Διαπίστωσα ότι στη χώρα μας έχει κάνει επανειλημμένες εκδόσεις, γεγονός που σημαίνει ότι είναι πολλοί αυτοί που ανέτρεξαν στις σελίδες του.
Δεν θα μιλήσω για όσα γράφει για θέματα φυσικής κατάστασης και τρεξίματος. Δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα. Απλά θα μεταφέρω μία μικρή αναφορά του από εμπειρία του σε αμερικανικό Πανεπιστήμιο. Αφορμή τα τελευταία γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στα ελληνικά ανώτατα ιδρύματα, με τις πολυήμερες καταλήψεις (ακόμη και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης που λες κι επειδή βγήκε πρώτο ανάμεσα σε όλα τα ελληνικά πρέπει να βυθισθεί κι αυτό στην αφάνεια και την ανυπαρξία), τα σκουπίδια σε γραφεία καθηγητών και ό, τι άλλο εντελώς αναχρονιστικό συμβαίνει στην πολύπαθη Ελλάδα που μόνο σχέση με την εκπαίδευση δεν έχει.
Γράφει λοιπόν ο Μουρακάμι (2011, σ. 184): « Η διάλεξη που έδωσα στο ΜΙΤ (Σ.Σ. το διάσημο Τεχνολογικό Ινστιτούτο στη Βοστώνη) πήγε καλά. Ίσως υπερβολικά καλά. Το πανεπιστήμιο είχε ετοιμάσει μία αίθουσα χωρητικότητας 450 ατόμων, αλλά συγκεντρώθηκαν περίπου 1.700 άνθρωποι, πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να διώξουν τους περισσότερους. Κλήθηκε και η αστυνομία της πανεπιστημιούπολης για να εξομαλύνει την κατάσταση. Εξαιτίας της σύγχρυσης, η διάλεξη ξεκίνησε με καθυστέρηση[...]»
Τα προφανή και αυτονόητα για ορισμένους είναι φυσικά αμφισβητούμενα και αμφιλεγόμενα για κάποιους άλλους. Τα συμπεράσματα δικά μας...