Πρόσφατα μέσω διαδικτύου μου αποδόθηκε το παράσημο των εισαγωγικών, στον "κλοιό" των οποίων, βρέθηκε η ιδιότητα μου, του δημοσιογράφου.
Κι αυτό διότι όπως μου προσάπτει ο κριτής μου, η δημοσιοποίηση της έρευνας των επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης για τον τρόπο άσκησης των διδακτικών καθηκόντων 83 εκπαιδευτικών, σε δυο γυμνάσια και ένα Λύκειο στην Πιερία, ήταν παραπλανητική.
Κοντολογίς αυτό που έδειξαν οι έλεγχοι, είναι ότι σε αυτά τα τρία σχολεία οι 56 από τους 83 καθηγητές δεν συμπλήρωναν το υποχρεωτικό ωράριο διδασκαλίας. Είτε γιατί περίσσευαν, είτε γιατί απαλλάσσονταν και έμπαιναν στο μιλητό στην κατηγορία των "αδυνατούντων να διδάξουν"(τα εισαγωγικά είναι του πορίσματος).
Βάσει αυτών των στοιχείων μάλιστα υπολογίζονταν τα κενά στα σχολεία προκειμένου να εγκριθούν μεταθέσεις εκπαιδευτικών που θα τα καλύψουν.
Αυτά βγάζει ο έλεγχος για τα συγκεκριμένα σχολεία, ενώ έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον τι θα προκύψει από την έρευνα σε αυτήν την περίφημη και μεγάλη παροικία των "αδυνατούντων", η οποία φέρεται να απαριθμεί περί τους 2500 εκπαιδευτικούς.
Η άποψη μου λοιπόν ταυτίζεται με τα συμπεράσματα της έρευνας που λένε ότι εξαιτίας όλων αυτών οι συγκεκριμένες σχολικές μονάδες δεν είναι ορθολογικά στελεχωμένες και η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού γίνεται με όρους κοτετσιού.
Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; Πρώτα για τον αρμόδιο υπουργό. Δευτερευόντως για όλους όσοι εξέθρεψαν αυτήν την κατάσταση. Και σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι συνδικαλιστές.
Αφορά όμως και την συμπαγή πλειοψηφία των καθηγητών που αθόρυβα και με υψηλό φρόνημα παρά τις άθλιες-για την μόρφωσή τους-αποδοχές και με πετσοκομμένα εφόδια, συνεχίζουν να κρατάνε τη σκυτάλη της προσφοράς στην εκπαίδευση. Η κηλίδα που αφήνουν ορισμένοι στιγματίζει αυτούς και τον κλάδο τους, και όχι η ανάδειξη της από τον δημοσιογράφο ή τον "δημοσιογράφο".