Επί της ουσίας τίποτα. Πολλοί ήταν που απόρησαν με τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών του φαρμακοχέρη δολοφόνου. Μια σκιά μέσα σε πυκνό περιβάλλον βιντεοσκοπημένης αιθαλομίχλης.
Τις έδωσαν όμως και το έκαναν για να δείξουν τον απύθμενο κυνισμό και το μίσος του εκτελεστή. Όλες οι σκηνές ήταν αυτός με το χέρι προτεταμένο.
Γιατί λοιπόν 48 ώρες μετά δίνουν ένα βίντεο που πάλι δεν προσθέτει κάτι; Ή μήπως προσθέτει;
Πρώτον διατηρεί ακμαίο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Και γι αυτούς είναι σημαντικό αυτό. Το επικοινωνιακό τρικ δηλαδή συντήρησης ψηλά του θέματος στην ατζέντα της συζήτησης για την κοινή γνώμη, με την ελπίδα κάποιος που καταχώνιασε κάπου κάτι, ν' ανασύρει την πληροφορία και να την εμπιστευτεί σ' αυτούς.
Δεύτερον. Άλλο πράγμα η παγωμένη εικόνα κι άλλο η κίνηση. Είναι διαφορετικό. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό ρυθμό κίνησης ή τρεξίματος. Κι εκεί ποντάρουν.
Άλλωστε, τον γρίφο της Πάρου κατά πως σεμνύνονται να λένε κάπως έτσι τον έλυσαν. Από μία κίνηση που κάποιος είδε στο βίντεο και του θύμισε κάποιον που είχε υπό παρακολούθηση στο Αγρίνιο.
Και τρίτον. Άλλαξε άρδην την ατζέντα της ροής στα χθεσινά δελτία ειδήσεων. Από εκεί που ήταν πρώτη η τρόικα, την πέταξαν στον Καιάδα της ενημέρωσης.
Γκαιμπελικό μεν, αποτελεσματικό δε, ιδίως για έναν Δένδια που αγκομαχά ν' ανακτήσει την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού μετά από τους απανωτούς θριάμβους που κατήγαγε στα πεδία της δόξης του.