Πριν από τις εκλογές θα παίρναμε τα 10,93 δισεκατομμύρια ευρώ από τα λεφτά για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που δεν χρησιμοποιήθηκαν, για να ικανοποιήσουμε τις οξύτατες ανάγκες κοινωνικών ομάδων. Μετά τις εκλογές τα γυρίσαμε όλα πίσω και μαζί και 1,18 δις. που θα μπορούσαμε υπό όρους (μήπως με την στοιχειωδώς απαιτούμενη διαπραγμάτευση;) να τα κρατήσουμε στο ταμείο, αφού αποτελούσαν κέρδη από τη διαχείριση του ΕΤΧΣ. Δεν μπορούσαμε άραγε να πούμε, «μέχρι να μας δώσετε εσείς τα κέρδη των τραπεζών σας από τα δικά μας ομόλογα δεν σας επιστρέφουμε κι εμείς τα κέρδη από τα δικά σας ομόλογα; Δεν το πράξαμε όμως από τακτ. Συγχαρητήρια!
Σήμερα Δευτέρα, η ελληνική κυβέρνηση παρουσιάζει τις τελικές της προτάσεις για την περίφημη πλέον «λίστα μεταρρυθμίσεων» στο Euro-working Group. Μέχρι την τελευταία στιγμή Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επέμεναν, μιλώντας στο Reuters, ότι οι προτάσεις, που καταθέσαμε από την αρχή και διαπραγματευθήκαμε στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, δεν είναι παρά μια έκθεση ιδεών. Και καθώς η ερχόμενη εβδομάδα είναι των Παθών για τους Καθολικούς, η Ανάσταση του Γιούρογκρουπ που θα φέρει ρευστότητα, αναβάλλεται προς το παρόν και μέχρι να δώσουμε πλήρεις προτάσεις με συγκεκριμένους αξιόπιστους αριθμούς. Η «σκληρή κουβέντα», όπου παζαρευόταν το κάθε μέτρο σημείο προς σημείο και οι έρημοι οι αιμοδότες φορολογούμενοι έμπαιναν για μια ακόμη φορά στο κρεβάτι του Προκρούστη, δεν απέδωσε ορατούς καρπούς.
Και η δική μας, η Ορθόδοξη Εβδομάδα των Παθών έρχεται αμέσως μετά. Η δημιουργική ασάφεια μετατράπηκε σε Σταυρό του Μαρτυρίου για τους διαπραγματευτές και την ώρα που η Ελλάδα διψάει για ρευστό, ο Ντράγκι μας ποτίζει με όξος και χολή, ενώ κάποιοι φιλεύσπλαχνοι εταίροι δοκιμάζουν τη λόγχη τους στα σπλάχνα μας για να μας ακούσουν να λέμε το «Τετέλεσται» από την ασφυξία ρευστότητας.
Για να μη γελιόμαστε, ο ελληνικός λαός έκανε δημοκρατικά την επιλογή του και εξέλεξε μια συγκεκριμένη κυβέρνηση για να διαχειρισθεί την λεπτή φάση της εξόδου της χώρας από το μνημόνιο και το πρόγραμμα. Εκεί βρισκόμασταν πριν από τις εκλογές και αυτό υποτίθεται παζαρεύαμε, την επόμενη φάση. Αυτό οφείλουν να το σεβασθούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και όλοι οι Ευρωπαίοι.
Τώρα όμως βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο, σε μια κατάσταση που θυμίζει έντονα το 2012, με τους Οίκους Αξιολόγησης να δίνουν ένα ακόμη ρεσιτάλ με τυμπανοκρουσίες στου κασίδη το κεφάλι, τα διεθνή μέσα στοιχηματίζουν ποιο θα προλάβει πρώτο να μεταδώσει την είδηση του Grexit, ανακαλύφθηκε και καινούργιος νεολογισμός, το Gr-accident, έξοδος από ατύχημα, οι διάφοροι καλοκάγαθοι Γερμανοί εθνοσωτήρες, τύπου Χανς Βέρνερ Ζιν, μας συνιστούν για το καλό μας να βγαίνουμε με ελαφρά πηδηματάκια από το ευρώ για ένα εύλογο διάστημα. Οι άλλες δανειακές πηγές από τη μαμά Ρωσία και την νέα υπερδύναμη Κίνα αποδείχθηκαν πομφόλυγες κι εμείς για να στηρίξουμε την λαοπρόβλητη κυβέρνησή μας, αντί να προσφέρουμε τα ασημικά, σπεύδουμε στις τράπεζες και παίρνουμε το όποιο εναπομείναν ρευστό για να το βάλουμε στο σεντούκι (ή στον απορροφητήρα για «ώρα ανάγκης»). Κλείνοντας ή μηδενίζοντας τους τραπεζικούς λογαριασμούς μας, επιτείνουμε εμείς οι ίδιοι την ασφυξία και συμβάλουμε στην επαλήθευση της αυτο-εκπληρούμενης προφητείας. Να το πω πιο λαϊκά; «Βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας».
Η αφέλεια στο παζάρι είναι θανάσιμο αμάρτημα, που δεν συγχωρείται και πληρώνεται ακριβά στον πρώτο επιτήδειο έμπορο. Και πριν βιαστείτε κάποιοι να μιλήσετε για αφέλεια της κυβέρνησης στο παζάρι των Βρυξελλών ή του Βερολίνου, σκεφθείτε το «λεφτά υπάρχουν» και το δικό μας προεκλογικό παζάρι. Άκουσα μάλιστα ότι εφημερίδα της Αριστεράς έβαλε το «Λεφτά υπάρχουν» πρωτοσέλιδο τίτλο και τώρα, μετεκλογικά. Μήπως ο μεγάλος αφελής είμαστε εμείς οι ίδιοι; Λέω, μήπως;