Του Νικόλα Βαφειάδη
Μητέρες με μικρά παιδιά που σφαδάζουν στο κλάμα από τα δακρυγόνα δίπλα από τις σκηνές τους, που είναι στημένες σε χωράφια, «αλληλέγγυοι» διαφόρων εθνικοτήτων και κινήτρων, που πουλούν προστασία και καθοδηγούν σε αναταραχή, καιροσκόποι που στήνουν μπίζνες στην πλάτη των δύστυχων προσφύγων, δουλέμποροι που με ψεύτικες υποσχέσεις προσπαθούν να αρπάξουν ό,τι απέμεινε από τις οικονομίες μιας ζωής που ρευστοποίησαν πρόσφυγες και μετανάστες για να φτάσουν στην ευρωπαϊκή Γη της Επαγγελίας. Όλα αυτά και άλλα πολλά είναι τα συμπτώματα του ευρωπαϊκού κενού εξουσίας και πολιτικής με το οποίο βρέθηκαν αντιμέτωποι χιλιάδες πρόσφυγες που ήθελαν να πάνε στη Γερμανία και παραμένουν εγκλωβισμένοι στη λάσπη της Ειδομένης και στα τσιμέντα του λιμανιού του Πειραιά, με το ελληνικό κράτος «ωσεί παρόν».
Σίγουρα οι απρόσμενες εκρήξεις βίας και οι συγκρούσεις με τις συνοριακές δυνάμεις γειτονικών χωρών είναι δύσκολο να τιθασευτούν. Η βαλκανική όδευση έχει κλείσει για τους πρόσφυγες. Κι αν θέλουμε με ειλικρίνεια να αποτιμήσουμε το αποτέλεσμα αυτής της «μονομερούς εχθρικής κίνησης», θα βλέπαμε ότι συνολικά για την Ευρώπη αλλά και τους ίδιους τους πρόσφυγες παρουσιάζει θετικό ισοζύγιο, με σημαντική μείωση του αριθμού των πνιγμών στο Αιγαίο, αλλά και των διακινούμενων προσφύγων.
Δεν μπορεί όμως η χώρα μας να μετατραπεί σε ξέφραγο αμπέλι. Είναι αδιανόητο να ξεσπούν επεισόδια εντός του ελληνικού εδάφους ανάμεσα σε πρόσφυγες και Σκοπιανούς αστυνομικούς και να μην επιλαμβάνεται η ελληνική αστυνομία, ή ο Στρατός. Είναι απαράδεκτο η αστυνομία να πηγαίνει στον Πειραιά και την Ειδομένη με στόχο να πειθαναγκάσει τους πρόσφυγες να φύγουν και τα αποτελέσματα να είναι τόσο πενιχρά. Η ανθρωπιά παραμένει η υπέρτατη αξία-οδηγός του Έλληνα, όμως χρειάζεται κάποια στιγμή να επιβληθεί και η τάξη.
Καθώς ο καιρός βελτιώνεται και οι γιορτές του Πάσχα πλησιάζουν, η εικόνα στο λιμάνι πρέπει να αλλάξει. Ολοταχώς μας έρχεται και το καλοκαίρι, όπου σύμφωνα με τις προβλέψεις θα πάμε για ρεκόρ αριθμού τουριστών. Όλα αυτά είναι ασύμβατα με την αναρχία, τις συγκρούσεις και τις εικόνες ντροπής που είναι απόρροια της αδιαφορίας του κράτους, αλλά και του ύποπτου ρόλου κάποιων μελών ΜΚΟ και «αλληλέγγυων», στους οποίους πρέπει επειγόντως να σταλεί σαφές το μήνυμα ότι άλλο είναι να βοηθάς τους πρόσφυγες, κι άλλο να πυροδοτείς εκρήξεις και συγκρούσεις που θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα, ακόμη και τη ζωή τους. Και για όσους δεν συμμορφωθούν, υπάρχει επιτέλους και ο νόμος.