Ολόκληρος ο πλανήτης παρακολούθησε σε ζωντανή σύνδεση με τη Λέσβο τον Προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να συναναστρέφεται με τους πρόσφυγες στον καταυλισμό της Μόριας, να τους ευλογεί, να συγκινείται με τα παιδιά και τις εικόνες που του ζωγράφισαν και να στέλνει μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση, σε μια επίσκεψη που μόνο ως ιστορική μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Ο τρόπος που κάλυψαν τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης την πεντάωρη επίσκεψη στη Λέσβο του Ποντίφικα είναι ενδεικτικός των ενοχών της πολιτικής ελίτ στη Γηραιά Ήπειρο για τους χειρισμούς στο προσφυγικό. Η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας ήρθε στην επικαιρότητα συνοδευόμενη από ένα ερωτηματικό. Το συγκεκριμένο σημείο στίξης θέτει εν αμφιβόλω όλη την ειδυλλιακή εικόνα μιας ευνομούμενης χώρας-εταίρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προσπαθεί να καλλιεργήσει η Άγκυρα. Παράλληλα φωτίζει την ευρωπαϊκή υποκρισία που μοναδικό στόχο έχει να μεταθέσει το πρόβλημα στην αυλή της Ελλάδας ή του γείτονα αντί να το λύσει.
Δίπλα από την Ελλάδα και τον τρόπο που αντιμετωπίζει το προσφυγικό, με ανθρωπιά και αλληλεγγύη παρά τις οικονομικές αντιξοότητες, το σημείο στίξης ήταν θαυμαστικό και το έβαλε ο ίδιος ο Πάπας, στέλνοντας έτσι σαφές μήνυμα στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να στέρξει να στηρίξει τη χώρα μας. Ο ίδιος με την κοινή δέηση που ανέπεμψε για τα θύματα του προσφυγικού με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο έδειξε ότι οι όποιες αποστάσεις, δογματικές ή θεολογικές, μπορούν να γεφυρωθούν όταν υπάρχει βούληση.
Η κορυφαία απόφαση του πάπα Φραγκίσκου να μοιραστεί το αεροπλάνο του με 12 πρόσφυγες από τη Δαμασκό και τη Ντέιρ Αλ Ζορ, ανθρώπους που τα σπίτια τους βομβαρδίστηκαν και οι ζωές τους κινδύνεψαν πολλές φορές μέχρι να φτάσουν στη Λέσβο αναζητώντας τον δρόμο προς τη Βόρεια Ευρώπη και να τους παράσχει άσυλο στο Βατικανό, ήταν γροθιά στο στομάχι και ταυτοχρόνως αιχμηρό σχόλιο για τις ηθελημένες κωλυσιεργίες στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης, που έχει γίνει το συντομότερο ευρωπαϊκό ανέκδοτο. Όταν το μικροσκοπικό Βατικανό αντέχει να φιλοξενήσει τους 12 αποστόλους της προσφυγιάς, γιατί δεν μπορούν οι συγκριτικά γιγαντιαίες Γαλλία και Ισπανία να σηκώσουν το δικό τους μερίδιο του βάρους από το Σταυρό του Μαρτυρίου των προσφύγων και της Ελλάδας;