Την έκθεση «Κωνσταντίνος Παρθένης: Τέχνη και Πνεύμα», η οποία θα εγκαινιαστεί απόψε στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη από τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο, φιλοξενεί το Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Ο Κωνσταντίνος Παρθένης, κορυφαίος ζωγράφος των δύο τελευταίων αιώνων του νεώτερου ελληνικού κράτους, πέτυχε να συγκεράσει τη μορφολογική αντίληψη της μοντέρνας αισθητικής με την νεοελληνική αντίληψη της ζωγραφικής.
Η έκθεση παρουσιάζει πολύτιμα έργα της εξελικτικής πορείας του κορυφαίου δημιουργού από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου, Εθνικής Τράπεζας, Τράπεζας της Ελλάδος, Δημοτικής Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων, Υπουργείου Εξωτερικών, Βουλής των Ελλήνων, Iερού Ναού Αγίου Αλεξάνδρου Παλαιού Φαλήρου και πολλών άλλων ιδιωτικών συλλογών. Η διάρθρωσή της συνθέτεται από πορτρέτα, θρησκευτικά, ηθογραφικά, αλληγορικά θέματα, νεκρές φύσεις και τοπία.
Λίγα λόγια για τον Κωνσταντίνο Παρθένη
Ο Κωνσταντίνος Παρθένης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1878 ή το 1879. Οι καλλιτεχνικές του σπουδές ξεκίνησαν κοντά στον ιταλό ζωγράφο Annibale Scognamiglio, στην Αλεξάνδρεια, για να συνεχιστούν κοντά στον γερμανό συμβολιστή Karl Wilhelm Diefenbach, ο οποίος είχε εγκατασταθεί στο Κάιρο το 1895, έχοντας δημιουργήσει γύρω του ένα ιδιαίτερο κοινόβιο, αποτελούμενο από τα παιδιά του και μαθητές-ακολούθους του.
Όταν ο Diefenbach εγκατέλειψε την Αίγυπτο, το 1897, επιστρέφοντας στη Βιέννη, ο Παρθένης τον ακολούθησε, ωστόσο το 1898 φαίνεται πως εγκατέλειψε το κοινόβιο, έχοντας έρθει σε ρήξη με τον Diefenbach.
Ο Παρθένης εξέθεσε στην α΄ έκθεση της Ομάδος Τέχνη, στα γραφεία της βενιζελικής εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος και συνδέθηκε στενά με τη βενιζελική παράταξη και με επιφανείς προσωπικότητες του προοδευτικού χώρου, όπως ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου. Διετέλεσε μέλος επιτροπών και το 1918 τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρος, ενώ ο Αστικός Σύνδεσμος Παλαιού Φαλήρου του ανέθεσε μια σειρά από εικόνες προοριζόμενες για τη διακόσμηση του ναού του Αγίου Αλεξάνδρου.
Αποκορύφωμα της εκθεσιακής δραστηριότητάς του υπήρξε η διοργάνωση μεγάλης αναδρομικής έκθεσης (με 123 ελαιογραφίες και 113 σχέδια) στο Ζάππειο Μέγαρο, τον Ιανουάριο του 1920.
Τότε ακριβώς, ο Παρθένης τιμήθηκε και με το Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών, για τον πίνακα Ευαγγελισμός, επισφραγίζοντας την εμφατική ανάδειξή του σε ηγετική φυσιογνωμία στη σύγχρονη ελληνική τέχνη, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις συντηρητικών κύκλων.
Τον Δεκέμβριο του 1929 και χάρη σε μια νομοθετική ρύθμιση του Παπαντωνίου, διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών.