Η επάρατη Παρασκευή και 13 με τις πολυαίμακτες επιθέσεις στο Παρίσι ξαναζωγραφίζει τον παγκόσμιο γεωπολιτικό Άτλαντα. Τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνουν η μία μετά την άλλη οι χώρες στην καρδιά της Ευρώπης δείχνουν ότι η απειλή είναι πολύ πιο σοβαρή από ό,τι αρχικά υπέθεταν όλοι. Η Γηραιά Ήπειρος θυμίζει τις ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Και περιμένει από ώρα σε ώρα κι από μέρα σε μέρα καινούργια αιματηρά κτυπήματα.
Η χώρα μας βρίσκεται ξαφνικά στην εμπροσθοφυλακή μιας σαστισμένης και αμήχανης Ευρώπης που μοιάζει έτοιμη να απεμπολήσει ακόμη και το όνειρο της πλήρους ενοποίησης, προκειμένου να διαφυλάξει την ασφάλεια των πολιτών στο τοπικό επίπεδο. Η ελεύθερη διακίνηση στο εσωτερικό της Ζώνης Σέγκεν εξελίσσεται σε παράπλευρη απώλεια του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.
Το χειρότερο είναι ότι η χώρα μας μπαίνει στο χάρτη της απειλής, ως το σημείο εισόδου τουλάχιστον των δύο από τους τρομοκράτες τζιχαντιστές που αιματοκύλησαν το Παρίσι και ίσως και του εγκεφάλου, του διαβόητου Αμπντελχαμίντ Αμπααούντ. Κι η απάντηση δεν μπορεί να είναι «εμείς τουλάχιστον τους καταγράψαμε, εσείς τι κάνατε;», ούτε αυτό που είπε λιμενικός σε γαλλικό κανάλι, «δεν έχουμε χρόνο να αφιερώσουμε στον καθένα από αυτούς όταν έρχονται πάνω από 500 την ημέρα εδώ σε μας». Γιατί μπορεί τώρα να κτύπησαν στο κέντρο της Ευρώπης, αλλά τίποτε δεν μας διασφαλίζει ότι αύριο δεν θα κτυπήσουν και στην καρδιά της Ελλάδας.
Πριν ακόμη κωπάσει η θύελλα της οικονομικής κρίσης, σαρώνει τις ακτές μας το ποτάμι των τζιχαντιστών. Η αντιμετώπιση της τρομοκρατικής απειλής είναι έργο σύνθετο και δύσκολο που απαιτεί όχι μόνο την εγρήγορση και την οργάνωση από τις κρατικές δομές, αλλά και τον διαρκή δημοκρατικό έλεγχο και τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων. Απαιτεί επίσης συνεργασία σε βάθος με ολόκληρη την Ευρώπη.
Για την Ελλάδα πρέπει να αναδειχθεί σε έργο εθνικό. Ξεπερνώντας τις κομματικές γραμμές όλοι πρέπει να συμβάλουν για να μη γίνει η Ελλάδα το μαύρο πρόβατο των προσφυγικών ροών που κρύβουν και τους μεταμφιεσμένους λύκους της τζιχάντ. Στόχος όλων πρέπει να είναι να μεταδώσουμε διεθνώς μια εικόνα σιγουριάς, οργάνωσης, νομιμότητας και αποτελεσματικότητας από τη μικρή Ελλάδα που είναι η ασπίδα της μεγάλης Ευρώπης.
Πώς όμως θα πείσουμε τους άλλους Ευρωπαίους όταν βλέπουν στις τηλεοράσεις τους να καίγονται οι Αμπελόκηποι επειδή δεν μπορούμε να οργανώσουμε σωστά ούτε ένα ντέρμπι και να παίρνει φωτιά το πολιτικό σκηνικό επειδή δεν μπορούμε να οργανώσουμε ούτε καν εσωκομματικές εκλογές;
Το πρωτόγνωρο φιάσκο των εσωκομματικών εκλογών στη Νέα Δημοκρατία αποτελεί θρυαλλίδα για την ενότητα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που ήδη κατά την προεκλογική περίοδο είχε δοκιμασθεί ποικιλοτρόπως. Ο τόπος όμως έχει ανάγκη στην κρίσιμη αυτή περίοδο μια ενωμένη και ισχυρή Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Η καλύτερη διέξοδος είναι η πιστή τήρηση των κανόνων, όπως προβλέπονται από το καταστατικό. Όπως λέει ο Αριστοτέλης «Ώσπερ σώμα στερηθέν ψυχής πίπτει, ούτω καί πόλις, μή όντων νόμων, καταλύεται», έτσι και η Νέα Δημοκρατία οφείλει να μην επιτρέψει την κατάλυση της νομιμότητας διότι κινδυνεύει να στερηθεί την ψυχή και την ενότητά της, που θα είναι σαν να υπογράφει τη θανατική πολιτική της καταδίκη. Κι η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τον τρομοκρατικό κίνδυνο χρειάζεται όρθιες όλες τις δυνάμεις του πολιτικού φάσματος του τόπου.