Οι αλλεπάλληλες προκλήσεις, η φορτισμένη ρητορική και οι υψηλοί τόνοι στα ελληνοτουρκικά, από τους οποίους προς το παρόν απέχει ο ίδιος ο Ερντογάν, είναι βέβαιο ότι καθοδηγούνται από τον ίδιο στο παρασκήνιο. Στην προσπάθειά του να κερδίσει τους ψηφοφόρους των Γκρίζων Λύκων και μερίδα των άλλων εθνικιστών στο δημοψήφισμα ρισκάρει την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης στο Αιγαίο.
Στοχευμένοι χώροι της αντιπαράθεσης αυτής είναι τα Ίμια, λόγω του συμβολικού τους βάρους, αλλά και οι Οινούσσες, που εμπίπτουν στους τουρκικούς επεκτατικούς σχεδιασμούς. Και άλλα 120 (!) νησιά και νησίδες που κατά την τουρκική ρητορική είναι αδέσποτα, «χωρίς σαφές ιδιοκτησιακό καθεστώς, που τα έχει καταλάβει η Ελλάδα».
Οι προφανείς πολιτικοί σχεδιασμοί του Ερντογάν δεν πρέπει να δημιουργούν ωστόσο εφησυχασμό, καθώς η Τουρκία έχει δείξει διαχρονικά με τη στάση της, ότι κλιμακώνει τις διεκδικήσεις της, όταν δεν βρει άμεση και πειστική αντίσταση. Ακόμη και η θεωρούμενη ως μετριοπαθής κεμαλική αντιπολίτευση πίεσε τον Ερντογάν στο Κοινοβούλιο κατηγορώντας τον ότι άφησε την Ελλάδα «να καταλαμβάνει νησιά που δεν της ανήκουν».
Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι η «επίσκεψη» του επιτελάρχη Χουλουσί Ακάρ στα Ίμια ήταν μια καλοσχεδιασμένη από καιρό ενέργεια που –κατά την τουρκική πλευρά- αποσκοπούσε να δώσει απάντηση στο στεφάνι που είχε ρίξει πέρσι ο Πάνος Καμένος για να τιμήσει τους ήρωες Χριστόδουλο Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο και Εκτορα Γιαλοψό. Το πώς θα απαντήσουν στο φετινό στεφάνι μένει ακόμη να το δούμε.
Ο Ερντογάν θεωρεί ως προσωπικό στοίχημα να καταδικάσει όλους τους στρατιωτικούς που συμμετείχαν στο πραξικόπημα ή υποπτεύεται ότι ανήκουν στον κύκλο του αυτοεξόριστου ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν. Και η επιθετική του τακτική έναντι της Ελλάδας κορυφώθηκε μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου να μην εκδώσει τους οκτώ.
Στη μάχη με τους κεμαλιστές στο εσωτερικό, ο Ερντογάν φρόντισε πρώτα να φθείρει το ιστορικό μέγεθος του Κεμάλ Ατατούρκ, με τον οποίον θέλει να συγκρίνει η Ιστορία την αφεντιά του, ενόψει των εορτασμών των 100 χρόνων της σύγχρονης τουρκικής δημοκρατίας το 2023. Άνοιξε λογαριασμό με τη Συνθήκη της Λωζάννης, θυμήθηκε τα οθωμανικά μεγαλεία και διεκδίκησε τα «σύνορα της καρδιάς του», που επεκτείνονται σε Συρία, Ιράκ, Βαλκάνια και φτάνουν μέχρι και την Κριμαία. Και φυσικά περιλαμβάνουν τη Θράκη, την Κύπρο και τα νησιά.
Όλοι αυτοί οι τυχοδιωκτισμοί και οι ανεύθυνες κορώνες πυροδοτούν επικίνδυνη κατάσταση στο Αιγαίο και γενικότερα στις διμερείς σχέσεις.
Έχει όμως δυο ακόμη ανοικτά μέτωπα: Τον ακήρυκτο πόλεμο με τους Κούρδους στη ΝΑ Τουρκία και τη μάχη για την εκκαθάριση από κουρδικές οργανώσεις των νότιων συνόρων του με τη Συρία και των ΝΑ με το Ιράκ.
Στο συριακό μέτωπο, έθεσε ως στόχο της Επιχείρησης Ασπίδα του Ευφράτη την κατάληψη της πόλης Ράκα, που είναι το προπύργιο του ISIS. Αν ο Ερντογάν τα καταφέρει με τη βοήθεια των συμμάχων του, θα έχει κερδίσει ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα που θα βάλει την Τουρκία στο τραπέζι της επόμενης μέρας. Αν όχι, θα βρεθεί εκτεθειμένος σε άγνωστους γεωπολιτικούς κινδύνους.
Η μάχη για τη Ράκα περνάει μέσα από την πλήρη εκκαθάριση της Αλ Μπαμπ, της πόλης όπου η Τουρκία δίνει από το καλοκαίρι σειρά μαχών για να ελέγξει. Ωστόσο η αντίσταση των τζιχαντιστών είναι πρωτόγνωρη.
Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός και οι φιλικές στην Τουρκία τοπικές πολιτοφυλακές, υποστηριζόμενες από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, έχουν καταφέρει αρκετές φορές μέχρι σήμερα να φτάσουν στα πρόθυρα, ακόμη και στο κέντρο, της πόλης και τις τελευταίες ημέρες ο γενικός επιτελάρχης Χουλουσί Ακάρ δήλωσε ότι η πόλη εκκαθαρίσθηκε. Αλλά οι τζιχαντιστές με ανορθόδοξες τακτικές, όπως η χρήση βομβιστών αυτοκτονίας, αλλά και με λυσσαλέα αντίσταση, έχουν καταφέρει επανειλημμένα να απωθήσουν τους συμμάχους της Τουρκίας Σύρους μαχητές.
Στην επαρχία της Ράκα, οι τζιχαντιστές έχουν καταφέρει να υψώσουν σειρά εμποδίων για οποιαδήποτε οργανωμένη στρατιωτική επιχείρηση. Ολόκληρη σχεδόν η επαρχία είναι γεμάτη με παγιδεύσεις και στρατιωτικές ανταρτικές ενέδρες. Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη πόλη είναι στο στόχαστρο όλων των μεγάλων δυνάμεων που δρουν στην περιοχή, αλλά μέχρι τώρα, παρότι την έχουν σχεδόν ισοπεδώσει με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, δεν έχουν καταφέρει να την καταλάβουν.
Καθώς οι μάχες αναμένονται σκληρές και ο στόχος είναι δύσκολο να επιτευχθεί γρήγορα, ο Ερντογάν θα βρεθεί πρώτα αντιμέτωπος με τους ψηφοφόρους του, από τους οποίους ζητά να εγκρίνουν στο δημοψήφισμα του Απριλίου τις συνταγματικές αλλαγές που θα του εξασφαλίσουν τις υπερεξουσίες σουλτάνου.
Η εκ νέου περιθωριοποίηση του Ιράν από την κυβέρνηση Τραμπ στις ΗΠΑ, ανοίγει νέους γεωπολιτικούς ορίζοντες για την Τουρκία. Από τον τρόπο που ο Ερντογάν θα τους εκμεταλλευθεί θα εξαρτηθεί το μέλλον όχι μόνο της Συρίας και του Ιράκ, αλλά κυρίως της ίδιας της Τουρκίας. Και φυσικά θα επηρεάσει τις κινήσεις του στα ελληνο-τουρκικά. Μέχρι τότε πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί κάποιο «ατύχημα» που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε σύρραξη.