνωσε λανθασμένα ότι όλοι οι μαθητές και δάσκαλοι που συμμετείχαν στην εκδρομή έχουν διασωθεί.