Η αλήθεια είναι πως τα κυβερνητικά στελέχη δημοσίως κράτησαν σε χαμηλούς τόνους τους πανηγυρισμούς για το πρωτογενές πλεόνασμα-μαμούθ του 2016, που προέκυψε όχι από μεταρρυθμίσεις, πάταξη φοροδιαφυγής και μέτρα σταθερής απόδοσης, αλλά από το «στύψιμο» ανεξαιρέτως όλων των Ελλήνων και της αγοράς.
Βέβαια, το πλεόνασμα που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ κι είναι υψηλότερο των προσδοκιών, ακόμη και των πιο αισιόδοξων στο Μαξίμου, έχει προκαλέσει ευφορία και πανηγύρια στα υπουργικά γραφεία και έχει «φτιάξει» την διάθεση των κυβερνητικών στελεχών, που έχουν να καυχιούνται ότι και «δώρο» στους συνταξιούχους έδωσαν και πολύ μεγάλο πλεόνασμα «έμεινε» από τον Προϋπολογισμό του 2016 κι επομένως όλα μπορεί να τα κάνει η Κυβέρνηση, άρα «άσε τα ίδια βάρη στον κοσμάκη» ή βάλε κι άλλα για το 2017 και το ’18!
Μία από τα ίδια λένε οι δανειστές, αυτοί πάλι χωρίς να πιστεύουν ότι μπορεί να επαναληφθεί το «θαύμα», αφού ξέρουν ότι προήλθε από περικοπή δημοσίων δαπανών λόγω των οποίων δεν υπάρχει ούτε γάζα σε νοσοκομείο ούτε βαμβάκι σε κέντρο υγείας, αλλά και από υπέρμετρη φορολόγηση των «συνήθων υποζυγίων», που πλέον - επειδή τα έχουν δώσει όλα σε φόρους και ΔΕΚΟ - "φουσκώνουν" τα χρέη τους σε τράπεζες, μπακάλικα και φούρνους.
Τα λένε βέβαια οι δανειστές – οι μισοί τουλάχιστον – ξέροντας ότι δεν μπορεί να ξαναγίνει το «θαύμα» το 2017 κι έτσι, αν δεν προαποφασιστούν στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης περισσότεροι φόροι και μεγαλύτερες περικοπές στις συντάξεις από αυτές που ήδη «ψήνονται», τότε …καραδοκεί ο «δημοσιονομικός κόφτης».
Με άλλα λόγια, οι δανειστές ξέρουν και …περιμένουν ότι ή από φόρους και περικοπές με την συμφωνία της Κυβέρνησης ή από την ενεργοποίηση του κόφτη, τα πλεονάσματα – έστω και μικρότερα - θα βγουν και τα επόμενα χρόνια.
Μάλιστα, αφήνουν τώρα τους ταγούς στην Ελλάδα να γιορτάζουν και να χαίρονται, γιατί ξέρουν πώς ότι κι αν λένε, όσα κι όπως κι αν τα τάζουν, οι Έλληνες θα «στυφτούν» κι άλλο κι όσο δεν πάει, χωρίς φυσικά να υπάρχει χώρος και τρόπος να εφαρμοστεί κανένα αντίμετρο από το 2019, όπως διαρκώς επαναλαμβάνεται στην Αθήνα.
Το μόνο σίγουρο, πάλι η «καμπούρα» μας θα τα πληρώσει δηλαδή τα …σιωπηλά πανηγύρια και θα συνεχίζει να τα πληρώνει όσο το πλεόνασμα οργής που σιωπηλοί και "ακίνητοι" νιώθουμε όλοι εμείς, βρει τρόπο έκφρασης και "μεταφραστεί" σε φωνή, αντίδραση, διαμαρτυρία, απόρριψη του μέλλοντος που προδιαγράφεται ακόμη πιο ζοφερό… Αρκεί μόνο να….