Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αποδείξει ότι είναι πολιτικά εφτάψυχος. Έχει αντέξει από τον καιρό που ήταν δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης ακόμη και τη φυλακή και τη στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, ή ακόμη νωρίτερα τη στέρηση της βουλευτικής του έδρας, προκειμένου να κάνει πράξη τα φιλόδοξα πολιτικά του σχέδια. Αντιμετώπισε τις οργισμένες διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί που απλώθηκαν σχεδόν σε ολόκληρη τη χώρα το καλοκαίρι, χωρίς να πέσει.
Και τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με το μέγα σκάνδαλο διαφθοράς που ξετυλίγεται αριστοτεχνικά, ξεκινώντας από φίλους του επιχειρηματίες, συνεχίζοντας με γιους υπουργών, με υπουργούς, με την αυλή των συμβούλων του, με το γιο του και τώρα και με τον ίδιο τον Ερντογάν.
Μέχρι σήμερα έχει κατορθώσει να διαψεύδει τις Κασσάνδρες που προβλέπουν το πολιτικό του τέλος. Όμως σε κάθε πτυχή που ξεδιπλώνεται αναλώνει πολιτικό κεφάλαιο και με τα χρόνια καταναλώνει τις εφτά ζωές του.
Οι ηχογραφημένες συνομιλίες πιστοποιούν για τους εχθρούς του αυτό που πάντα πίστευαν, ότι ο Ερντογάν είναι και ο ίδιος μπλεγμένος σε υποθέσεις διαφθοράς. Οι φίλοι του πιστεύουν ότι η συνομιλία με το γιο του, όπου ακούγεται η φωνή του Ερντογάν να δίνει οδηγίες πώς θα απομακρυνθούν τα χρήματα ύψους ενός δισ. δολαρίων που είχε στο χρηματοκιβώτιο του γιου του για να μην τα βρουν οι αστυνομικοί, είναι προϊόν «άθλιου μοντάζ».
Τώρα τι θα πουν για τις καινούργιες συνομιλίες όπου προτρέπει το γιο του να μην πάρει τη μικρή μίζα για να αναγκάσει τον επιχειρηματία να του δώσει μεγαλύτερη; Και για τις προηγούμενες μίζες στις οποίες αναφέρεται ποια θα είναι η απάντηση;
Στην πραγματικότητα οι περίφημες «κασέτες» έχουν καταφέρει να πολώσουν την τουρκική κοινωνία. Παράλληλα έχουν αφήσει στο προφίλ του «αδιάφθορου Ερντογάν» που τον ακολουθεί από τις ημέρες της δημαρχίας του στην Πόλη, μια μεγάλη ρετσινιά, που όσο οι αποκαλύψεις προχωρούν μεγαλώνει κι άλλο.
Ως δήμαρχος είχε κατορθώσει μέσα σε μια τετραετία να αναβαθμίσει το περιβάλλον και να κάνει μεγάλα έργα υποδομής, γέφυρες, δρόμους, αγορά συγκοινωνιακού υλικού χωρίς να ακουστεί το παραμικρό σε μια γενικά καχύποπτη Τουρκία.
Ο Ερντογάν είναι αναμφισβήτητα ο πιο σημαντικός πολιτικός της μεταπολεμικής Τουρκίας αφού έχει κατορθώσει να κυβερνήσει τη χώρα επί μια 12ετία και να είναι ακόμη στα πράγματα, παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις του λεγόμενου βαθέος κράτους.
Οι επιτυχίες του στο οικονομικό πεδίο με τον έλεγχο του πληθωρισμού και τη ραγδαία αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης συγκρότησαν το λεγόμενο τουρκικό οικονομικό θαύμα. Εσχάτως βέβαια έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται τα πρώτα σημαντικά οικονομικά προβλήματα ενώ και η νέο-οθωμανική προσέγγιση στη διεθνοπολιτική θέση της Τουρκίας έχει ενοχλήσει πολλούς.
Όμως η κόντρα του με τον μυστηριώδη ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν είναι αυτή που κυριαρχεί και στην προσωπική του ατζέντα κι ίσως αποδειχθεί αυτή που θα καθορίσει το μέλλον του.
Σε ένα μήνα ο Ερντογάν δίνει μια ακόμη πολιτική μάχη, για τις δημοτικές εκλογές, οπότε το τάιμιγκ των αποκαλύψεων παρουσιάζει ενδιαφέρον. Θα περιορισθεί σημαντικά η επιρροή του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, ή ο Ερντογάν θα επιβιώσει ξανά;
Οι πραγματικά δύσκολες μάχες είναι μπροστά. Και δεν είναι αναγκαστικά πολιτικές. Γι’ αυτό κι ο Ερντογάν με κάθε ευκαιρία, αλλάζει μαζικά τους δικαστές, τους αστυνομικούς διευθυντές και σε λίγο φαντάζομαι και τους διευθυντές φυλακών. Όμως ο ιμάμης του βρίσκεται πέραν του Ατλαντικού και δεν μπορεί να τον αγγίξει, αν και το αποπειράθηκε στη συνομιλία του με τον Ομπάμα, λέγοντας ότι εκείνος που στρέφεται κατά του κράτους μας βρίσκεται στη δική σας επικράτεια, για να λάβει την ψυχρή απάντηση του Ομπάμα, «πήρα το μήνυμά σας».
Ο δρόμος προς μια ενισχυμένη Προεδρία της τουρκικής Δημοκρατίας που θέλει να βαδίσει ο Ερντογάν έχει πολλά αγκάθια και πολλά ακόμη επεισόδια. Και ο κίνδυνος να μην προκάνει ενισχύεται.