Αρκετοί όμως "τσιμπάνε" από το κάλεσμα που έρχεται από την εξέδρα. Κάποιοι, τουλάχιστον, φαίνεται να παρασύρονται από ζητήματα επιφανειακής φύσης, ή ουσιαστικά σύμφωνα με ορισμένους άλλους.
Μα το χαρτί υγείας στο Μαξίμου δεν θα έπρεπε και δεν είναι, σημαντικότερο από την πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς.
Άλλωστε η αριστερά δεν είναι εκείνη που συγκλίνει και συνθέτει; Ποιος ο λόγος της ενασχόλησης με τα καθέκαστα ενός πρώην νοικάρη; Κι αυτόν άλλωστε η ιστορία θα τον κρίνει.
Και αφού μιλάμε για ιστορία, ό,τι κι αν ειναι εκείνο που το υπαγορεύει, προσωπικά δεν θα με ολοκλήρωνε η παράδοση-παραλαβή στην Ηρώδου Αττικού. Χορτάσαμε από δαύτα άλλωστε. Ο κυρίαχος ειναι εκείνος που περιμένει την αλλαγή, όχι όμως και την παράταση άνευν όρων. Δεν στέκεται πια στην εθιμοτυπία, η οποία η αλήθεια ειναι οτι θα έπρεπε να υπαγορεύει συγκεκριμένες κινήσεις.
Ας ειναι. Εκείνο άλλωστε που έλειψε, είναι και εκείνο που καταγγέλθηκε και αφορά στην έλλειψη συνέπειας.
Όλα τα άλλα είναι φρου-φρου για αρώματα.