Ας μην κοροιδευόμαστε. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από έναν νόμο μόνο: αυτόν που θα μας υποχρεώσει να εφαρμόζουμε τους προηγούμενους, έλεγε ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος κάθε φορά που η Βουλή ξενυχτούσε για να φέρει εις πέρας το νομοθετικό της έργο. Αλλά η φωνή του ,φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Μόνο τα τελευταία 30 χρόνια το κοινοβούλιο ψήφισε 5.000 νόμους, κατ’ εξουσιοδότηση των οποίων εκδόθηκαν 120.000 υπουργικές αποφάσεις! Ένα πραγματικό διοικητικό χάος, που διαρκώς διευρύνεται προς δόξαν της γραφειοκρατίας και – σε αρκετές περιπτώσεις- της ρουσφετολογίας .
Ο νομοθετικός οίστρος φτάνει στο αποκορύφωμα του πάντα πριν από τις εκλογές κι αυτό αρκεί για να συλλάβει κανείς την ποιότητα , αλλά και την σκοπιμότητα των νόμων που ψηφίζονται αυτές τις περιόδους. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την περίοδο 2001 - 2015, στην οποίαν διεξήχθησαν επτά εκλογικές αναμετρήσεις αντί των τεσσάρων που είναι το συνταγματικώς ορθόν , ψηφίστηκαν 1.478 νόμοι , 3.452 Προεδρικά Διατάγματα., εκατοντάδες χιλιάδες κανονιστικές και ατομικές πράξεις , και 19.727 εξουσιοδοτήσεις σε περίπου 60.000 σελίδες νομοθεσίας!!
Νόμοι , νόμοι ,νόμοι δια πάσαν νόσον.
Προ ημερών ο πρόεδρος της Βουλής άναψε το πράσινο φώς για επίσπευση του νομοθετικού έργου. Οι εκλογές πλησιάζουν και η κυβέρνηση που δίνει μάχη για τη σωτηρία της, επιστρατεύει το μέγα όπλο των παροχών . Γνωρίζει πολύ καλά ότι ουδείς ψηφοθήρας τιμωρήθηκε ποτέ.
Όποιος πολιτικός βάλει το χέρι στο μέλι ζημιώνοντας το δημόσιο έστω και για ένα ευρώ, μπορεί ( λέμε τώρα… ) να βρεθεί στη φυλακή , αν όμως ανοίξει τα κρατικό πουγκί και μοιράζει αδιακρίτως το δημόσιο χρήμα ,απλώς θα είναι ένας ρουσφετολόγος. Που θεωρητικώς μπορεί να καταγγέλλεται ,πρακτικώς , όμως θα αποθεώνεται δια της επανεκλογής. Εκατομμύρια των εκατομμυρίων μοιράζονται από τους κυβερνώντες για τον επηρεασμό της συνείδησης των ψηφοφόρων, ουδείς, όμως τιμωρείται .
Στην αρχαία Ελλάδα, κάθε πολίτης αντί να κάθεται στα καφενεία και να αμπελοφιλοσοφεί, όπως κάνουν σήμερα πλείστοι Έλληνες μπορούσε να πάει στην Εκκλησία του δήμου, στην τότε Βουλή και να νομοθετήσει.
Να εισηγηθεί δηλαδή μία διάταξη που αν οι αρμόδιοι της Εκκλησίας την έκριναν σοβαρή και αποτελεσματική, την έκαναν νόμο του κράτους.
Επειδή, όμως μιλάμε για τη σοβαρή αθηναική πολιτεία και όχι για το σημερινό σούργελο, αν με τον καιρό ο νόμος αυτός αποδεικνυόταν βλαπτικός για το κράτος, ο εισηγητής του αλλά και ο προεδρεύων της Εκκλησίας του δήμου που τον επικύρωσε, μπορούσαν να τιμωρηθούν αυστηρότατα-ακόμη και με θάνατο.
Εκείνη την εποχή ήταν αδιανόητο να παίζει κανείς με τους θεσμούς και το κράτος. Τι συμβαίνει σήμερα με τους άστοχους νόμους; Τίποτε μα τίποτε. Δεν υπάρχει καμία διαδικασία ελέγχου -πόσω μάλλον τιμωρίας– όσων εισηγούνται βλαπτικούς για το γενικό σύνολο νόμους.
Αν χρειαστεί ,μάλιστα απαλλάσσονται …δια νόμου!