Τον κυριακάτικο καφέ μου με ησυχία θέλω να πιώ κι όχι να με τρέχεις στα μαγαζιά.
Το είχα δει σύνθημα σε τοίχο..."σκάσε και ψώνιζε". Αυτό παθαίνουμε. Σαν τα ζόμπι να πάμε όλοι μαζί στην αγορά. Αφού είναι ανοιχτά θα μου πεις, να αφήσουμε την Κυριακή ανεκμετάλλευτη;
Ναι ρε, να την αφήσουμε. Να αφήσουμε και κανένα φράγκο στην τσέπη, έχω και λογαριασμούς να πληρώσω από βδομάδα.
Μποτιλιάρισμα, λέει στην Τσιμισκή, επειδή βγήκαν όλοι να ψωνίσουν. Ψωνίζουν άραγε ή μόνο μάτι παίρνουν στις βιτρίνες; Δρόμοι γεμάτοι αυτοκίνητα, ορδές κόσμου στα πεζοδρόμια, μαγαζιά άδεια.
Καλά δεν έπινα τον καφέ μου στο σπίτι; Τί με κουβάλησες εδώ; Λες και δε μου φτάνει όλες τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας, η κίνηση, να πάρουμε τη δόση μας και Κυριακή; Αντιστέκομαι. Ούτε τσίχλα από περίπτερο δεν παίρνω.
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι κατά του μέτρου του κυριακάτικου ανοίγματος της αγοράς. Αν δουλεύουν τα μαγαζιά, αν οι υπάλληλοι πληρώνονται, αν ανοίγουν θέσεις εργασίας στην αγορά κι αν κάποιους τους εξυπηρετεί, για να μπορέσουν να κάνουν τα ψώνια τους, καλά κάνει και εφαρμόζεται.
Αλλά να τρέχουμε στην αγορά έτσι, επειδή σήμερα άνοιξαν τα μαγαζιά, όχι. Κι από μποτιλιάρισμα χόρτασα κι από φασαρία. Πάνε όπου θες κι άσε με να πιώ το καφεδάκι μου…