Στο ίδιο έργο θεατής, εδώ και χρόνια… δυστυχώς! Κι ως φαίνεται, το έργο αυτό το δραματικό, δεν θα …κατέβει σύντομα!
Μοιάζει σαν να μην αλλάζει το παραμικρό, σαν να αλλάζουν μόνο οι ημέρες της παράστασης!
Κι όμως, αλλάζουν τόσα πολλά και όλα εις βάρος μου και εις βάρος όλων των άλλων πολιτών (όχι εξίσου, όμως).
Αλλάζουν κάθε φορά οι τίτλοι στις ειδήσεις: «κρίσιμο το Eurogroup της 7ης Νοεμβρίου» και μετά «κρίσιμο το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου» και μετά «κρίσιμο το Eurogroup της 23ης Ιανουαρίου» και φθάσαμε τώρα σε νέους τίτλους που γράφουν «κρίσιμο το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου», με άλλα λόγια σε λίγες ημέρες θα βρεθεί η Ελλάς στο κυβευτήριο (σημ: αρχ. η μπαρμπουτιέρα) …ξανά!
Μόνο που οι αναβολές δεν είναι ανέξοδες, κάθε άλλο κοστίζουν ακριβά στην χώρα, στην οικονομία, σε εμένα, σε εσένα, στο παιδί σου, στο εγγόνι σου, σε όλους….
Ποιος φταίει; Οι ιθύνοντες διαχρονικά αυτού του τόπου που δίστασαν στο όνομα του πολιτικού κόστους να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις που και οι ίδιοι έβλεπαν και πίστευαν – ασχέτως κομματικής προέλευσης – ότι ήταν αναγκαίες για την χώρα και θα βοηθούσαν σημαντικά την οικονομία μας, προσφέροντας ελπίδα και προοπτική στην κοινωνία για γρήγορη φυγή από τα μνημόνια!
Ποιος φταίει; Η τακτική των δολίων, των δανειστών μας από τις δύο όχθες του Ατλαντικού, που κατά το δοκούν και με κυρίαρχο γνώμονα το δικό τους συμφέρον – είτε αυτό είναι συλλογικά του ΔΝΤ ή της Ευρωζώνης ή της ΕΕ ή της ΕΚΤ ή του ESM είτε μεμονωμένα κάποιου κράτους-μέλους τους – συμπεριφέρθηκαν και συμπεριφέρονται σε έναν λαό, ποδοπατώντας την αξιοπρέπεια του και κυρίως ναρκοθετώντας εκ των προτέρων, κάθε πιθανό του βήμα προς το καλύτερο! Το κάνουν πάλι με αφορμή την δεύτερη αξιολόγηση και το ορόσημο του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου που έσπευσαν ήδη – προπέτες όντες και χωρίς …προπέτασμα ντροπής – να «κάψουν» μην τύχει κι αναθαρρήσουν οι Έλληνες!
Όμως, ας μην γελιόμαστε, αυτός που φταίει περισσότερο από όλους για το γεγονός ότι η Ελλάς βρίσκεται ξανά ως ζάρι στο κυβευτήριο που ποντάρουν οι ισχυροί δανειστές και οι άβουλοι κυβερνώντες αυτού του τόπου είμαι …εγώ!
Εγώ – κι όπου εγώ η πλειονότητα των πολιτών - για τις επιλογές του παρελθόντος και κυρίως για την στάση μου σήμερα. Εγώ που αντί να δράσω και να ενεργήσω, παραμένω θεατής της δυστυχίας μου που όλο μεγαλώνει, όσο τα πραγματικά μου εισοδήματα και οι προοπτικές μου για κάτι καλύτερο λιγοστεύουν, αφού κάθε επόμενο «κρίσιμο Eurogroup …» φέρνει περισσότερα μέτρα στο κεφάλι μου, μέτρα που δεν μπορώ να αποφύγω κι έτσι …ανήκω κι εγώ στους εκατομμύρια πολίτες που τραβάμε τον «σταυρό» μας στον ατέλειωτο ….ανήφορο των … «κρίσιμων Eurogroup …» που μοιάζουν ατελείωτα!
Τι να κάνω; Τι θα μπορούσα να κάνω; Να δράσω, να φωνάξω, να «απειλήσω» με όσα φοβάται η κάθε εξουσία, να διαμαρτυρηθώ όπου και όπως μπορώ για να γίνουν όλα τα παράλογα φυσιολογικά: να σταματήσουν να κάνουν όσα δεν πρέπει οι δικοί μας, για να μην δίνουν δικαίωμα να απαιτούν όσα δεν επιτρέπεται – υπό φυσιολογικές συνθήκες – οι «αλληλέγγυοι» δανειστές και «εταίροι» μας, μήπως και αλλάξει αυτός ο ρημαδιασμένος τίτλος και το επόμενο δεν είναι ακόμη ένα «κρίσιμο Eurogroup …. .
Αν δεν…. αν δεν κι εγώ κι εσύ κι όσοι δεν βολεύονται με αυτήν την κατάσταση, τότε φοβάμαι ότι η Ελλάς θα μείνει αενάως στο …κυβευτήριο, να στροβιλίζεται ως ζάρι στα χέρια πότε των ισχυρών και πότε των άβουλων!